Willekeurige bemoediging
  • 29 juli 2005
    Als zoveel mensen biddend vragen: kom Here, kom toch met Uw kracht, zou Hij niet luisteren en horen naar Zijn …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

2 Nieuwe leventjes.

Liam en Jax

Daar zijn ze dan, mijn 2 nieuwe kleinzoons, afgelopen vrijdag geboren. De oudste heet Liam Mattheo en de jongste heet Jax Davy, ofwel Liam en Jax. Respectievelijk 2880 en 2580 gram zwaar, dus een keurig gewicht voor een tweeling van 37 weken. Wat een mooie wondertjes. We zijn allemaal een beetje verliefd op deze prachtige mannetjes en ik wilde ze jullie niet onthouden maar jullie er een beetje van laten meegenieten :-)

 

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Er komt een dag..

 

15676-voorjaarbloeiende-bollen-planten[1]Terwijl het nog behoorlijk koud was maandag scheen er toch een lekker zonnetje en liep ik met Simon een rondje. Ik zag overal in de tuinen de krokusjes en de narcissen naar boven komen. Ik stelde me voor hoe die bolletjes in de tuin zich voelen, ze zitten onder de grond in het donker, en in de kou van de winter blijven ze daar rustig in dat donker zitten. Als in de lente dan de zon meer en meer doorbreekt wordt dat in de koude bodem gevoeld en gaan de bolletjes uitlopen. Die uitlopers zoeken hun weg naar boven en als er eenmaal een stukje boven de grond steekt volgt er al snel meer en vormen zich knopjes. Door de koesterende zonnewarmte openen die knopjes zich en dan is het een feest van kleuren en geuren en staan die mooie bloemetjes te stralen in de tuin die nog nauwelijks de kale winterjas heeft uitgedaan om zich te tooien met het groene lentekleed.

Er zijn tijden dat wij ons, door allerlei redenen, zo kunnen voelen als die bolletjes onder de grond, koud, donker, alleen… maar dan is daar Vader God die Zijn warmte over ons leven wil uitstorten en in eerste instantie ben je je er misschien niet eens van bewust dat je hoofd zich langzaam opricht en je gezicht zich opheft om de warme zonnestralen op te vangen, maar er komt een dag dat je het ineens zult merken, dat is de dag dat je niet langer stil zult blijven staan maar aan Vaders hand nieuwe stappen zult gaan maken, dat je nieuwe wegen inslaat en dat je mag weten en voelen hoe groot Zijn liefde is over jouw leven!

 

Op een dag zal de zon weer gaan schijnen,

heeft het gras weer een geur,

de bloemen een kleur

en de vogels die zingen hun lied.

Daar waar eerst alles grauw leek en triest,

waar het donker zich sloot

als een deken zwart en groot

breekt er een glimlach dwars door je verdriet.

 

Op een dag zal de hemel weer stralen,

vult Gods warmte weer jouw hart,

een nieuwe morgen, een nieuwe start,

dan zien jouw ogen weer een doel.

Daar waar je eerst geen uitzicht had

gaan er deuren voor je open,

is er een weg om op te lopen

en komt er in je leven weer gevoel.

 

Er komt een dag dat je terug gaat blikken,

Je kijkt de weg af naar beneden,

Ziet dingen die jou door de ziel heen sneden

En je dankt de Vader voor dit beeld.

Want juist hierdoor zie je bewust,

dat zonder dat jij iets kon merken

Vader God toch door bleef werken,

en zacht jouw wonden heeft geheeld.

 

 Op een dag is daar Vaders warme hand

die neemt de jouwe in de Zijne,

Hij de grote, jij de kleine,

zo veilig voelt dat, en vertrouwd.

Op een dag ben je weer klaar om te gaan leven,

begint je hart heel zacht te zingen

om al die kleine mooie dingen,

en omdat Vader van je houdt!

380367_320240518045877_1218438750_n[1]

 

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Pas op!!

rondvaartbootAfgelopen week was ik met een paar andere mensen in Middelburg en toen heb ik ze attent gemaakt op de rondvaartboten. In de zomer is dat heerlijk. Ik heb zelf ooit 1 x zo’n rondvaart gemaakt en het is echt een aanrader. De boten waarmee door de grachten gevaren word zijn open, platte boten. De schipper vertelt onderweg allerlei wetenswaardigheden en al met al zijn we toch wel zo’n 40 minuten op het water geweest. Ik vond het heel mooi en interessant om dingen te horen die ik helemaal niet wist en om de dingen zo op een heel andere manier te bekijken.

Het is trouwens zo dat je onder een aantal bruggen door moet waarvan sommige zó laag zijn dat je echt moet bukken om er goed onderdoor te komen. De gids waarschuwt dan ook herhaaldelijk wanneer je zo’n brug nadert, om toch vooral goed het hoofd te buigen en ook niet te vroeg overeind te komen en alsnog het hoofd te stoten. Er waren bruggen van hout, van steen. van beton, maar er was er ook eentje die van onder een paar metalen stangen had waar we onderdoor moesten varen. Ook die brug was zo laag dat we moesten bukken. De gids vertelde dat hij vorig jaar een meisje in zijn boot had gehad die helemaal achterin zat en die, terwijl ze onder die brug doorvoeren, zo’n stang had gepakt. Daardoor werd ze uit de boot getrokken en hing daar boven het water. Dit hield ze niet lang vol, dus liet ze los en viel in het water. De moeder, geschrokken, sprong er in paniek achteraan om haar te redden. Echter, het water was zo ondiep dat ze allebei slechts tot hun middel nat waren… wel was de moeder furieus op haar dochter geworden:-))) Ik vond het wel een grappig verhaal.

Hoe komt het toch dat, wanneer we ergens voor gewaarschuwd worden, we toch zo sterk geneigd zijn om éventjes de dingen uit te proberen? Denk maar eens aan een bordje “NAT” wanneer iets net geverfd is, wie zal níét even heel voorzichtig voelen óf het nog nat is? Kinderen die gewaarschuwd worden om niet te roken omdat het zo slecht is voor je gezondheid, en tóch zijn er velen die het uitproberen, alcohol evenzo, blowen en nog meer van deze dingen. En hoeveel blijven eraan hangen? Hoeveel worden verslaafd?

Paulus zegt in Rom.12:21 : Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede. Misschien is dit toch ook wel weer iets om eens verder over na te denken, om te zien in ons eigen leven in hoeverre wij ons vaak nog laten overwinnen door het kwade en op welke wijze wij dan zélf dit kunnen overwinnen door het goede. Paulus zegt: “als ik het goede wil, is het kwade mij nabij”. Ikzelf zou het dan omdraaien, wij hebben Gods Heilige Geest ontvangen, Hij is onze “Gids” en waarschuwt ons, Hij overtuigt van zonde en Hij wil ons laten zien waar wij verkeerd gaan. Dus mag ónze leus zijn: telkens als ik van plán ben om het verkeerde te doen, is het goede (Gods Geest) mij nabij om mij erop te wijzen. En op dát moment ben ik in de gelegenheid om mijn keuze te maken!

natWeet je, toen wij in die rondvaartboot stapten, stapten we bij de gids aan boord. Het was niet ons eigen bootje waar de gids bij óns instapte. Zo is het ook in ons eigen leven, wij kiezen ervoor om ons leven aan de Here over te geven, op dat moment stappen we, als het ware, bij Hém in en is het de Heilige Geest die onze Gids wordt en ons leidt door dit leven. Hij kan ons allerlei nieuwe dingen vertellen die we nog niet wisten, maar tegelijkertijd leert Hij ons ook om ons hoofd te buigen, ons te vernederen voor de Here God, waardoor we zélf bewaard worden ons hoofd te stoten en ons te bezeren. Het kost soms alleen weleens wat tijd voordat we dát nou helemaal door hebben hè?

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

When I cry…

Gisteren was het de verjaardag van mijn overleden schoonzoon, een dag die toch altijd bijzonder blijft, een herinneringsdag. En toen ik ’s morgens Simon aan het uitlaten was bedacht ik me dat ik dankbaar ben dat ik hem heb mogen kennen. Een bijzonder mens, een prachtige schoonzoon waar ik warme en liefdevolle herinneringen aan heb. En toen ik dan wat later achter mijn computer zat kwam ik dit blogje tegen uit 2014 en dat raakte me opnieuw, kostbaar en mooi om terug te lezen en vandaag te delen, juist ook voor die mensen die ook een verlies geleden hebben of die door een verdrietige tijd gaan.

———————-

Boaz

Boaz

De afgelopen 8 dagen waren 2 van mijn kleinkinderen hier. Boaz, mijn kleinzoon van net 7 jaar en Noa zijn zusje van 5. Boaz had laatst aangegeven dat hij wel weer eens graag een poosje bij mij wilde zijn en Noa wilde dat ook wel, waarop mijn dochter inhaakte en een kans zag om dan even op vakantie te gaan.

Voor diegenen die nog maar kort mijn blogjes lezen, deze kinderen hebben twee en een half jaar geleden hun papa verloren aan een slopende ziekte. zij en hun mama hebben de afgelopen jaren heel veel meegemaakt en ik ben daar ook nauw bij betrokken geweest. Er is nog heel veel verdriet in dit gezinnetje en bij ons allemaal om wat er gebeurd is. Maar er is ook een liefdevolle en trouwe Vader God die ons er doorheen helpt.

Zo waren deze twee heerlijke kleine mensjes dus hier de afgelopen week en we hebben heel veel plezier gehad met elkaar, leuke dingen gedaan, veel gelachen en zo samen een goede en waardevolle tijd gehad.

Noa

Noa

Als ik gistermorgen even mijn blogje op Facebook wil zetten staan de kinderen bij me, Noa ziet een linkje staan, aan het plaatje ziet ze dat het een lied over de Here Jezus is en dat wil ze wel graag horen. Ik klik het voor haar aan en even later is Bo verdwenen, achter mijn stoel zit hij zachtjes te huilen. Ik neem hem bij me en vraag wat er is, hij moet zo aan papa denken. Ik vraag of ik het lied liever uit moet zetten, nee oma, juist niet. Mag ik Simon halen en wil je het dan nog een keer aanzetten? Boaz haalt Simon en Noa haalt haar knuffeleendje. Één kind onder mijn bureau, één kind met zijn hoofd op Simon (die wonderwel lijkt te begrijpen dat Bo verdriet heeft) en één oma, alle drie in tranen. Als het lied is afgelopen neem ik ze op schoot en vraag of ze het fijn vinden om samen te bidden, ja dat willen ze wel graag. We bidden en geven elkaar een dikke group hug. We zoeken foto’s van papa en getroost gaan de kinderen iets moois voor mama maken die terugkomt van vakantie. Bijzondere momenten, zo kostbaar…

Simon

Simon

Ik realiseer me hoe belangrijk, maar ook  hoe een voorrecht het is om voor je kinderen en kleinkinderen te mogen bidden. Om ze dagelijks voor de troon van God te mogen brengen, ze onder Zijn bescherming te brengen en ook in dit soort situaties om Zijn troost te mogen vragen met elkaar. Wat heerlijk dat we zo’n liefdevolle Vader hebben!

Toch bleef bij mij het trieste gevoel van ’s morgens hangen, de herinneringen aan mijn schoonzoon, het verdriet van mijn dochter en de kinderen en ook van mijzelf, dat kun je dan niet zomaar even weg zetten, en toen ik naar bed wilde gaan en de computer wilde afsluiten viel mijn oog op een klein notitiebriefje dat naast mijn computer ligt. Ik had iets opgeschreven dat ik blijkbaar niet wilde vergeten. Het was de titel van een lied en ik zocht het nog even op op YouTube. Ik werd er zo door geraakt, zo bijzonder dat mijn oog  juist nu op dit briefje viel terwijl het er al misschien twee weken  ligt.

Dit lied heeft me zo gezegend en ik wil het ook graag hier doorgeven ter bemoediging. Misschien is er in jouw leven ook verdriet, zijn er moeilijke dingen gaande. Dan mag je weten dat je niet alleen staat in je verdriet maar dat er iemand naast je staat. Het lied zegt:

When I cry:

Ik maak een lijst van alle goede dingen die die U voor mij deed,

Heer, ik ben niet iemand die snel klaagt

maar op dit moment ben ik de weg even kwijt

Mijn wereld ligt in duigen en het breekt mijn hart,

maar het helpt dat ik mag weten dat Uw hart ook breekt.

 

Refr:

Als ik huil, huilt U mee

als ik pijn heb heeft U dat ook

als ik iemand heb verloren

lijdt U ook een stuk verlies met mij mee.

Als ik mij op mijn aangezicht laat vallen

vervult U mij met Uw genade,

Want niets breekt meer Uw hart,

of verscheurt U zo van binnen,

dan wanneer ik huil.

 

Ik ben alleen in het donker, verberg mijn gezicht in mijn handen en roep het uit naar U:

Heer, er was nooit eerder een tijd in mijn leven

dat er zoveel op het spel stond, zoveel te verliezen was,

maar ik vertrouw op U, U brengt mij hier doorheen

en het helpt mij te weten dat ik niet alleen ben.

 

Refr:

Als ik huil….enz.

 

U bent degene die de ruige zee kalmeerde,

U bent degene die de blinden ziende maakte,

U liet Uw blik over de hemel en de eeuwigheid gaan

en dwars door dat alles heen zag U mij…

 

Refr:

Als ik huil, huilt U mee

als ik pijn heb heeft U dat ook

als ik iemand heb verloren

lijdt U ook een stuk verlies met mij mee.

Als ik mij op mijn aangezicht laat vallen

vervult U mij met Uw genade,

Want niets breekt meer Uw hart,

of verscheurt U zo van binnen,

dan wanneer ik huil.

http://youtu.be/m153dXFIHV4

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Klaagzangen en gemopper.

s-l300En spreekt onder elkander in klaagzangen en gemopper, laat ondankbaarheid uw leven bepalen zodat negativiteit de boventoon voert..

In welk hoofdstuk van de bijbel staat dit? Nou ehhh nergens. Maar het is tegenwoordig wel iets wat me meer en meer opvalt. Er is zoveel negativiteit om ons heen en je wordt er ook zo snel door beïnvloed…

Maarre.. hoe zit dat dan met mijzelf? Spreek ik altijd positieve dingen uit? Het Bijbelgedeelte waar ik vandaag heen wil omdat ik er zo bij bepaald werd is het volgende:

..en spreekt onder elkander in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, en zingt en jubelt de Here van harte, dankt te allen tijde in de naam van onze Here Jezus Christus God, de Vader, voor alles. Efeziërs 5:19-20.

Weinig aan toe te voegen toch? Behalve dan dat ik er gewoon nog eens extra echt bewust op wil letten bij mijzelf, hoe spreek ik, wat spreek ik en wat voert in mijn leven de boventoon. Misschien een uitdaging? :-)

Het plaatje hieronder zegt: “Vandaag ben ik dankbaar voor… en verder mogen we het zelf invullen ” Een prachtige vraag aan het begin van deze dag, maar ook voor vanavond aan het einde van deze dag.

maxresdefault

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Job.

banner4[1]

Slechts van horen zeggen had ik van U vernomen, maar nu heeft mijn oog U aanschouwd. Job 42:5.

Dit zegt Job in het allerlaatste hoofdstuk, “ik kende U van horen zeggen”. Is dit dezelfde Job waarover God in het eerste hoofdstuk tegen de satan zegt in vers 8: Hebt gij ook acht geslagen op mijn knecht Job? Want niemand op aarde is zoals hij, zó vroom en oprecht, godvrezend en wijkende van het kwaad. En dan zegt de satan tegen God, ja, geen kunst aan, U geeft hem alles wat hij maar zou kunnen begeren, U zegent hem en zijn huis en zijn werk…. maar als U dat alles van hem af zou pakken, dán zou ik hem nog weleens willen zien.En dan geeft God de satan toestemming om in Job’s leven zijn gang te gaan, alleen Job’s leven mag hij niet nemen.

Nou, we weten wel wat er dan gebeurt, Job raakt alles kwijt wat hij ooit bezat, tot aan zijn kinderen toe, hoe verschrikkelijk moet dat zijn geweest, de ene “jobstijding” na de andere, de éne ellende nog groter dan de andere. En tóch, door alles heen verliest hij nooit het contact met God, hij blijft toch altijd weer met Hem in gesprek. En soms hele pittige gesprekken, zo vervloekt Job zelfs de dag waarop hij geboren werd.

Aan de andere kant vind ik het van God ook heel wat, om satan toestemming te geven om Job zó te beproeven, wat moet Job in zijn leven een vertrouwen bij God hebben opgebouwd dat God zó zeker van zijn zaak was. En dat vind ik dan ook het mooie van Job, hóé goed het hem ook ging, hij was altijd bezig met God, hij stond ’s morgens vroeg op om brandoffers te brengen voor zijn kinderen, hij heiligde hen telkens weer en de bijbel zegt dat Job “de rijkste man van alle bewoners van het Oosten” was. En misschien herken je het ook wel, maar als het je goed gaat dan is de behoefte om God te zoeken toch snel wat minder dan wanneer het slecht gaat, niet voor niets kennen we het spreekwoord “nood leert bidden”. Maar Job had geen nood nodig om te bidden, hij deed het sowieso. En dan gaat alles mis in zijn leven, en hóé. Maar inplaats van God vaarwel te zeggen, blijft hij in gesprek, en er zijn momenten dat Job God ter verantwoording roept, dat Hij Hem beschuldigd, maar er komt daar wel een dialoog, Job spreekt niet meer alleen tégen God en óver God, maar nu ook mét God.

Als er nood komt in ons leven, dan kan dat op twee manieren uitwerken, óf het brengt ons bij God vandaan, óf juist heel dichtbij, Job bleef God zoeken, hij bleef als het ware zoeken naar de God die hij kende van de verhalen, de God die hij zijn brandoffers bracht, de God die hem zegende, deze God, die al deze ellende over hem had gebracht ( zo dacht Job ) kende hij niet, waar was zijn God? En hij had er genoeg van om alleen maar te hóren over God, hij wilde Hem zíén, Job kende de hand van God, Job kende de zegeningen van God, Job kende ook de wetten van God, maar God zélf kende hij (nog) niet.

En dan het mooie, dat Job uiteindelijk die woorden spreekt, Slechts van horen zeggen had ik van U vernomen… maar nu heeft mijn oog U aanschouwd! Prachtig, God werd zichtbaar in de nood en ellende van Job. Ik vind dat zoiets moois en waard om te onthouden en over na te denken, hoe ga ik om met de nood in mijn leven? Uiteindelijk werd Job zeer gezegend en gaat het allerlaatste stukje van het boek Job over “Jobs gezegend einde”.

Ken ik U slechts van “horen zeggen”
ken ik alleen Uw hand misschien?
heb ‘k uit die hand mogen ontvangen
zonder de Gever ooit te zien?
Och Here, hoe het mij ook gaat
‘k geef U mijn dank en mijn vertrouwen,
’t is mijn verlangen dat mijn oog
op élk moment U mag aanschouwen.

banner4[1]

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Je kunt er niet omheen…

d4680cc5f80a15802f84cc8d490a1b21dmFsZW50aWpuLnBuZw==[1]

Vandaag wil ik eventjes stilstaan bij het verdriet van zovelen. Dit verdriet is er, het is reëel en het mag er ook zijn. Hoe je daar mee om gaat is voor ieder mens verschillend, maar uiteindelijk is het iets waar je niet omheen kunt maar waar je juist dóórheen moet en dat is zwaar…

Ook in ons eigen gezin was het de afgelopen week weer een tijd van gedenken en hoewel mijn dochter en haar kinderen nieuw geluk hebben mogen vinden blijft er toch een stukje gemis, gepaard met verdriet, op die speciale dagen. En ja, dat is en blijft moeilijk, en heel veel mensen kennen dit verdriet en gemis. Maar dan mag het misschien een stukje troost geven dat je daar niet alleen doorheen hoeft, er is een liefdevolle en trouwe Vader die elke stap van de weg met je mee wil gaan en jou wil ondersteunen en koesteren aan Zijn hart.

Voor een ieder die met verdriet, gemis of pijn te maken heeft wil ik een stukje van een gedicht hier neerzetten dat zo in mijn gedachten kwam. Deze keer niet door mij geschreven maar door Hanna Lam, een gedicht waarvan ik alleen de eerste regel onthouden had en dat ik opgezocht heb op de computer. De laatste twee coupletten van dat gedicht zijn zo alles zeggend en ik wil het hier vandaag als een stukje bemoediging meegeven:

De mensen van voorbij
zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij
ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen,
die wij zo graag herhalen,
in bloemengeuren, in een lied
dat opklinkt uit verdriet.

De mensen van voorbij
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij
zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen,
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij.

Mijn gebed is voor jou, jij die verdriet hebt om een geliefde die er niet meer is, maar die in je hart nog levensgroot aanwezig is. Ik bid dat de Here God je mag vertroosten, dat Hij met Zijn liefde en Zijn warmte zal komen en jouw hart vandaag heel in het bijzonder zal aanraken. Ik bid je vooral Gods vrede en rust toe en Zijn zegen!stilstaan

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Antwoord mij…

newlogo2_01

Psalm 4:

Antwoord mij als ik roep,
God die mij recht doet.
Geef mij ruimte als ik belaagd word,
wees genadig voor mijn gebed.

Machtigen, hoe lang nog maakt u mij te schande,
is de schijn u lief, de leugen uw leidraad?
De Heer schenkt Zijn gunst aan wie Hem trouw is,
de Heer luistert als ik tot Hem roep.

Beef voor Hem en zondig niet,
bezin u in de nacht en zwijg.
breng de juiste offers,
heb vertrouwen in de Heer.

Velen zeggen: “Wie maakt ons gelukkig?”
Heer, laat het licht van Uw gelaat over ons schijnen.
In U vindt mijn hart meer vreugde
dan zij in hun koren en wijn.

In vrede leg ik mij neer
en meteen slaap ik in,
want U, Heer, laat mij wonen
in een vertrouwd en veilig huis.


Ik vond het zo mooi om dit te lezen, we weten van David dat hij dikwijls werd belaagd door vijanden en ook deze Psalm maakt dat weer duidelijk. Toch getuigt ook deze Psalm weer van het grote vertrouwen dat David in zijn God had. Als je het begin van de Psalm leest dan begint hij met een vraag: Heer, geef me toch antwoord als ik roep. Het is een vraag maar tegelijk is het ook een bewijs van het zeker weten dat God hem hoort. David vraagt hier niet aan God of Hij hem wel hoort, nee, hij gaat er vanuit dat hij gehoord wordt en vraagt om een antwoord. Een stukje verder zie je ook dat David zelf zegt dat de Heer luistert als hij roept. David had een relatie met de Here, en hier zie je dat dat iets uitwerkt in het leven van David. Het geeft hem houvast en zekerheid, het geeft hem vertrouwen en rust, temidden van de verdrukkingen. David was trouw aan zijn God, en hij heeft ervaren dat je daarmee de gunst van God verkrijgt, dat zegt hij ook in deze Psalm. Weet je, David was in staat om altijd weer opnieuw zijn blik vast op de Here zijn God te houden, en we weten allemaal hoe een geweldig man David was, ook in Gods ogen.

Het is zo bemoedigend ook voor ons om deze dingen te lezen, want de God van David is ook mijn God, ook onze God. En Hij is nog steeds dezelfde, nog steeds is het zo dat wanneer we trouw zijn aan Hem, wij Zijn gunst in ons leven mogen ervaren. En wanneer we verdrukking of moeite meemaken in ons leven dan hoeven we niet bang of bezorgd te zijn maar dan mogen we weten dat de Here God ons altijd hoort en dat Hij absoluut te vertrouwen is, en dan mogen we net als David, temidden van de verdrukking houvast en rust vinden bij de Here, zodat wanneer we dan aan het einde van een veelbewogen dag de nacht ingaan, we net als David mogen ervaren:


In vrede leg ik mij neer
en meteen slaap ik in,
want U, Heer, laat mij wonen
in een vertrouwd en veilig huis. 

psalm-4_8

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Kostbaar mens.

roses-3184369__340

Liefdeslied.

In de stilte van de nacht,

vlak voor ik zal gaan slapen

ben ik nog even in gesprek met U mijn Vader.

In mijn hart is er ontroering

en ik voel mijn tranen branden

als ik zachtjes in die stilte tot U nader.

 —

Het is alsof de stilte mij meedraagt,

mij meevoert tot aan Uw troon,

en eerbiedig kniel ik aan Uw voeten neer.

Ik hef mijn hoofd naar U omhoog,

mijn blik ontmoet de Uwe

en ik zie alleen maar liefde… dat doet mij zeer…

Mijn stem doorbreekt de stilte:

“Heer ik maak toch zoveel fouten,

ik zondig elke dag en ik doe U pijn.

Maar ik houd zoveel van U

en wil niets liever dan U dienen,

ja een waardig kind van U, dát wil ik zijn.

 —

U kijkt mij aan en spreekt geen woord,

maar toch kan ik U begrijpen,

Uw ogen spreken en ik voel wat U beweegt.

Ik lees de liefde in Uw blik

ik zie Uw uitgestrekte hand

die zachtjes alle tranen van mijn wangen veegt.

In de stilte van de nacht

rust mijn hoofd tegen het Uwe,

en Uw hand streelt mij voorzichtig door mijn haar.

Roerloos blijf ik zitten

om dit moment niet te verstoren

en stil geniet ik van deze tijd hier bij elkaar.

 —

Juist deze stilte doet mij horen,

deze rust doet mij verstaan,

ik ben zo blij dat U zo heel dicht bij mij bent.

En uit de diepte van mijn wezen

klinkt een woordeloos gebed:

“Vader, dank U wel dat U mij zo goed kent”.

In de stilte van de nacht

wordt een liefdeslied geboren,

zonder woorden, zonder klank, maar zó intens.

In Uw armen mag ik schuilen,

aan Uw hart mijn ziel verwarmen,

en in Uw ogen lees ‘k mijn naam … “Kostbaar mens!”

kostbaar mens

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail

Stom eigenlijk…

Aan de zijlijn staan, alle andere spelers staan in het veld maar jij mag alleen aan de zijlijn staan. Ken je dat gevoel?

Het is verdrietig als je je zo voelt, als je denkt dat je er alleen maar mag zijn zolang mensen je nodig hebben, dat je geduld wordt, dat je er bent om andermans wensen zoveel mogelijk te vervullen maar dat je het niet waagt om die van jezelf uit te spreken omdat je daar de ervaring mee hebt dat men dan afhaakt. Je bent bang om ten diepste jezelf te zijn.

Misschien is dit herkenbaar? Dit is uiteraard niet hoe de Here God het bedoeld heeft. Voor Hem is ieder mens uniek en ook worden we door Hem niet geduld maar zijn we gewenst! Theorie..ja klopt, zo is de theorie, maar hoe komt het dan dat het soms zo moeilijk is om die theorie te transporteren naar ons hart, ons gevoel? Theorie is bedoeld om uiteindelijk in de praktijk ons handelen en wandelen te bepalen maar daarvoor moeten we het ons wel eigen maken. We moeten er zelf in geloven.

Ooit heb ik de volgende stelling bedacht en opgeschreven: “Geloof is gebaseerd op vertrouwen, vertrouwen is gebaseerd op ervaring, ervaring is gebaseerd op het beproeven en het beproeven van iets of iemand is gebaseerd op twijfel…”

Dit is een waarheid. Als je twijfelt dan ga je dingen beproeven. Zal deze stoel mij kunnen houden? en heel voorzichtig ga je zitten. je beproeft de stoel. Vervolgens merk je dat de stoel stevig genoeg is en de volgende keer ga je al wat minder voorzichtig zitten, je ervaart dat de stoel je niet in de steek laat en je gaat erop vertrouwen dat dat ook zo blijft en uiteindelijk ben je overtuigd van je  geloof in deze stoel. Dit gaat dan om “dingen”. Maar als je vertrouwen en je geloof in andere mensen in de loop van de jaren door vele teleurstellingen en verkeerde ervaringen geschaad is dan is het dus logisch dat je geen of weinig vertrouwen meer hebt. Je geloof in de mensen is door beproeving en ervaring helemaal weg en hoe moeilijk is het dan om dat om te schakelen. Hierdoor sta je dus aan de zijlijn en blijf je er ook zolang er niets verandert. En dan dóé je een voorzichtig stapje het veld op en dan hoeft er maar íéts te gebeuren of je rent weer terug naar je plekje. Vaak ga je dan opnieuw terug naar de basis, je gaat, vanuit je twijfel, opnieuw mensen beproeven, je vertelt iets en kijkt hoe de ander reageert, je vertelt iets meer en je vertrouwen wordt iets opgebouwd, en zo gaat het door…totdat… Er hoeft maar één woord of zin verkeerd binnen te komen of je bent alweer “uit het veld” geslagen.

“De ervaring leert ons” het is een algemeen bekend gezegde waarmee men aangeeft dat ervaringen ons wel degelijk dingen leren, hetzij goede, hetzij slechte dingen en helaas spreken de ervaringen veel luider dan de theorie. Eén van mijn dochters schreef het volgende op haar Facebook afgelopen week: “Stom eigenlijk, dat jij boos wordt op je kinderen omdat je ziet dat een ander zich eraan ergert. Stom eigenlijk dat jij je kinderen probeert te veranderen omdat een ander vindt dat het anders moet. Stom eigenlijk dat een ander wel even laat weten dat jou kinderen druk zijn of vervelend. Stom eigenlijk dat je ook jezelf probeert te veranderen omdat je niet voldoet aan het perfecte plaatje. Stom eigenlijk dat een ander zo veel invloed kan hebben…”

Is het dan wel verstandig om ons zelfbeeld en onze “plaats” te laten bepalen door andere mensen, door negatieve ervaringen? Ik denk het niet. God is degene die ons gemaakt heeft en Hij heeft ons een plaats in deze wereld gegeven, een plaats in het middelpunt van Zijn belangstelling. Hij wil ons koesteren en bevestigen.

De volgende regeltjes heb ik lang geleden eens onder een blogje geschreven en dit is de spiegel die God ons voorhoudt, dit is wie wij zijn in theorie, het is aan ons om daar praktijk van te maken door het van Hem “aan” te nemen en “in” te nemen, het ons eigen te maken!

Je bent een mooie schepping

door God zelf zo gemaakt.

Verborgen in de moederschoot

door Zijn hand aangeraakt.

Zo warm en zo vol liefde,

met zoveel aandacht en geduld,

maakte Hij van jou een kostbaar mens

dat Zijn hart met blijdschap vult.

6b0d2041a9d0a4cd4a87cd040bd2a915[1]

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail