Willekeurige bemoediging
  • Waargebeurd en ontroerend.
    Ik hoorde laatst een verhaal, een waargebeurd verhaal, een getuigenis van iemand en omdat het in het Engels stond heb ik …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Kerstverhaal: Brenda toch… (14)

kerst 2019

Nadat de dominee die middag is weggegaan heeft Brenda nog een tijdlang nagedacht over zijn woorden en na het eten vraagt ze haar ouders of ze Stacy en haar moeder zouden willen vragen of ze alsjeblieft bij hen langs zouden willen komen. Marcia en Chris begrijpen dat dit voor hun dochter een hele overwinning moet zijn en ze stemmen ermee in. Marcia zoekt de adreslijst van school erbij en even later belt ze naar Alexandra. Nadat ze heeft uitgelegd wie ze is en ook heeft uitgelegd waarom ze haar belt, ook heeft verteld van de spijt en schuld die Brenda voelt stemt Alexandra er mee in om samen met Stacy langs te komen en ze spreken af voor de volgende middag.

Als het dan eindelijk zo ver is dat Stacy, samen met haar moeder, aan de deur staat bonkt Brenda’s hart van angst; hoe zouden ze reageren? zouden ze erg boos zijn? zouden ze haar excuses misschien niet eens aan willen nemen? Duizend vragen schieten door haar hoofd als haar moeder naar de gang loopt om die beiden binnen te laten. Alexandra had moeite gehad om Stacy mee te krijgen, die wilde niet, nee Stacy was heel erg boos maar haar moeder had erop gestaan dat ze meeging en met een boos en onwillig gezicht komt ze, achter haar moeder, de kamer binnen. Alexandra zegt vriendelijk gedag maar Stacy heeft een gezicht als een donderwolk en zegt niets. Brenda weet niet hoe te reageren en er hangt een spanning in de gezellige woonkamer als Marcia even later binnenkomt met een blad met kopjes erop. Er is koffie voor de moeders en lekkere chocolademelk voor de meisjes. In één ogenblik heeft Marcia de stemming gepeild en als ze ook nog een lekker kerstkransje heeft gepresenteerd vraagt ze aan Stacy hoe het met haar arm gaat, heeft ze nog veel pijn of valt het mee? Stacy knikt stug van nee, ze heeft er geen pijn aan nu het in het gips zit, “maar” zegt ze “mijn fiets is wél kapot en mama heeft geen geld om hem te laten maken!” Beschuldigend kijkt ze naar Brenda die helemaal in haar schulp kruipt. Dan grijpt Alexandra in, ze kijkt Brenda bemoedigend aan en zegt: “Volgens mij zijn we hier omdat Brenda ons iets wilde zeggen toch Brenda?” Ze knikt eens bemoedigend naar het meisje dat daar zo timide in haar stoel zit, ze heeft allang gezien dat het kind enorme wroeging heeft en met zichzelf geen raad weet. Brenda buigt haar hoofd en met een klein stemmetje begint ze te vertellen wat er de laatste weken allemaal voorgevallen is, alles wat er in haar hoofd omgegaan was en waar dat uiteindelijk toe geleid heeft. Alexandra luistert naar het meisje en begrijpt dat ook Stacy niet bepaald een engeltje geweest is. Stacy zelf heeft dat inmiddels ook wel begrepen, luisterend naar het verhaal van Brenda krijgt ze ineens een heel ander beeld van zichzelf en als Brenda aan het einde van haar verhaal met betraande ogen naar haar kijkt en haar om vergeving vraagt dan breekt er ook bij de trotse Stacy iets vanbinnen. Ook zij begint te vertellen over de eenzaamheid die ze zo dikwijls voelt, over mama die zoveel moet werken, over de voedselbank waar ze over mopperde, maar ze beseft ook dat ze ondankbaar is geweest en als ze is uitverteld staat Brenda op, gaat naar haar toe en aarzelend steekt ze haar hand uit naar Stacy, “zouden we vrienden kunnen worden Stacy?” vraagt ze met een schuwe blik op Alexandra want zou zij het wel goed vinden als Stacy vrienden met haar zou worden? Stacy knikt en de meisjes kijken elkaar aan terwijl ze de hand van Brenda aanneemt. De beide moeders zijn ontroerd en er wordt die middag nog heel wat af gepraat tussen die twee.

Enkele dagen later gaat Brenda voor het eerst weer naar school, Nienke is blij dat haar zusje weer genoeg hersteld is om mee te gaan maar Brenda is heel nerveus. Ze moet nu alle klasgenootjes onder ogen komen die gehoord hebben hoe lelijk ze tegen Stacy gedaan had en hoewel ze het liefste hard zou weglopen weet ze dat ze hier toch doorheen moet. Gelukkig is ze niet alleen maar is haar zusje er die haar door dik en dun steunt. “Kom op Bren, we doen het samen” zegt ze bemoedigend en zo stappen ze op hun fiets. Als ze bij school komen zien ze bij het het Stacy al staan, zij was alweer een aantal dagen op school en ze begrijpt dat het voor Brenda moeilijk is, daarom staat ze haar op te wachten. Brenda wordt er warm van en even later lopen ze gedrieën de school binnen. De andere kinderen kijken verbaasd, nou nou, het lijkt wel of ze ineens dikke vriendinnen zijn zeg. Als de eerste les begint steekt Brenda haar vinger op en vraagt met een bibberend stemmetje of ze iets mag zeggen. De lerares knikt en dan loopt ze dapper naar voren. Zo voor de klas, met de ogen van alle kinderen op zich gericht vertelt Brenda dat ze heel erg dom gedaan heeft en dat ze ook aan de kinderen uit de klas wil zeggen dat ze daar heel veel spijt van heeft. Met gebogen hoofd loopt ze terug naar haar plekje maar dan zijn daar veel stemmen die door elkaar heen praten en haar prijzen dat ze zo dapper is geweest, Ze hebben respect voor haar en dat laten ze haar weten. Brenda is blij verrast door deze reacties en ze slaakt een zucht van verlichting.

Inmiddels is het nu bijna kerst en ze oefenen hard voor het kerstspel en de liederen. Brenda is niet meer haantje de voorste, ze houdt zich meer op de achtergrond en speelt de rol die haar is toebedeeld. Ook Stacy oefent hard haar solo en het gaat steeds beter. De drie meisjes, de tweeling en Stacy, zijn inmiddels dikke vriendinnen aan het worden, Stacy gaat na schooltijd vaak met de meisjes mee naar huis, zo is ze niet zo alleen als mama nog aan het werk is, en menig keer blijft ze ook eten. Na het eten wordt ze dan door Chris thuisgebracht want haar arm zit nog in het gips en ze kan nog niet fietsen. Steevast geeft Marcia dan eten mee aan Stacy voor haar moeder, “omdat ik een beetje teveel heb gemaakt” zegt ze dan en het wordt in dank aanvaard. Marcia probeert Alexandra zo een beetje te helpen, nog een jaartje hebben ze het krap maar daarna is de schuld afbetaald en dan zal het allemaal wat makkelijker voor hen worden. Stacy warmt zich aan de gezelligheid en liefde daar bij de tweeling thuis, zelfs Mark vindt ze aardig en ze kan goed met hem opschieten. Het is altijd een vrolijke boel met de jongelui en ‘s avonds in haar bed is het een tevreden Stacy die de dag nog eens overdenkt.

Wordt vervolgd…

christmas-tree

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


+ 6 = 8