Echt heel bijzonder.
Er is zo’n lied dat wij vroeger zongen dat zegt: Ik heb je lief met de liefde van de Heer want ik zie in jou de grootheid van Zijn naam…
Ik heb vandaag zomaar eens een nadenkertje, als wij de daden van de mens nou eens los konden koppelen van de persoon, wat zou dat mooi zijn en wat zou er dan een hoop veranderen.
God kan dat, Hij haat de zonde maar Hij heeft de zondaar lief. De persoon is door Hem zeer geliefd, doch de daden kunnen Hem minder bekoren. En waarom? Omdat het dingen zijn die Hij verafschuwt? ja,zeer zeker, maar de diepere reden die daaraan ten grondslag ligt is deze: Door de zonde komt er verwijdering tussen mensen en God, door de zonde kan Hij ons niet aanraken, niet in Zijn armen nemen, niet van dichtbij met ons spreken, dáárom haat God de zonde. Hij houdt niet van de dingen die wij vaak doen, maar Zijn liefde voor ons wordt nooit minder, Hij kan dwars door die fouten heenkijken en toch evenveel van ons blijven houden.
Wij kunnen dat vaak niet hè? Wij koppelen de daden altijd aan de persoon, “oh die? ja, dat is diegene die altijd zo’n grote mond heeft”. Of ” ja je weet wel over wie ik het heb, die rare” en dan vaak hebben we aan een half woord genoeg, we kennen soms niet eens de naam van de persoon en hebben toch al ons oordeel klaar. Trouwens ook aan namen zelf zit vaak een bijsmaakje, we associëren ze met het gedrag van personen die we kennen, of kenden.
Oh, we zitten toch soms nog zo vol met oordelen en vooroordelen hè? Daarom dus vandaag dit nadenkertje, een vraag die ik mezelf en jou, de lezer, wil stellen: Zou het mogelijk zijn om de daden van de mensen los te koppelen van de mensen zelf? Zou het mogelijk zijn om dwars door alle eigenaardigheden of fouten heen, van de persoon te houden zónder enig voorbehoud? Zou het werkelijk zo kunnen worden dat we in ieder ander de grootheid van Zijn naam kunnen zien? Dat hangt dus niet van die ander af, maar van ons. wat zien we als we naar die ander kijken…misschien dat we ons dát nou eens kunnen afvragen vandaag, ik denk dat het nog weleens tegen kan vallen, maar dan is het in ieder geval iets om mee aan de slag te gaan.
Ik had mijn blogje eigenlijk al klaar en zocht naar een leuk plaatje voor erbij en toen vond ik zojuist dit mooie plaatje van een bloeiende cactus, zo’n plant die alleen maar stekelig is en je pijn doet overal waar je hem probeert beet te pakken, maar toch, God heeft er iets moois in gelegd, als je hem op de juiste manier behandelt komt hij tot bloei en laat vanuit het binnenste een prachtige bloem zien. Heel bijzonder in deze context vind ik zelf.
De Here God ziet ons aan in de Zoon Zijner liefde, bovendien leert de bijbel ons dat we de ander uitnemender moeten achten dan onszelf. En in ieder mens heeft de Here God, toen Hij ons maakte, iets moois gelegd, aan ons om juist dát naarboven te krijgen met een stukje oprechte liefde en warmte. Het is misschien best een goed idee om hier eens heel bewust mee bezig te gaan, toch?
Ik kan het liefdeslied nergens meer vinden.
Goedenavond Nellianne, Je kunt het hier vinden http://www.ingridsteenbeek.nl/dagboek/kostbaar-mens/