Terwijl ik op het gemakje langs de stille weg naar mijn moeder rijd geniet ik van al het groen om mij heen. Overal staan de bomen weer mooi in het blad, hier en daar staan er wat bloesembomen te stralen en halverwege de weg staan er heel veel koeien in de wei. “Hallo dames, wat gezellig dat jullie er weer zijn” zeg ik, ofschoon geen koe me kan horen natuurlijk, maar dat geeft niet. Het is gewoon het gevoel van vrijheid waar je zomaar even van mag genieten. Ik mag mijn moeder niet bezoeken maar wel mag ik haar spullen brengen, dat wordt dan in een sluis gezet en van daar brengen de verzorgers het dan naar mijn moeder toe. Voorheen ging ik elke dag naar haar toe, elke middag was ik een paar uurtjes bij haar maar sinds de beperkingen vanwege het coronavirus bellen we elke dag en breng ik geregeld wat spullen naar haar toe. Af en toen skypen we ook, dan zitten we meestal met een stuk of 3-4 tegelijk op de lijn en dan kletsen we gezellig met elkaar. Ik moet zeggen dat mijn moeder het fantastisch doet, ze is altijd positief en ze maakt er het beste van. Ik ben dankbaar voor haar.

Maar ik dwaal af, ik reed dus onder de bomen door, ik had een kleine omweg genomen om door het boerenland te rijden en ik genoot van alles wat groeit, bloeit en loeit en dat was heerlijk. Thuisgekomen viel het me ineens op dat de bomen, die vlak voor mijn raam staan, nu eindelijk ook het eerste groen beginnen te vertonen. De hele straat is inmiddels al mooi fris groen maar deze twee bomen zijn altijd wat later dan de rest. Het zal wel bij de soort passen denk ik maar als ze dan ook goed in het blad zitten zijn het schitterende bomen die een sieraad zijn in onze straat. Omdat ze al oud zijn zijn ze ook behoorlijk groot en dan zie ik dikwijls hoe er, zo vlak voor mijn raam, een vogelpaartje zit. Ze zitten daar altijd met z’n tweeën en het ziet er gezellig uit daar in die boom. Van tijd tot tijd sturen ze een roep uit die dan van verschillende kanten beantwoord wordt en ook dat vind ik heel bijzonder. De natuur is mooi en bijzonder, hoe prachtig heeft de Here God toch alles gemaakt. Zomaar simpele dingen waar je blij van kunt worden. Het geeft een gevoel van vrijheid als je zo met deze dingen bezig bent, dat is normaal al zo maar nu, juist in deze tijd, waarin we veel thuis zitten, voel je die vrijheid nog meer.

Het is vandaag 5 mei, Bevrijdingsdag, een dag die we elk jaar met elkaar vieren. De mensen die de/een oorlog hebben meegemaakt zullen dit dieper beleven dan mensen zoals ik die geen oorlog hebben meegemaakt. Door de vele verhalen die we in de loop der jaren hebben gehoord kunnen we ons er enigszins een beeld van schetsen maar de echte angst en het voortdurend op je hoede zijn is iets dat ik niet echt kan meevoelen. Mijn ouders hebben de oorlog meegemaakt, alle twee geboren in Rotterdam hebben ze het bombardement meegemaakt, hebben ze gezien hoe mensen tegen een muur gezet zijn en doodgeschoten, hebben ze zelf in hachelijke situaties gezeten, kennen ze de honger van de hogerwinter en ook de euforie van de bevrijding. Mijn vader is inmiddels al een aantal jaren geleden overleden maar mijn moeder, nu 85 jaar oud, kan zich de smaak nog herinneren van het Zweedse wittebrood dat uit de lucht kwam aan parachutes toen de oorlog voorbij was. Dát was pas een feest!! Maar daarna was er nog lange tijd armoede, alles was op de bon, de mensen hadden weinig en er moest keihard gewerkt worden om ons land weer een beetje op te bouwen, er was veel verdriet dat verwerkt moest worden en zo was- en is er nog steeds- een hele nasleep van de oorlog. Alle respect voor deze generatie die een hoge prijs heeft betaald en die met veel moed en doorzettingsvermogen het leven weer heeft opgepakt, zij zijn de helden die het voor ons hebben mogelijk gemaakt om in dit land te kunnen leven.

Weet je, als je voor de Here God kiest, je jouw leven in Zijn hand legt en Hem vertelt dat je bij Hem wilt horen dan is dat ook een bevrijding, je kiest ervoor om een nieuw leven te beginnen, om al het oude achter je te laten en op het moment zelf is er feest, ja zelfs feest in de Hemel, wist je dat?

Dat kun je lezen in: Lukas 15:1-7

“Alle tollenaars en zondaars kwamen hem opzoeken om naar hem te luisteren. Maar zowel de Farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen.’ Jezus vertelde hun toen deze gelijkenis: ‘Als iemand van u honderd schapen heeft waarvan er één verloren is geraakt, laat hij dan niet de negenennegentig andere in de woestijn achter om naar het verdwaalde dier op zoek te gaan tot hij het gevonden heeft? En als hij het gevonden heeft, legt hij het vol vreugde op zijn schouders en gaat hij naar huis. Daar roept hij zijn vrienden en buren bijeen en zegt tegen hen: “Deel in mijn vreugde, want ik heb het schaap gevonden dat verdwaald was.” Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.”

Bijzonder hè? Zo blij is de Here God met ons. Laten we van deze Bevrijdingsdag een bijzondere maken nu hij toch sowieso al anders is dan anders. Een Bevrijdingsdag met een dubbele lading, ten eerste om te “herdenken” maar ten tweede om te “gedenken”, ons te realiseren hoe groot het geschenk is dat de Here God ons heeft gegeven door het offer van Zijn Zoon, de Here Jezus, Hij die onze zonde op Zich heeft genomen en de prijs ervoor heeft betaald zodat wij in vrijheid kunnen leven!