Willekeurige bemoediging
  • Ons levensscheepje.
    Jezus laat een storm bedaren. Hij stapte in de boot en ging met Zijn discipelen naar de overkant van het …
Recente reacties
Archief
CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Vergeet dat niet!

bloesem

Goedemorgen lieve lezers,

Van verschillende kanten heb ik de vraag gekregen wanneer ik weer iets op mijn site ging plaatsen. Het is, behalve dat ik wel wat kerstverhalen heb geschreven, al een tijdje stil hier op mijn site. Ach, weet je, je hebt wel eens van die tijden dat er heel veel gebeurt in je leven, dat je aan alle kanten tegelijk wilt zijn maar tegelijk merkte ik dat ik ook even geen echte inspiratie had dus heb ik even een time-out genomen. Ik wil nu niet zeggen dat ik hier dagelijks iets zal posten maar wel van tijd tot tijd weer even iets van me laat horen.

We leven in een gekke tijd, de coronacrisis heeft de hele wereld in zijn greep. Onvoorstelbaar hoe in zó korte tijd een hele wereldbevolking in de ban van dit virus is geraakt en hoe dit invloed heeft op echt alles! Het is verschrikkelijk om te horen hoeveel mensen er al aan zijn overleden en hoeveel mensen er op dit moment liggen te vechten voor hun leven. De angst is wereldwijd net zo hard gegroeid als de besmetting met het virus en niet ten onrechte want het is een verschrikkelijke, verwoestende, levensbedreigende ziekte. We moeten afstand houden van elkaar, als je in een winkel je boodschapjes doet dan moet je opletten waar je loopt zodat je elkaar de ruimte geeft, ik mag niet meer naar mijn moeder die in een zorginstelling woont, ik zie veel van mijn familie en kinderen alleen via skype of hoor ze via de telefoon of whatsapp, sommigen zie ik nog wel maar dan ook op gepaste afstand, heel raar allemaal en “onnatuurlijk” want we zijn niet gemaakt om op afstand van elkaar te leven maar om samen te zijn.

Toch heeft deze tijd voor velen ook mooie kanten, er is meer rust, iets wat in deze hectische tijd vaak heel erg ontbreekt in onze levens, er is meer tijd om te genieten van de natuur, de vogels die zingen, alle bomen die weer groen worden, de bloesem die alles zo mooi en levendig maakt, het zijn beloften voor- en de markering van- een nieuw seizoen. Het is ook een tijd waarin mensen tot bezinning komen en zich voor het eerst of opnieuw keren naar de Bijbel en naar de Here God.

En hoe is dat dan voor “ons christenen” die al heel wat jaren meelopen en als “kinderen van God” onszelf altijd hebben geprofileerd? Hoe is dat als het gevaar zo dichtbij is, als het rondom ons is, als het onszelf raakt? Het is een vraag die iedereen alleen voor zichzelf kan beantwoorden en ook ik kan die vraag alleen voor mijzelf beantwoorden. Ik zal heel eerlijk zijn en jullie vertellen dat het beangstigend is! Niet het idee dat je zou overlijden door deze ziekte, want in dat geval mag ik naar mijn Heer en Heiland en dat is alleen maar heerlijk. Nee, de gedachte dat je zo´n verschrikkelijk lijden zou moeten doormaken, en dan vooral de gedachte dat één van je geliefden dat zou moeten doormaken., dáár maak je je grote zorgen over en dát is het wat het beangstigend maakt en dan is het zaak om vast te houden aan dat wat ik altijd heb geloofd, geproclameerd en ervaren, namelijk dat Hij, God, alle dingen in Zijn handen heeft! Dat is niet mijn waarheid maar dat is DE waarheid!

Ik deed een paar weken terug een appje naar mijn kleindochter van 11. Zij en haar broertje van 12 hebben op jonge leeftijd hun vader verloren en de vaste bezoekers van deze site weten hiervan. Haar broertje heeft sinds zijn geboorte al astma en vroeger al een paar keer in het ziekenhuis gelegen. Nu had hij de laatste weken weer last van hele erge benauwdheidsklachten en in deze coronatijd is dat natuurlijk heel zorgelijk en beangstigend. Nadat hij al een paar kuren had gehad werd het toch weer zo erg dat hij naar het ziekenhuis ging voor onderzoek. Daar hebben ze hem meteen gehouden en diezelfde avond lag hij op de IC van het Sofia kinderziekenhuis. Dan slaat de schrik je om het hart en dan kun je thuis “alleen maar” bidden. Het voelt vaak als laatste redmiddel terwijl het juist zo’n kracht heeft. Ook mijn dochter werd bijna gek thuis want haar huidige man was meegegaan en gelukkig mocht hij er wel bijblijven maar als moeder wil je natuurlijk ook bij je kind zijn. Uiteindelijk hebben ze ook daar allerlei onderzoek gedaan en mocht hij van de IC af en terug naar de kinderafdeling waar hij verder behandeld moest worden. En terwijl hij daar lag heb ik hem geappt maar ook zijn zusje. Ik vroeg haar hoe het ging, ze is zo’n gevoelig meisje en dit alles gaat haar uiteraard ook niet in de koude kleren zitten. Maar hoe mooi is het dan als je van een 11 jarige dit terug krijgt: “Dankjewel oma, ik hou ook heeeeeeel veel van jou. Ik hoop dat je veilig bent oma, God is bij je en Hij zal voor je zorgen, wat er ook gebeurt, vergeet dat niet”.

Wauw, dát is op zo’n moment een bericht dat je eventjes weer met je beide benen op de grond brengt. Wat heeft ze gelijk! Wij kunnen niet in de toekomst kijken, we weten niet eens hoe onze dag zal verlopen maar God is bij ons en wát er ook gebeurt, Hij zorgt voor ons. In deze onzekere tijd, deze “1.5 meter maatschappij” waarin we momenteel leven, waar niemand dichtbij mag komen, is er 1 die wél dichtbij wil zijn, een Vader die Zijn armen om ons heen slaat, hoe mooi is dat om te weten. Om met de woorden van mijn kleindochter te spreken: Vergeet dat niet! En die bemoediging wil ik jullie allemaal meegeven voor vandaag. (Overigens is mijn kleinzoon, na een week in het ziekenhuis gelegen te hebben, weer thuisgekomen en gaat het goed met hem. )

Psalm 100:5: Want de Here is goed, want de Here is goed, Zijn goedertierenheid is voor eeuwig, Zijn trouw van generatie op generatie. 

Gods armen om ons heen

 


7 + 5 =