Gistermorgen deed ik mijn keukenkastje open om wat broodbeleg te pakken en wat schetst mijn verbazing toen ik daar ineens een komen en gaan zag van allemaal mieren. Ze wriemelden door elkaar met hun zwarte lijfjes en ik keek ernaar met eh, hoe zeg ik het netjes, enig ongenoegen. Ik vind het namelijk nogal onsmakelijk. Desalniettemin, toen ik mijn kastje leeghaalde om de mieren te verwijderen zag ik hoe ze alles links lieten liggen en alleen maar met z’n allen aan een honingpot hingen en daarlangs op en neer liepen. Fascinerend hè? Die beestjes komen ergens binnen, weten dan feilloos de kortste route te vinden naar dat éne specifieke kastje waar die honingpot staat en daar doen ze zich tegoed aan wat er blijkbaar net onder het schroefdeksel te vinden was. Hoewel ik die beesten echt niet mag vind ik het wel superknap!!

Jaren geleden, toen de kinderen nog klein waren, had ik ook eens zo’n miereninvasie. Ze kwamen via de vensterbank in de woonkamer naar binnen, baanden zich een weg naar de keuken en gingen daar op jacht naar voedsel. Ik wilde iets van een mierenbestrijder halen maar het was zondag en alles was dicht. Na enig nadenken besloot ik om in de bewuste vensterbank een lepel met stroop te leggen want, zo dacht ik, dan gaan ze in ieder geval niet mijn hele huis door want dan kunnen ze zich meteen bij de ingang tegoed doen aan de stroop. Toen ik ’s avonds ging kijken zag ik hoe er een aantal dode mieren in de stroop lagen, die waren waarschijnlijk vastgeplakt in de stroop en hadden zich niet los kunnen maken, dat vond ik toch zielig, ik had er niet bij stilgestaan dat dat zou kunnen gebeuren. Maar ze waren toch al dood en dus heb ik de lepel daar laten liggen. Toen ik de andere morgen opstond en poolshoogte ging nemen was de hele lepel leeg en blinkend schoon, alsof hij in de vaatwasser had gezeten, echt onvoorstelbaar.

Het fascineert mij elke keer weer als ik zie hoe de Here God alles heeft gemaakt, hoe alles zo door Hem is gefinetuned, het doet waartoe het geschapen is. De bomen die ieder jaar opnieuw groen blad krijgen, bloesem, vruchten, de vogels die, al dan niet, naar het zuiden trekken om te overwinteren maar dan altijd weer terug komen, alles heeft zijn eigen identiteit die er door de Schepper is ingelegd. Het zijn dingen die mij, meer dan anders, in deze tijd bezighouden. Dingen ook waar je veel meer van geniet dan anders.

En terwijl ik deze dingen zo overdacht bedacht ik me ook dat wij, de mensen, “de kroon op de schepping” worden genoemd… Dat te bedenken is echt heel bijzonder, het beste van het beste, dat zijn wij, hoogst persoonlijk bedacht en gemaakt door de Here God, onze Schepper, onze Vader. Zoals het staat in Psalm 139:13-16: