Thomas.

‘s middags na schooltijd is het zo druk in de winkel dat papa en mama hem eerst helemaal niet in de gaten hebben totdat hij bij hen komt om ze te begroeten. “Zal ik Shadow nog even uit gaan laten?” vraagt hij, en mama knikt blij, “ja, dat is goed jongen, die kleine rakker moet nodig even naar buiten”, zegt ze. Chiel gaat het woonhuis binnen en zoekt meteen Shadow op die lui voor de haard ligt te slapen.  “Shadow, ga je mee?” vraagt Chiel en het hondje begrijpt het woordje “mee” en springt blij tegen Chiel op. “jaja, rustig nou maar” moppert Chiel goedmoedig terwijl hij de riem vastmaakt. “Kom Shadow dan gaan we” zegt Chiel en even later lopen ze de winkelstraat uit naar het grote park dat aan de stadsrand grenst. Opeens hoort Chiel iemand roepen, “Hé Chiel, Chie-el!!” klinkt het en Chiel kijkt om, het is Thomas die op een holletje zijn kant op komt rennen. “Hé Chiel, wie is dat?” vraagt hij op Shadow wijzend. “Dat is mijn nieuwe hond, ik heb hem gisteren gekregen, hij heet Shadow”, antwoordt Chiel. “Wauw, ik wou dat ik zomaar een hond kreeg van mijn ouders, ik wil er al zo lang eentje maar het mag niet” zegt Thomas spijtig. “Hij ziet er wel lief uit zeg, en wat grappig dat hij zo’n rode vacht heeft, jullie passen wel bij elkaar” zegt Thomas, maar hij bedoelt het deze keer niet spottend, hij is vol bewondering voor dit leuke hondje. Chiel voelt zich trots, hij heeft iets wat Thomas ook graag zou willen? Wow, dat is toch wel bijzonder. Gebroederlijk lopen ze samen met Shadow het park in en ze hebben het grootste plezier. Het wordt steeds grijzer en opeens begint het te sneeuwen, grote dikke vlokken dwarrelen naar beneden en de beide jongens kijken er met plezier naar, “Jeeee sneeuw!” roept Thomas verheugd en ook Chiel is er blij mee. De kleine Shadow schudt met zijn kopje als er een sneeuwvlok op zijn neus landt en de jongens lachen erom. Na een uurtje wordt het al behoorlijk donker en de jongens besluiten naar huis te gaan. Bij de hoek van de straat nemen ze afscheid en Chieltje loopt verder naar huis, de kleine Shadow loopt braaf met hem mee. Als hij de winkeldeur opent stampt hij eerst zijn voeten schoon op de mat en loopt dan door naar de verbindingsdeur met het woonhuis. “Mama is binnen hoor” zegt papa, “was het gezellig?” vraagt hij en Chiel knikt enthousiast, “ja papa, het was eigenlijk best leuk om met Shadow te wandelen”.

Onder het eten vertelt Chiel honderduit over de wandeling met Shadow en over de ontmoeting met Thomas die eigenlijk best een beetje jaloers op hem is. Papa en mama luisteren met plezier naar hun blije jongen, ze zijn blij dat hun cadeau toch nog zo goed uitpakt voor Chiel. Na het eten gaat Chiel nog een keer samen met papa naar buiten om Shadow uit te laten en als ze buiten komen zien ze dat er al een behoorlijke laag sneeuw ligt. Chiel is uitgelaten en maakt een hele grote sneeuwbal die hij naar papa gooit. Ja, dát kan papa natuurlijk niet over zijn kant laten gaan en zo hebben de twee in de kortste keren een sneeuwballen gevecht. Lachend, met rode wangen en natte haren komen ze na een poosje weer binnen, wat hebben ze een plezier samen. “Gauw die natte kleren uit en onder de douche” zegt mama en Chiel gaat gehoorzaam. Als hij lekker warm en droog in zijn pyjama op de bank zit krijgt hij nog lekkere warme chocolademelk van mama en dan is het alweer bedtijd.

De volgende morgen, als Chiel het schoolplein op komt, ziet hij dat er verschillende kinderen zijn kant op kijken, Thomas staat er ook bij en als hij Chiel ziet komt hij meteen op hem af. “Hé Chiel, ik heb net verteld dat jij zo’n leuke hond hebt en nu zijn de andere jongens ook nieuwsgierig, mogen ze hem ook een keertje zien?” vraagt hij. “Ja hoor, natuurlijk, dan moeten ze vanmiddag gewoon meekomen als we uit school komen”, zegt Chiel en de jongens knikken enthousiast. Niet één maakt grapjes of plaagt hem, ineens is Chiel iemand waar de jongens mee bevriend willen raken want ze willen heel graag ook met het hondje spelen. Chieltje straalt en ‘s middags gaan er wel 7 jongens mee naar zijn huis. Zijn ouders kijken verrast op als ze al die jongens zien binnen komen maar vriendelijk knikken ze de jongens toe en mama loopt even mee het woonhuis in om alle gasten te voorzien van iets lekkers. “Leuk dat jullie gekomen zijn jongens, dat vind ik nou nog eens gezellig” zegt ze. De jongens horen haar nauwelijks want ze hebben Shadow ontdekt en ze zijn allemaal even enthousiast over dit grappige diertje. “Gaaf Chiel” zegt de één en een ander vraagt of ze er straks nog mee gaan lopen. “Ja, dat moet nog wel even” zegt Chiel en trots staat hij daar tussen al die jongens. In de dagen die volgen zijn er altijd wel één of twee jongens die met hem meekomen uit school maar Thomas is er elke dag, ‘s morgens wacht hij Chiel op om met hem naar school te lopen en samen hebben ze veel plezier als ze buiten schooltijd met Shadow gaan wandelen en spelen.

Morgen het laatste deel…