Niet één maar twee!

Vandaag is het de laatste schooldag en dat betekent dat er ook het Kerstfeest van school is. De kinderen zijn druk, ze ruiken de vrijheid van de vakantie en zijn nog maar moeilijk in toom te houden. Ach, de onderwijzers en onderwijzeressen nemen het deze laatste dag niet zo nauw en gunnen de kinderen wat meer ruimte. Ook wordt er niet meer echt gewerkt. Ze oefenen de kerstliederen en de Bijbelstukjes die voorgelezen zullen worden en ook de meester leest vandaag weer voor. Lekker een lang stuk deze keer want het boek mag vandaag uit, de kinderen genieten.

Het is alweer vroeg donker en vandaag eten ze wat vroeger omdat ze na het eten met elkaar naar school gaan waar het Kerstfeest van de kinderen gevierd zal worden. Tussen zijn papa en mama in loopt Chieltje naar school en als hij op het plein komt ziet hij daar ook Thomas al lopen. “Hé Toom, joehoe” roept hij. Thomas kijkt om en steekt zijn hand op. “Zullen we naast elkaar gaan zitten?” roept hij terug. Chiel knikt en samen met Thomas loopt hij naar de rijen stoelen die voor de kinderen zijn gereserveerd. De ouders mogen wat meer naar achteren een plaatsje zoeken. Naast elkaar zitten ze daar, een rood jongetje en een blond jongetje. Keurig netjes zingen alle klassen hun liedjes en dan komt één van de onderwijzers die de kinderen en de ouders toespreekt. Hij vertelt hoe bijzonder het is dat ze elk jaar weer eraan mogen denken hoe de Here Jezus geboren werd en hoe fijn het is dat ze bij Hem mogen horen. Dat de Here Jezus niet dat kleine kindje is gebleven maar een man werd. “En deze bijzondere man, de Here Jezus, wil graag dat wij bij Hem horen, Hij houdt van ons allemaal en we mogen alles tegen Hem zeggen of aan Hem vragen, Hij heeft áltijd tijd om naar ons te luisteren. Het maakt niet uit of we in de kerk met Hem praten, of misschien als we gaan eten, of als we gaan slapen, of misschien wel als we heel alleen in ons bed liggen…” Op dát moment wordt het ineens heel warm in het hartje van Chiel. Ineens herinnert hij zich hoe hij, nog maar kort geleden, heel alleen in het donker met de Here Jezus heeft gesproken en heeft gevraagd om een vriendje voor Kerst. Hij was boos geweest toen hij een hondenvriendje kreeg maar hij begrijpt nu dat júíst dat hondenvriendje ervoor heeft gezorgd dat hij ook een andere vriend kreeg, Thomas en hij zijn echte kameraden geworden in de afgelopen dagen. Chiel kijkt naar opzij, naar Thomas die naast hem zit en dan zegt hij heel eerbiedig en heel zachtjes: “Dank U wel Here Jezus voor mijn 2 nieuwe vriendjes!”

Als het feest is afgelopen en iedereen naar huis gaat is het een hele blije Chiel die tussen zijn ouders in loopt. Hij heeft zijn vriendje gekregen en niet één, nee, twee vriendjes, Thomas en Shadow!