Ik vind het heel bijzonder om te zien hoe mensen, die ik dikwijls niet eens persoonlijk ken, toch mijn stukjes lezen en erdoor geraakt en bemoedigd worden. De afgelopen weken heb ik dat mogen merken door de berichtjes die ik mocht ontvangen, en ook gisteren opnieuw. Dat is heel mooi om te ervaren en bemoedigend ook voor mij om ermee door te gaan.

Wist je trouwens dat een ziekenhuis net een soort kerk of gemeente is? Het zijn allemaal broeders en zusters die daar voor je zorgen:-)) Ik vond dat wel grappig toen ik erover nadacht. Ook wij, als christenen, kinderen van God, waar we ook wonen, mogen broeders en zusters van elkander zijn en voor elkander zorgen.

Ik moest denken aan een tekst uit de Galatenbrief, nl. Gal.6:2 : Draagt elkanders lasten, zo leeft u de wet van Christus na. (nbv vert.) Elkanders lasten dragen, het is niet altijd zo eenvoudig want soms kunnen mensen het erg moeilijk hebben en dan kun je weleens het idee hebben dat wat je ook doet, het nooit genoeg is. Je voelt je toch min of meer machteloos. Je kunt bidden voor de mensen, maar ook dan kun je nog het gevoel hebben dat het eigenlijk niets uitricht.

De bijbel denkt daar echter heel anders over, zo zijn er verschillende uitspraken die
gaan over de kracht van het gebed, één daarvan is bijv.:Jac.5:16b : Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt. Gebed dat in staat is om grote dingen te veroorzaken, doordat er kracht aan verleend wordt……… Weet je, we proberen mensen nog zo dikwijls, goed bedoeld weliswaar, uit eigen kracht te helpen. We zeggen dingen waarvan we hopen dat het aankomt, we proberen te troosten of op andere manieren te helpen. En ik zeg niet dat dit niet goed is, want het is juist wél fijn als je mensen laat merken dat je om hen geeft en je betrokken voelt bij hun verdriet of problemen. Doch het is God die écht kan helpen, Hij ziet hoe het er diep vanbinnen in het mensenhart uitziet, Hij weet het allerbeste wat goed is voor iemand en Hij kan helpen, juist daar waar geen mens kan zien of komen, daar waar de bron is van de pijn en het verdriet kan niemand anders dan Hij alleen Zijn machtig werk doen. Maar waarom staat er dan in die tekst in Galaten dat wij elkanders lasten moeten dragen? Kunnen we dat dan wel? Ik denk het wel, wij mogen die lasten dragen, we mogen ze regelrecht naar de Here God toedragen in ons gebed voor die ander en erop vertrouwen dat Hij zál helpen! By the way, als je je afvraagt of je dan wel een rechtvaardige bent, omdat het gaat over het gebed van een “rechtvaardige”, dan is wellicht dit nog een bemoediging: Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods, en worden om niet gerechtvaardigd uit Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. Rom.3:23-24.

     Genade, echt oneindig groot
en werkelijk onverdiend,
genade die mij verzoening bood
door Jezus, Hij, mijn Vriend.
Wat ben ik dankbaar voor dit feit,
te weten elke dag,
dat ik door Zijn offer aan het kruis
“rechtvaardig” wezen mag!