Ik werd er zo bij bepaald dat eigenlijk elke datum, elke dag van het jaar wel voor iemand (en meerderen uiteraard) een bijzondere dag zal zijn. De ene gedenkt fijne dingen, de ander gedenkt verdrietige dingen en zo worden onze wegen gemarkeerd door de dingen die wij meemaken. Tegelijkertijd denk ik aan de Here Jezus, Hij stierf aan een kruis voor ons, en eigenlijk mag elke dag een dag zijn die we speciaal voor Hem apart zetten. Een dag waarop we mogen gedenken dat Hij voor ons die vreselijke dood is gestorven, maar tegelijkertijd een dag waarin we het leven mogen vieren dat Hij ons, door Zijn offer, heeft gebracht. Waarachtig en waardevol leven.

Toch denk ik dan ook aan al die mensen die rondom ons leven, mensen die allemaal hun eigen verdriet en pijn hebben, schrijnende herinneringen aan dierbaren die ze verloren zijn. We kennen allemaal wel van deze mensen, dichtbij of iets verder weg. Voor deze mensen mogen wij ook een stukje troost brengen. Soms hoef je niet eens iets te zeggen, gewoon stil zijn en iemand laten merken dat je hem of haar begrijpt is vaak al voldoende. Misschien ben je zelf iemand die het moeilijk heeft, in dat geval wil ik je zeggen dat je ook gewoon om hulp mag vragen, blijf niet zitten met je nood!

Galaten 6:2 zegt: Draagt elkanders lasten, en vervult alzo de wet van Christus.

Bén je iemand die hulp nodig heeft? Vraag! Kén je iemand die hulp nodig heeft? Draag!

Woorden