Ik moest er vandaag zo aan denken dat ik weleens een lied heb gemaakt waar ik ook eerder weleens iets over heb verteld. Het schoot me eigenlijk weer tebinnen omdat ik in mijn gebed ook de Here aan het danken was voor het feit dat het zo geweldig is dat Hij zich altijd in ons kan inleven, met ons kan meeleven en bewogen met ons is, ook met de kleine mensjes, de kinderen.

Gisteren was ik bij mijn dochter en haar gezin. Het was gisteren de verjaardag van mijn schoonzoon,en zijn overlijden, begrafenis en verjaardag liggen dicht bij elkaar waardoor deze tijd een tijd van herdenken is. Mijn kleinkinderen hadden de wens geuit om een verjaardagsfeest voor papa te vieren en na het met haar schoonouders besproken te hebben heeft mijn dochter erin toegestemd en kregen de kinderen hun verjaardagsfeest. Alleen de ouders van mijn schoonzoon, zijn broer met gezin, een tante die heel nauw bij hen betrokken is en ikzelf waren er te gast. De drie meiden van mijn andere dochter waren er ook en dat was voor Boaz, Noa en Rachel wel gezellig en al met al hadden we een goede dag. Toen we gisteravond naar huis gingen had Noa het te kwaad, ze zat heel dicht tegen me aan en was zo verdrietig dat ik weer wegging. Dat behuilde snoetje toen ik haar gedag zei, dit kleine meisje (6) zit in een periode dat ze het moeilijk heeft, er gaat zoveel in dat kleine bolletje om, ze heeft ook nog zoveel herinneringen aan haar papa, en er is nog zoveel verdriet in dat kleine hartje. En bij al de ze dingen die ik overdacht kwam dan dit lied me in gedachten dat zo begint:

“Zoveel tranen kun je huilen
zonder dat een mens iets ziet,
maar bij Jezus kun je schuilen
Hij kent zelfs het kleinste verdriet.”

En juist in dat laatste zinnetje ligt zó die liefde en de ontferming van de Here Jezus.

Ik heb zelf vier kinderen en toen ze klein waren gebeurde er regelmatig iets waar ze om moesten huilen, en soms waren het ( in mijn ogen althans ) onbenullige dingen en dan zei ik: kom, niet huilen, niet zo aanstellen om zo’n kleinigheid…..En dan vond ik dat ze maar snel op moesten houden met huilen want het ging echt nergens om.

Maar hoe anders is de houding van de Here Jezus ten opzichte van ons? Voor Hem is geen verdriet te klein, en dat vind ik nou juist zó mooi, want we zijn eerder geneigd om te zeggen, voor Hem is er geen ding te “groot”, Hij kan alles, bij Hem is geen ding onmogelijk. Nee, voor Hem is geen verdriet te klein, Hij neemt ons altijd serieus en Hij zal altijd alle tijd voor ons nemen om ons te begrijpen en te vertroosten. Hij ziet ook de tranen die voor mensen onzichtbaar zijn, de tranen van ons hart die we in stilte huilen. Wij mensen, kunnen elkaar soms teleurstellen of in de steek laten, niet écht de moeite nemen om elkander te begrijpen, of niet echt luisteren. De Here jezus vindt niets onbelangrijk, niets kinderachtig, niets belachelijk, Hij wil álles van ons weten, ons vertroosten op elk moment dat wij dat nodig hebben. Hij heeft échte belangstelling voor ons en Hij zal ons nooit in de steek laten, juist omdat Hij met Zijn oneindige liefde zo heel veel van ons houdt. Het refrein van dit lied zegt:

    “Jezus, Hij alleen geeft vrede
ook al stormt het om je heen,
hef je hoofd op, zie naar boven
en vertrouw op Hem alleen.
Hij heeft jou nog nooit vergeten
en Hij stelt je niet teleur,
daar waar mensen jou verlaten
is bij Hem een open deur”.

Daar waar mensen ons verlaten…. soms gebeurt dat, dat mensen ons verlaten, en dat kan om allerlei redenen zijn, maar dan mag het zo’n troost zijn om te weten dat bij Hem een open deur is, een deur waar we te allen tijde naar binnen mogen gaan, die Hij nooit voor onze neus zal sluiten. Een deur, waar Hij zelf al in de opening staat te wachten, met geopende armen, wat een grote en échte liefde toch hè?

“Er zijn Zoveel zegeningen
die de Heer ons daaglijks geeft,
zoveel reden om te zingen
want Jezus is niet dood, Hij leeft!
Open toch je hart, je ogen,
zie het goede van de Heer,
prijst Zijn naam, ga Hem verhogen,
Hij is waardig, alle eer!!

Ik heb zelf ervaren hoe er ook in mijn leven dingen gebeurden die me pijn deden, maar tegelijkertijd heb ik ervaren hoe de Here daar was en mij hielp, hoe Hij mij nieuwe hoop en nieuwe uitzichten gaf. Je moet het wel willen zien, maar áls je het ziet dán is er ook zoveel reden voor dankbaarheid en blijdschap. We hebben een geweldige Heer en Heiland die het meer dan waard is dat wij Hem prijzen! Hij houdt onvoorstelbaar veel van ieder mens op deze aarde. Wat een zegen om dat te bedenken.

En Noa? Ik heb haar gezegd dat ik over 6 nachtjes terug zou komen en dat bracht toch een lachje op haar gezicht. Ik heb nog lekker even met haar geknuffeld en met haar gepraat en geprobeerd haar te troosten. En toen ik dan wegging was mijn gebed dat de Here Jezus zelf haar mag vertroosten, dat ze zo klein als ze nog maar is tóch die veiligheid, die warmte en die troost van Hem mag ervaren. Wat houd ik veel van die kleine kostbare mensjes!