De andere morgen, voor schooltijd, zijn Kees, Peter én een paar buurtgenootjes alweer volop aan het glijden, totdat een moeder roept dat het tijd is voor school. Als een haas vliegen de kinderen er vandoor, elk naar hun eigen school. Ook Peter en Kees zetten het op een lopen en zitten op tijd in hun bankjes. Meester Arend merkt de onrust in de klas wel, alle kinderen zijn ongedurig, ze willen veel liever naar buiten. Gelukkig is het woensdag, dan hebben ze heel de middag vrij. Als het verplichte rekenwerk is gedaan pakt meester een stoel en een boek. Ha, de meester gaat voorlezen, daar houden alle kinderen van want meester kan heel goed voorlezen.

Als de bel gaat verdwijnen alle kinderen in rap tempo naar huis. Even eten en dan lekker buiten spelen. Ook Peter en Kees gaan naar huis om te eten. Bij Kees thuis is het geen vetpot, hij heeft nog 3 broertjes en 1 zusje en de vader van Kees is een tijdje terug zijn werk kwijtgeraakt omdat het bedrijf failliet ging, sindsdien is het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Op tafel staan keurig alle bordjes en voor ieder is er een half glaasje melk, voor de rest moeten ze het met water doen. Er ligt een bruin brood, een kuipje heel goedkope margarine en dan kunnen ze kiezen uit jam of pindakaas. Heel soms is er kaas of iets van worst, maar meestal niet. Ach, Kees is het gewend en eet met smaak drie boterhammen met pindakaas. Als ze klaar zijn met eten gaat hij meteen weer naar buiten waar Peter al lekker aan het glijden is. “Wat zalle we gaan doen Peet?” vraagt Kees. “Zalle we naar het grote plein gaan? Misschien kenne we daar nog wat leuks doen”. Het grote plein ligt een aantal straten verderop en daar zijn meestal wel kinderen aan het skaten of voetballen. “Oké, doene we” zegt Peter en welgemoed gaan de vrienden op stap. Als ze door de winkelstraat lopen kan Kees zijn ogen maar niet van de mooie etalages afhouden. “Wauw Peet, kijk dan wat een mooie hijskraan” zegt Kees. Peter komt naast hem staan en wijst een prachtige raceauto aan, “die vin ik veel mooierder” zegt hij. De jongens zuchten er eens van.

De winkelier van de speelgoedwinkel komt naar buiten om de stoep te vegen, het is veel te glad voor zijn klanten met al die sneeuw. Hij ziet de jongens staan en zegt: “Hé mannen, willen jullie een zakcentje verdienen? Als jullie mijn stoep vegen krijg je van mij een zakcentje¨ . De jongens kijken elkaar verheugd aan, “Kenne we dan zo een mooie auto kope meneer?” vraagt Kees. De winkelier lacht, “nee die zijn veel te duur”. Teleurgesteld zucht Kees eens. “En asse we nou 2 weke lang, tot an de kerst, de stoep vege, ken et dan wel?” vraagt hij. De winkelier, die wel ziet dat de jongens niet uit welgestelde milieus komen, heeft een beetje met ze te doen. Hij zegt: “Oké, als jullie voor schooltijd komen vegen elke dag dan krijgen jullie aan het einde van de twee weken ieder de auto die je graag hebben wilt”. De jongens springen op en neer van blijdschap en stralen. Ze krijgen elk een bezem en vegen alsof hun leven ervan afhangt totdat de stoep tiptop in orde is.