Gisteren was ik op een vergadering en na afloop waren we nog een beetje aan het napraten en toen kwam mijn criminele verleden ter sprake. Jazeker, ik heb eigenlijk een crimineel verleden! Ja, echt waar, ik ben nog weleens smokkelaar geweest. Vele jaren geleden ben ik samen met mijn man, mijn broer en mijn schoonzus, naar Oostenrijk gereden, naar Wenen. daar was de basis van de Oost-Europa zending en van daaruit werden er bijbels gesmokkeld naar omringende landen. Zo zijn we in Hongarije geweest, in voormalig Joegoslavië, Tsjecho-Slowakije en we zijn in de armste streken geweest, bij de armste mensen vaak. Het was best een riskante onderneming, we kregen auto’s mee die allerhande geheime vakken hadden en vooral als je de grens moest passeren was je best wel benauwd hoor. Maar anderzijds was het ook heel mooi om te doen. Toch waren er wel regels waar je je aan moest houden, zo mocht je bijvoorbeeld nooit de weg vragen, anders zou het kunnen zijn dat je de mensen in gevaar bracht.

En zo kon het gebeuren dat we een keer in een plaatsje waren, waar we een adres moesten vinden en omdat het bij daglicht te riskant was, moesten we dat altijd ’s avonds doen. We hebben een hele avond in de stromende regen gelopen, door allerlei modderplassen gebanjerd en gezocht en gezocht maar niet gevonden. Uiteindelijk was het al verschrikkelijk laat en toen moesten we nog een motel zoeken, maar er was in de buurt niets te vinden, alleen een verschrikkelijk chique en duur hotel wat ver boven ons budget ging. Toen hebben we besloten om de nacht in de auto door te brengen, maar het was in november en er was geen verwarming natuurlijk als je motor uit staat en bovendien waren we drijfnat. Je begrijpt dat de nacht niet erg comfortabel was en de andere ochtend waren we door en door versteend, maar omdat we de kosten van een overnachting hadden uitgespaard, besloten we in dat dure hotel eens lekker te ontbijten. Nou, het was echt heerlijk, verse koffie, gekookte eitjes, croissantjes en broodjes met allerlei beleg, een stukje fruit, noem maar op, echt super de luxe. Toen we weer lekker warm en voldaan waren wilden we betalen en wegrijden, maar hóé we ook ons best deden om te betalen, we kregen het niet voor elkaar, de dame achter de balie bleef volhouden dat er niet betaald hoefde te worden want dat hoorde bij de overnachting, en wij bléven maar vertellen dat we niet in het hotel hadden overnacht, maar hóé we ook bleven volhouden dat we wél moesten betalen, we zijn onverrichter zake weggegaan omdat we echt niet de kans kregen om voor ons ontbijt te betalen. Dus hebben we er dubbel van genoten.

Weet je, veel mensen in deze huidige maatschappij leven in de kou, ze zijn versteend en leven buiten de genade van God, ze staan naast de ingang maar durven niet naar binnen te gaan omdat ze bang zijn dat het boven hun budget gaat, ze zijn bang dat ze niet kunnen “betalen” want vaak is het idee, als ik bij God wil horen dan mag ik dit en dat niet meer en ik móét juist zus en zo, vaak ook willen ze die prijs niet betalen.Wat is het dan heerlijk dat wij ze mogen uitnodigen om aan de tafel van God te komen, zich aan Zijn liefde te warmen en van Zijn goede gaven te genieten, zónder te betalen. Als je zelf de rijkdommen van God kent, en je weet dat een ieder mag komen zoals hij of zij is, dan groeit er een verlangen in je hart om het de mensen te vertellen. En het betalen heeft de Here Jezus al gedaan, Hem kostte het alles, maar Hij had het voor Zijn Vader én voor ons over, en Gods liefde is zó eindeloos groot over ieder mensenkind, en wij mogen Zijn liefde doorgeven aan de mensen. In Mattheüs 11:28 zegt de Here: Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Als er iets is wat men vandaag nodig heeft, dan is dat “rust”. Alles is één grote jacht alles moet snel en voor de individuele behoeften is nog maar weinig tijd tegenwoordig. God verlangt zó ongelooflijk naar ál Zijn kinderen, íéder mens is door Hem gemaakt en van íéder mens houdt Hij evenveel, en wij mogen helpen om Zijn huis vol te maken, wij mogen die boodschap van God doorgeven aan een wereld in nood.
Wát een verantwoording, maar wát een vertrouwen ook, door Hem aan ons gegeven!

Overigens zijn de goederen alsnog op het juiste adres terecht gekomen hoor, op slinkse wijze, door een list te gebruiken, zijn we met de juiste mensen in contact gekomen en hebben we onze spullen af kunnen geven