Gisteren heb ik iets verteld over de Bijbelsmokkel en doordat je van tevoren al allerlei mogelijke scenario’s van wat er allemaal mis kon gaan met elkaar moest doornemen waren we behoorlijk gespannen als we bij de douane kwamen. Zouden ze iets merken of niet? Je probeerde zo cool mogelijk over te komen uiteraard, maar van binnen bibberde je hoor. Zelf hebben wij het nooit meegemaakt dat we in moeilijkheden kwamen, maar het is zeker wel voorgekomen dat er mensen waren die gepakt zijn bij de grens. Wel was het zo dat het via de zending dan toch snel weer opgelost werd, maar het lijkt me behoorlijk naar. Ook moest je altijd oppassen om de mensen waar je de Bijbels ging brengen, niet in de problemen te brengen, het liefst moest je ongezien blijven en dus gebeurde alles altijd ’s avonds. Wijzelf hebben het ook wel gehad dat we ergens kwamen waar dan de hele bank omgebouwd was en met een paar handelingen verscheen er een soort verborgen ruimte waar dan onmiddellijk de hele lading in gestopt werd. Maar mijn broer is weleens bij een oudere man geweest die al verschillende malen ook mishandeld was vanwege zijn geloof. En tóch ging hij gewoon door met Bijbels ontvangen en doorgeven aan anderen. Hij was niet klein te krijgen. Voor mijn broer wel zaak om nóg voorzichtiger te zijn en de aandacht niet op deze man en zijn huis te vestigen. Tja, we hebben daar best wel avonturen beleefd hoor.

Ooit heb ik ook een verhaal gehoord van een oude man, deze man wilde óók zó graag bijbels brengen daar waar men ze niet had omdat ze verboden waren. Hij had geen auto en geen rijbewijs, maar hij wilde met de trein gaan en de bijbels in een koffertje met zich meedragen. Anderen verklaarden hem voor gek, het was veel te riskant en de kans om gepakt te worden was veel te groot. Maar de man was niet van zijn plan af te brengen en hij was ervan overtuigd dat de Here hem zou bewaren en hem veilig op de bestemde plaats zou brengen. Zijn vertrouwen was zó groot dat hij werkelijk geen moment twijfelde of angst had. En zo ging hij op reis. Alles ging goed en hij stapte uit de trein toen hij (naar hij dacht) op de goede plaats was aangekomen. Maar wat schetst zijn verbazing toen hij zag dat hij een station te vroeg was uitgestapt. Hij begreep niet hoe hij nou zo dom had kunnen zijn, maar hij pakte zijn koffertje en begon de weg te lopen naar het volgende station. Hij was nog maar nauwelijks onderweg toen er een politiewagen voor hem stopte en de agent hem vroeg: Meneer, we rijden dezelfde kant op als u en u loopt hier zo zwaar met die koffer te zeulen, kunnen we u misschien een stukje meenemen? Nou, graag, het mannetje stapte in en de agent sjorde de loodzware koffer in de auto en met een behoorlijke vaart ging het verder. Bij het station aangekomen hielpen ze hem uit de auto en verontschuldigden zich dat ze het nogal vlug, vlug deden, maar, zo zeiden ze, dat kwam omdat ze haast hadden. Ze hadden namelijk een tip gekregen dat er een Bijbelsmokkelaar in de trein zou zitten die dit station als eindbestemming had, en daar waren ze nu naar op weg. Je begrijpt de dankbaarheid van deze man dat hij te vroeg was uitgestapt en in zijn hart moest hij ook wel een beetje lachen om de humor van God, en zo kwam hij veilig, mét Bijbels, aan op het juiste adres.

Het deed mij een beetje denken aan het verhaal van David, hoe hij opgejaagd door Saul, in die grot terecht komt waar Saul zich vervolgens óók een plaatsje zoekt voor de nacht. En in plaats van David te pakken, is het David die een stuk van Sauls mantel afsnijdt en hem daar de andere dag mee confronteert, en Saul daar laat zien hóézeer hij eigenlijk in de macht van David was geweest.

Dit zijn zomaar twee voorbeelden van hoe God kan werken in situaties van ons leven. Hóé angstig het ook kan lijken, wanneer we op Hem vertrouwen hoeven we niet te vrezen. Één van de psalmen zegt het ook zo mooi, nl. Psalm 46:2-3: God is ons een toevlucht en sterkte, ten zeerste bevonden een hulp in benauwdheden. Daarom zullen wij niet vrezen, al verplaatste zich de aarde, al wankelden de bergen in het hart van de zee.