Mama beloof je dat je niet gaat crashen? Mama belóóf je dat??!! Dringend klinkt de vraag van een verdrietig klein jongetje dat helemaal tegen zijn moeder aangekropen is…

Het is de avond voor het vertrek van mijn dochter en haar partner. Ze gaan een weekje op vakantie naar Portugal. Het was al weken door mijn dochter voorbereid als verrassing voor haar geliefde, een geslaagde verrassing! Ik was gevraagd of ik voor de kinderen zou willen zorgen en was er dus al. De kinderen wisten het ook sinds een paar dagen en meteen toen ze het hoorden begon Boaz te huilen. Hij is nu 8 jaar en krijgt op school natuurlijk allemaal nieuwsfeitjes te horen en sowieso pikken ze van alles op en bij het horen van het woord ” vliegtuig” sloeg de angst toe. Meteen was de link gelegd tussen vliegen en crashen en hij kon het niet meer loslaten. Hoe fijn hij het ook vond dat ik zou komen, én Simon (zijn grote liefde) dat kon toch zijn paniek niet wegnemen en zo zat hij daar dus op de avond voor vertrek, een kleine verdrietige jongen die zijn papa al verloren is en nu heel erg aan zijn mama hangt en bang is haar ook te verliezen. Een dappere jongen die al zijn best doet om niet te huilen.

Als we hem even later naar bed gaan brengen komen toch de waterlanders en wéér die dringende vraag: “Belóóf je dat je niet gaat crashen mama?!!” Maar wat moet je dan als moeder? Je kúnt niet beloven dat je niet gaat crashen maar je wilt ook je kind geruststellen. En toen deed ze het enige juiste op dat moment, ze nam dat verdrietige manneke in haar armen en zei: “Bo, je weet toch wie er altijd bij je is?” “ja mama, God” zei hij, en met haar armen om hem heen zong ze zachtjes dat mooie liedje:   Je hoeft niet bang te zijn,  al gaat de storm tekeer,  leg maar gewoon je hand  in die van onze Heer.    Ik was ontroerd maar ook heel trots op deze dochter die het zelf nog dikwijls zo moeilijk heeft met het verlies van haar man.

Boaz werd rustig en heeft lekker geslapen daarna en de volgende morgen was hij wel heel blij met het bericht dat ze goed geland waren. We hebben een hele gezellige week gehad, zonder verdere verdrietjes en hoewel het voor beiden (de kinderen en mijn dochter) moeilijk was, is het ook goed geweest want je kunt niet door angst je leven laten beheersen. Er was ook nog een hele leuke verrassing, er was voor elke dag een cadeautje dat ze mochten uitpakken (en tot mijn grote verrassing was er voor mij ook elke dag eentje lief!). Met het uitpakken van de cadeautjes konden ze meteen ook de dagen aftellen en dat vonden ze prachtig.

Angst is een slechte raadgever maar nog vaak genoeg laten we angst toe in onze gedachten. Angst, bezorgdheid, onrust, het komt allemaal uit dezelfde bron en dan niet eentje die door de Here God is gemaakt. Bij Hem is de bron van rust, van vrede, van leven. De enige bron om uit te putten…  Als jij, die dit leest, ook een hart hebt vol bezorgdheid, onrust of angst, als je bang bent om zelf te “crashen”, dan zou ik jou op dit moment willen vragen:  lieve lezer, je wéét toch wie er bij je is? De Here God! En dan zou ik in gedachten dat liedje voor je- en met je willen zingen:

Je hoeft niet bang te zijn

al gaat de storm tekeer,

leg maar gewoon je hand

in die van onze Heer!

En weet je wat dan het mooie is? Als je iemands hand wilt pakken kun je dat alleen als je de jouwe open doet, en daarmee wordt ook alles losgelaten wat we soms nog zó krampachtig vasthouden.