Da-ag, da-ag, ze keek achterom en zwaaide naar me terwijl ze de winkel uitliep, eenmaal buiten, waar het al donker was, draaide ze zich nogmaals om naar de dichte deur en zwaaide opnieuw naar me

De winkel waar ik gewerkt heb.

….da-ag.

Een jonge vrouw, van achterin de twintig denk ik, ze kwam de winkel binnen, de evangelische boekwinkel waar ik als vrijwilligster werkte. Ze had een kerst cd besteld en die kwam ze heel verheugd ophalen. De cd kostte 20,50 en ze haalde 4 briefjes van 5 en een losse euro uit haar tasje en vroeg me of dat genoeg was. Ik zei dat het prima was en gaf haar 50 cent terug. We raakten aan de praat, deze jonge vrouw had een verstandelijke beperking en dat kon je merken aan de dingen die ze vroeg en zei. Zo vertelde ze dat ze kerstkaarten had geschreven maar dat ze niet wist in welke gleuf ze ze moest doen, moesten ze nou bij deze hand (rechts) of moesten ze nou bij die ándere hand (links). Ik heb geprobeerd uit te leggen dat het eraan lag of de kaarten ver weg gestuurd moesten worden, of dichtbij, en ik vertelde haar in welke gleuf ze dan die kaarten moest doen. Ze vertelde dat ze op zichzelf woonde maar wel begeleiding had die elke dag bij haar kwam kijken. Ze moest nog gaan koken en ze hield ervan om verse groenten te eten want dat was gezond. Gisteren had ze spruitjes gegeten. En oh ja, ze verontschuldigde zich want ze had haar werkjas nog aan, ze kwam zo van het werk, ze werkte in de kassen van de stichting die deze mensen begeleidt en haar werkjas was een heerlijk warm, keurig net jack, niks mis mee hoor.

Zo had ik een heel gesprek met deze jonge vrouw en ze is al met al wel meer dan een half uur binnen geweest. Maar weet je wat ik nou zo mooi vond? Binnen twee minuten nadat ze de winkel was binnengekomen vertelde ze me al dat ze heel veel van de Here Jezus hield. Ik zei dat ik dat aan haar kon zien, want dit meisje straalde zo’n blijdschap uit, dat was echt mooi. In de tijd dat ze bij me binnen was heeft ze verschillende keren herhaald hóé blij ze toch wel met de Here Jezus was, “Hij is heel dicht bij me” zei ze, en hoewel er meerdere mensen in de winkel stonden, maakte haar dat niets uit. Prachtig vond ik dat. Ze vertelde me dat ze het soms wel heel erg moeilijk had, dan kon ze het leven niet aan, zo zei ze. Maar daarom was ze ook zo blij met de Here Jezus, want Hij hielp haar dan toch weer zo dat ze verder kon. Ze was zo gelukkig met haar Here Jezus.

Op een gegeven moment keek ze me aan en vroeg me of kerst nou elk jaar weer terug kwam? Ik zei dat dat inderdaad zo was, waarop ze niets zei, maar keek met een blik die aangaf dat ze dáár nou toch eens goed over na moest denken. Maar ik ook, want nadat ze mij die vraag gesteld had, ging ik er zelf ook over nadenken, en ik vroeg me af of ik ook nog die blijde verwondering heb zoals zij dat had, of ik nog opgewonden kan raken in het toeleven naar dat feest, of mijn hart sneller klopt en bijna barst van dankbaarheid om het feit dat de Here Jezus voor mij naar deze aarde is gekomen als een kindje klein en teer. Óf dat het misschien al helemaal een sleur geworden is, kerststukjes, lichtjes, mooi muziekje, samen eten, samen koffiedrinken, samen naar de dienst…totdat de dagen weer voorbij zijn en alles weer opgeruimd wordt en ik het gewone dagelijkse leven weer oppak…?

Ze was blij, ze had haar kerst cd, en ik had haar een extra cd’tje gegeven dat we weg mochten geven aan een ieder die een cd kocht. Het was er eentje met daarop verschillende kerstnummers door diverse gospelartiesten gezongen. Ze keek me met haar stralende ogen aan en zei: “ik heb van jou een kadootje gekregen, daar ben ik blij mee”….en ze doelde op die extra cd. Ik dacht, nee meidje, ik heb van jóú een kadootje gekregen, een stuk frisheid, een stuk eerlijkheid, een stuk vertrouwelijkheid, een stuk liefde uit een oprecht hart, zonder schaamte voor wie dan ook, gewoon hardop gedeeld. Pure blijdschap omdat ze van de Here Jezus hield. Zij had de Here Jezus gevonden en bracht Hem verder onder de mensen op haar eigen ontwapenende hartverwarmende manier. Het heeft mij zeer tot nadenken gebracht. Haar manier van kerstfeest is in de eerste plaats een feest voor de Here Jezus, en zo hoort het toch ook te zijn?

Da-ag zei ik toen ze wegliep, da-ag, toen ze omkeek vanuit de donkerte, en ik zwaaide terug naar haar, dankjewel onbekend meisje, voor jouw kadootje aan mij!! Ik ben deze ontmoeting nooit meer vergeten…