Willekeurige bemoediging
  • Laat van je horen!
    Een van de dingen waar ik een tijdje terug heel erg bij bepaald werd is het feit dat we aan alle …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Love you more…

Noa: “Oma?”

Ik: Ja lieverd

Noa: “Weet je wat ik als eerste doe als ik in de hemel kom? Dan geef ik de Here God een hele dikke knuffel en dan bedank ik Hem voor mijn leven en daarna ga ik papa zoeken om hem een knuffel te geven”.

Ik: Dat is heel mooi vrouwtje!

Boaz: “Oma?” Denk je dat papa ons nog wel zal herkennen? We zijn dan natuurlijk wel groter en ouder geworden.”

Ik: Ja zeker, in de hemel kennen we elkaar allemaal.

Boaz: “Maar zijn we daar dan nog wel een familie? Is papa dan nog onze papa?”

Noa: “Ja oma, als Ronald nou ook in de hemel komt gaan hij en papa dan geen ruzie maken? Want mama is dan van hun alle twee de vrouw…”

Ik: In de hemel zijn we eigenlijk allemaal familie, gewoon samen met iedereen die daar is. En ruzie maken de mensen daar niet meer omdat we allemaal van elkaar houden.

Boaz van 9 en Noa van 8 zijn bij mij aan het logeren en vanavond bij het naar bed gaan zat ik bij ze en dan praten we samen nog wat en deze avond kwamen er allerlei vragen naar boven. Deze 2 kleine mensjes hebben hun papa verloren toen ze nog maar 3 en 4 jaar oud waren. Dat is nu ruim 5 jaar geleden en in augustus gaat hun mama opnieuw trouwen met een man die heel veel van haar en de kindjes houdt. Nieuw geluk met een schaduwrandje omdat daar toch altijd de herinnering blijft aan het verlies dat dit jonge gezin geleden heeft en dat ook in deze kinderhartjes zijn sporen heeft nagelaten. Verdriet dat niet meer alles overschaduwd maar dat meer en meer een plekje krijgt in het leven van mijn dochter en de kinderen. Ze hebben, meer dan het gemiddelde kind, vragen over het leven na de dood.

Boaz: “Oma? In de hemel is niet je lichaam hè? Daar gaat alleen je brein naartoe toch? :-)

Ik: Nou, (hoe leg je dat uit aan een kind?) ehh, nee je lichaam blijft op de aarde, dat wordt dan begraven maar..

Boaz: onderbreekt me en zegt “Maar wat nou als ze per ongeluk as van me maken, want dat gebeurt soms ook wel, kan ik dan nog wel in de hemel komen?”

Ik: Ja hoor lieverd, weet je, het is je hartje dat bij de Here God verder leeft en jij hebt toch je hartje al aan Hem gegeven? Nou, Hij bewaart dat hartje van jou heel goed, Hij houdt het vast en dan mag jouw hartje bij Hem verder leven.

Boaz: “Oh, gelukkig oma”.

Noa: “Oma, mág ik de Here God eigenlijk wel een knuffel geven?”

Ik: Nou en of, ik denk dat Hij dat heel erg fijn vindt want Hij houdt zo verschrikkelijk veel van jou! En ik ga het ook doen als ik bij Hem kom hoor!

Noa glimt van genoegen en kruipt nog wat dichter tegen me aan. Ook Boaz zit dicht tegen me aan en heeft zijn armen om mijn nek geslagen. Heel stilletjes laten we de dingen even op ons inwerken. Even later gaat het erover dat je altijd met de Here God mag praten, Hem alles mag vragen, dat Hij er altijd is en dat het niet uitmaakt wat je doet of waar je bent, Hij is er en wil naar je luisteren.

En dan zegt Boaz: “Als ik later groot ben en ik krijg een vrouw die niet gelooft, mag ik dan wel met haar trouwen?”

Ik: Daar hoef je je nu nog geen zorgen om te maken lieverd, als het zover is dan zul je het weten, dan voel je dat in je hartje.

Noa: “Nou, ik zou nooit een  man willen die niet van de Here God houdt hoor, dan wil je alle twee andere dingen en dan wil ik misschien bidden en hij niet, nee hoor, dat zou ik nooooit willen” (hahaha kleine dame van 8).

Boaz en Simon, dikke vriendjes.

Boaz en Simon, dikke vriendjes.

We babbelen nog even verder en dan gaan we samen bidden en stop ik de kindjes lekker onder. Uit het bed van Boaz klinkt het:  “Oma, denk je dat Simon ook in de hemel mag komen? Ik hoop het maar van wel want hij is zo lief!” Heerlijk mannetje, hij houdt met heel zijn hart van Simon, die twee zijn echte maatjes.

Als ik even later naar de deur loop zegt Noa: “Truste oma, love you” en uit het andere bed hoor ik “Love you more”, waarop ik terug zeg: Love you more, more, more :-)

Wat een rijkdom, heerlijke kinderen met zo’n lief hartje dat van de Here God houdt. Wijzer dan menig kind van hun leeftijd maar zo bijzonder.

Het is 10 over 12 en ik ga ook naar bed maar niet voordat ik de Here God heb bedankt voor deze prachtige kinderen en ik zeg: Welterusten Here God, ik houd van U. En ik weet dat Zijn antwoord voor mij én voor jou is: Love you more, more, more…

 

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


4 + = 13