Vanmorgen in mijn stille tijd had ik een aantal gedachten even snel in losse zinnen opgeschreven. Naderhand had ik er een overdenking van gemaakt die bijna klaar was, maar toen belde mijn dochter en vroeg of ik ook even bij oma op de koffie kwam en zij bracht dan wat lekkers mee. Nou, gezellig natuurlijk, dus ik Simon meegenomen en wij op weg naar oma. Daar kwam ook mijn zus en haar beste vriendin met de kinderen dus we hadden een gezellige tijd zo met elkaar, even een stukje koningsdag vieren, compleet met een heerlijke verse knapperige oranjetompouce. Maar nu kom ik thuis en wat denk je? Waarschijnlijk is óf de stroom er even afgeweest óf er was een storing in het internet, maar het resultaat is dat letterlijk mijn hele schrijfsel weg is…tja, jammer.

Dus nu heb ik opnieuw een blanco pagina om te vullen. Ik heb 2 opties, óf ik probeer de dingen van vanmorgen opnieuw hier op te schrijven, of ik ga gewoon helemaal iets nieuws schrijven. Ik kies voor het laatste

Dit is eigenlijk wel een mooie illustratie om iets duidelijk te maken. Dat mooie lege witte veld waarvan alle letters en zinnen zijn weggevaagd kan weer helemaal opnieuw gebruikt worden. Het is hetzelfde document als vanmorgen want ik had nog even hoop dat tóch de tekst nog bewaard gebleven zou zijn, maar nee hoor. Dus nu een wit veld waarop ik een nieuwe tekst schrijf. Ik gebruik dezelfde letters, maar op een andere manier waardoor er nieuwe woorden ontstaan. De boodschap die ik nu op dit veld schrijf heeft een hele andere inhoud dan die van vanmorgen…

Grappig als je hierover nadenkt hè? Als ik dit eens toepas in mijn geestelijke leven? Soms is zijn de bladzijden van mijn levensboek helemaal niet zo mooi, maar doordat ik Gods kind ben mag ik weten dat ik daarmee naar Hem toe mag gaan en dat ik vergeving mag ontvangen. Dat staat o.a. in Ef. 1:7: En in Hem hebben wij de verlossing door zijn bloed, de vergeving van de overtredingen, naar de rijkdom zijner genade.

Geweldig om te bedenken, als ik  met de dingen die verkeerd zijn gegaan naar de Here God toe ga, mijn zonde voor hem belijd, dan is mijn bladzijde weer schoon… maar wat doe ik dan nog al te dikwijls? Ik probeer de oude tekst terug te zetten! Want ja, ik denk over de zonde na, ik praat erover, ik vraag nog 6 keer vergeving voor diezelfde zonde. Herken je dit? Maar dan staat er in de Hebreeënbrief dat God de zonden en ongerechtigheden niet meer zal gedenken.

Het bijzondere van dit stukje vind ik het woordje “gedenken”. Dat spreekt van een bewuste keuze die Hij maakt, er staat niet dat Hij ze dan vergeten is, nee er staat dat Hij ervoor kíést om er niet meer aan te denken! En dan mogen wij op onze beurt weten dat het ook zo bij ons zou moeten zijn dat wij, als we vergeving hebben gevraagd, de dingen niet meer gedenken. Ook voor ons moet dat een bewuste keuze worden om dat achter ons te laten, ons er niet meer door naar beneden te laten trekken.

En het mooie is dan dat we op dat nieuwe, schone veld, een nieuwe bladzijde van ons leven mogen invullen. We krijgen een nieuwe kans, we mogen daarvoor dezelfde talenten en gaven gebruiken die we al hadden, maar we mogen ze misschien op een andere manier gebruiken waardoor er een nieuwe “tekst” ontstaat met een nieuwe boodschap. Een boodschap van liefde en warmte om de harten van de mensen om ons heen aan te raken en er een stukje zegen in achter te laten.

Deze dag is een nieuw begin, er is een schoon veld waarop we, samen met de Here God, nieuwe letters mogen schrijven, letters die samen woorden vormen, woorden die met elkaar zinnen worden, zinnen die tot een verhaal aaneen geregen worden, een verhaal met inhoud, waardevolle inhoud, een verhaal dat mensen doet verlangen naar meer!