Laatst was ik bezig om een bosje rozen in de vaas te zetten en ik had een mesje waarmee ik de stelen schuin afsneed. Door dit te doen maak je eigenlijk een wond in de steel van de roos. Dit is nodig omdat ze anders geen water kunnen opnemen. Terwijl ik dus bezig was mijn rozen te “verwonden”, trof me dat eigenlijk.

In ons leven zijn er ook zo dikwijls momenten dat wij ons verwonden. Ik denk zelfs dat er geen mensen bestaan die nog nooit op de ene of de andere manier door het leven, door mensen of situaties heen, verwond zijn geraakt. Toch hoor je ook altijd weer dat mensen veel sterker uit de strijd komen dan toen ze erin gingen. Strijd maakt dus sterk.

Als ik dan op de natuurlijke manier denk, dan is het zo dat we pas in de gaten hebben hoeveel een bepaald lichaamsdeel voor ons betekent op het moment dat het mankementen gaat vertonen. Je loopt bijvoorbeeld dagelijks vele meters, of zelfs kilometers, gewoon zonder daar nu specifiek bij na te denken, maar op het moment dat je een wondje hebt aan je kleine teen, wordt je bij elke stap bepaald bij de pijn aan je teen. Dan kun je twee dingen doen, óf je irriteert je er enorm aan, óf je bent dankbaar dat die teen altijd zo gezond was (en weer wordt) en dat je er zoveel mee kunt lopen. Je kunt dus kiezen voor een positieve- of een negatieve benadering. Niet alleen voor lichamelijke problemen geldt dit, ook voor geestelijke problemen. We kunnen soms enorm teleurgesteld worden in situaties of in onze relaties naar andere mensen toe. Het hoeft dan niet eens per definitie zo te zijn dat de schuld daarvan bij anderen ligt, het kan ook zo zijn dat wij onze verwachtingen te hoog gesteld hebben en er dan achterkomen dat ze niet waargemaakt (kunnen) worden.

Een van de gevolgen van teleurstelling is dat het pijn veroorzaakt, je verwondt je eraan. En of dat nu terecht of onterecht is, je zou kunnen zeggen dat het een bijwerking van teleurstelling is. Je kunt er niets aan doen dat die wond ontstaat, maar je kunt er wél iets aan doen om ervoor te zorgen dat hij niet blijvend is en je blijdschap en vrede wegvreet. Want een verwonding naar aanleiding van teleurstelling kan gemakkelijk ontaarden in bitterheid, een onkruid dat klein begint maar van lieverlee ons hele leven overwoekert. Vandaar dat het zo belangrijk is om al meteen te kiezen voor een positieve benadering van problemen of teleurstellingen.

Ja maar als je nou totaal niets positiefs in zo’n ervaring kunt vinden, wat dan? Wat nou als iemand je met ópzet verwondt, wat dan? Wat nou als je er zó’n klap van krijgt dat je helemaal uit het lood geslagen bent, hoe ga je dat dan doen?

Ik weet uit eigen ervaring dat het vreselijk moeilijk is als alles in jou schreeuwt om gerechtigheid en er is niemand die schuld bekent. Dat kan je innerlijk totaal frustreren, het kan je helemaal vanbinnen opruien en je kunt er zeer opgewonden over worden. Maar dit alles helpt eigenlijk helemaal niets. Je komt er geen stap mee verder en het werkt zelfs averechts want het trekt je meer en meer naar beneden. Wanneer er een aanslag op ons is gepleegd en er is niemand die hem opeist, (ofwel toegeeft dat hij/zij fout was) dan is het zaak om het alleen nog maar bij onszelf te houden en dan kun je dus kiezen voor de negatieve kant door bijvoorbeeld tegen iedereen te vertellen wat jou overkomen is, óf je kunt voor de positieve benadering kiezen en alles in de handen van de Here God leggen en Hem danken voor alle goede dingen. Er is een lied in de bundel van Joh. de Heer waar staat dat wij onze zegeningen moeten tellen. En geloof me, op het moment dat je dát gaat doen, dat je ook terugdenkt aan al die mooie momenten, die mooie gebeurtenissen, dan zal je hart in bezit genomen worden door blijde en goede gedachten en dan blijft er geen ruimte voor negatieve dingen.

Een overwinnend leven begint in het hart. Ons hart is een broedplaats, alles wat daarin terechtkomt zal opkomen en vrucht dragen, goede én slechte vrucht, afhankelijk van wat wij in ons hart binnenlaten. Als wij, door wat voor oorzaak dan ook verwond raken, laat het dan zo mogen zijn dat we deze wond gebruiken, net als bij de rozen, om er de liefde en de vrede van God mee op te zuigen, zodat we meer en meer zullen gaan bloeien en sterker dan voorheen uit de strijd tevoorschijn komen. Een blij hart hangt niet af van omstandigheden of van wat andere mensen zeggen of doen, een blij hart is het gevolg van een keuze die niemand anders kan maken dan jij en ik zelf!

Spreuken15:13: Een blij hart maakt het aangezicht vrolijk, maar door harteleed wordt de geest verslagen.