“Dat is mijn zoon”,  de man die naast me in de rij is geschoven zegt het met trots in zijn stem en wijst, terwijl hij de woorden uitspreekt, naar het podium waar de muziekgroep al aan het inspelen is. “Die jongen achter de piano, dat is hem, mijn oudste zoon”. De man tegen wie hij dit zegt kijkt, knikt, en loopt verder. Ik geniet er stilletjes van.

Als even later de dienst echt begonnen is en er tijdens de zangdienst iets wordt gezegd door degene die dit leidt, speelt de pianist zachtjes op de achtergrond door. De man naast mij buigt zich naar mij over en zegt “Dat is mijn zoon”, ik kijk hem aan en zeg dat zijn zoon mooi speelt. “Ik ben trots op hem” zegt mijn buurman en ik zeg dat hij gelijk heeft! Ik kijk hem vriendelijk aan en de man straalt.

De trots en de liefde van een vader voor zijn zoon, het is zo prachtig en het raakt me. Tegelijkertijd bedenk ik me dat de Here God ook zoiets sprak. Op het moment dat de Here Jezus door Johannes gedoopt zou worden sprak de Here God, dan staat er: En zie, een stem uit de hemelen zeide: Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wie Ik mijn welbehagen heb. Matth.3:17. En op een andere plaats in de Bijbel lees je dat de Here Jezus met Petrus, Jakobus en Johannes de berg op gaat en ook daar komt er een stem uit de hemel die deze zelfde woorden spreekt. De Here God die trots is op Zijn Zoon, en terecht want wie zou ooit aan Hem kunnen tippen? Een Zoon die alleen maar deed wat goed was in de ogen van God, nooit zondigde op geen enkele manier, uiteraard ben je trots op zo’n Zoon.

Zou God ook zo trots op ons zijn? Misschien denk je nu: Nah, ik weet het niet hoor, ik doe nog zoveel dingen verkeerd, ik maak zoveel fouten, ik zeg soms dingen die echt niet kunnen, maak verkeerde keuzes, doe dingen waarvan ik zelfs wéét dat ze niet goed zijn, nee, ik ben nou niet iemand om echt zo trots op te zijn…

Ik heb zelf 4 kinderen en ik ben blij met ze en trots op ze, en ik houd zoveel van ze dat ik het niet eens in woorden kan uitdrukken. Uiteraard zijn het volmaakte kinderen… haha, welnee, verre van dat zelfs. Maar dat maakt mijn liefde voor hen niet minder. Mijn kinderen hebben in de loop der jaren al heel wat uitgehaald en gedaan wat ook soms echt niet fijn was, of ook wel dingen waar ik verdriet om had. Maar mijn liefde voor hen is er nooit minder op geworden hoor, en ik denk dat vele ouders dit zullen beamen. En trots op ze ben ik ook, het zijn stuk voor stuk kostbare mensen!! En dan heb ik het nog niet eens over mijn kleinkinderen, hahaha. Heerlijk zo’n rijkdom!

Maar net zo goed als mijn liefde voor mijn kinderen nooit minder wordt, zo is Gods liefde voor ons evengoed niet afhankelijk van de dingen die wij misschien verkeerd doen. Zijn liefde voor ons wordt er nooit minder op, die blijft even groot als op het moment dat Hij Zijn Zoon aan het kruis zag gaan. Hij wist met welk doel dat was, namelijk om de weg tussen Hem en jou, de weg tussen Hem en mij, weer open te krijgen. Hij wilde zo graag dat persoonlijke contact met ons en de Here Jezus heeft dat in orde gemaakt. En elke keer als Hij naar ons kijkt dan is Zijn hart met liefde gevuld!

Ik wil je hiermee bemoedigen vandaag, elke morgen als je wakker wordt, als je Hem goedemorgen wenst en aan een nieuwe dag begint dan klinkt Zijn stem in de hemel die met liefde en trots zegt: “Deze is mijn zoon, mijn dochter, de geliefde, in wie Ik mijn welbehagen heb.

Ik wens je een mooie en gezegende dag toe!