Simon in het zonnetje

Ik ben echt een seizoenenmens en als ik ’s morgens wakker word en de vogeltjes al zo gezellig hoor zingen, het al weer veel vroeger licht is en het zonnetje er ook nog eens gezellig bij komt dan kan ik daar van genieten. Ook Simon is in zijn element, hij is momenteel heel vaak in de tuin, hij vindt het heerlijk buiten. Wel logisch denk ik, hij is natuurlijk een straathondje dat vorig jaar in Spanje geboren is en niet anders kende dan “buiten” toen hij naar Nederland kwam. Als we gewandeld hebben gaat hij meteen door naar de keukendeur om in de tuin gelaten te worden. Dan zie ik hem rennen, af en toe heerlijk in het zonnetje liggen of bij het gaas staan om te kijken naar andere soortgenoten die langs komen. Heerlijk zo’n hondenleven, in je mandje, op je dekentje, eten, drinken, wandelen met de baas, mijn liefje wat wil je nog meer?

Ja, die Simon heeft het wel naar zijn zin en haalt ook nog steeds volop kattenkwaad uit, regelmatig moet ik (letterlijk) met de bezem door de tuin om al zijn rommel weer op te ruimen. Dan zijn je kinderen het huis uit, is er zo’n boevige hond waar je achteraan moet, hahaha.

Vroeger, toen de kinderen nog klein waren, moest ik ook dagelijks de rommel achter hen opruimen, de hele kamer lag vaak vol met speelgoed en toen ze nog klein waren ruimde ik dat altijd op maar toen ze ouder werden probeerde ik ze toch wel te leren dat zelf te doen. Niet altijd met succes overigens. Maar, tegen alle ouders die hier ook mee worstelen wil ik zeggen: Er is hoop! Er komt een dag dat ze uit zichzelf gaan beseffen dat een opgeruimde kamer toch eigenlijk veel gezelliger is dan zo’n rommeltje en mijn ervaring is dat toen mijn kinderen het huis uitgingen, ze ineens onvermoede talenten ten toon spreidden t.o.v. het opruimen, ze hadden blijkbaar toch wel iets geleerd

Opruimen is een teken van groei naar volwassenheid, vooral in geestelijke zin. Het is goed als we volwassen worden, maar daarvoor is het nodig om zaken op te ruimen. Als mens en kind  van God maken we fouten, doen we dingen verkeerd, hebben we bepaalde gewoonten, noem maar op. En tot nu toe hebben we daar niet echt specifiek op gelet, zijn we er misschien niet echt mee bezig geweest, maar er komt een moment dat God wil dat we ernst maken met bepaalde zaken, dat we opruiming in ons leven gaan houden. Gelukkig is Hij niet zo dat Hij een grote bak met “rommel” voor onze voeten smijt en dan van ons verwacht dat we daar orde in brengen. Nee, Hij laat ons de dingen zien, maar dan stukje bij beetje, één voor één. Het enige dat wij daarvoor nodig hebben is een geopend hart, zodat we ook daadwerkelijk aan de slag kunnen ermee.

Mijn ouders zijn jarenlang in Duitsland op vakantie geweest, en daar was een park waar in de zomer veel ballonvaarders opstegen om een vlucht te maken. Het is fascinerend om te zien hoe dat in zijn wek gaat. Eerst ligt er een totaal lege ballon op het grasveld, en daaraan vast ligt een mand, op zijn kant. Dan hebben ze een soort gasbrander die echte vlammen uitslaat, die ballon heeft een opening waardoor die hitte erin kan en waardoor die ballon zich langzaam met die hitte vult. Dóór die hitte gaat die ballon dan stijgen en komt langzaam hoger en hoger, de mand komt daarbij ook overeind, maar wordt met touwen op de grond gehouden omdat de ballon er anders in zijn eentje vandoor zou gaan. Pas als de mensen in die mand zijn gestapt, worden de lijnen losgemaakt en kan de ballon aan zijn vlucht beginnen. Maar om nou hogerop te komen zijn er twee dingen nodig, ten eerste dat vuur, dat ook tijdens de vlucht moet blijven branden om die ballon in de lucht te houden, en ten tweede moet er regelmatig ballast overboord gegooid worden. Op verschillende plaatsen in de bijbel kun je terugvinden dat het belangrijk is dat wij de oude mens afleggen, dat wij alle last der zonde afleggen, dat wij alle vuilheid en uitwas van boosheid moeten afleggen. Opruimen, opruimen, opruimen. Wij leven in een tijd waar er voor de kinderen van God de nadruk op gelegd wordt om een gereinigd en geheiligd leven te leiden.

In Matth.3:11, zegt Johannes: Ik doop u met water tot bekering, maar Hij die na mij komt, is sterker dan ik; ik ben niet waardig Hem zijn schoenen na te dragen; Die zal u dopen met de heilige Geest en met vuur. Wij mogen vurig zijn voor de Here, ons hart voortdurend laten vullen met Zijn vuur en tegelijkertijd door de leiding van Gods Geest elke ballast stukje bij beetje  overboord gooien, zodat wij meer en meer groeien. Geest en vuur, twee onmisbare dingen om  hogerop te kunnen en te mogen komen.