Laat ik eerst zeggen dat ik absolúút geen avonturierster  ben, ik zie daar geen uitdaging in, maar blijkbaar ziet het avontuur wel een uitdaging in mij want de avontuurtjes worden met regelmaat op of langs mijn pad gestrooid.

Zo liep ik gisteravond nog even met Simon naar mijn moeder. Het was rond kwart over zeven en het was nog net niet helemaal donker. De temperatuur was heerlijk en het rook al echt naar lente, ik geniet daarvan. Bij de eendenvijver, die vlak achter mijn huis ligt, liep ik over de stoep terwijl er op het naastgelegen fietspad een fietser naderde. Omdat het al bijna donker was zag ik hem niet maar ik hoorde hem wel, hij zong namelijk zachtjes een liedje “I have got you under my skin”, het liedje kwam steeds dichterbij en toen de man die het zong vlakbij was sprak hij mij aan, hij remde en vroeg: “Mevrouw, mag ik u een serieuze vraag stellen?”. Terwijl hij het vroeg stopte hij en zette één voet naast de fiets. Ik bleef staan en keek hem aan: “Zeg het eens” zei ik. Normaal gesproken  houd ik er absoluut niet van als mannen mij staande houden in het donker op een stuk waar geen huizen zijn maar ik moet zeggen dat deze man mij totaal geen angst of vervelend gevoel gaf. Het was een vrolijke dertiger of begin veertiger, een klein Marokkaans accent maar heel licht, een open en vriendelijk gezicht en hij zei op een grappige smekende toon: “Mevrouw, weet u nu geen leuke vriendin voor mij?” Ik moest lachen en zei dat ik het niet zou weten. Hij keek me aan en vroeg of ik al een vriend of man had, en toen ik zei dat ik die wel had keek hij quasi teleurgesteld en vroeg nogmaals of ik dan écht niemand wist. Hahaha, maar de manier waarop was gewoon grappig. Ik antwoordde nogmaals ontkennend hoewel ik nog wel twee zussen heb die ongetrouwd zijn maar die heb ik maar gespaard (you owe me Y and D! big time :-)). Hij haalde zijn schouders eens op en zei: “Jammer, weer geen kans op een vriendin vandaag”, groette me vriendelijk en reed weg en terwijl hij wegreed hoorde ik hem zachtjes zingen: “Strangers in the night”. Ik vond het wel een grappige ontmoeting.

Terwijl ik met die man stond te praten was Simon heel enthousiast en de man had hem aangehaald en geaaid. Ik bedacht me dat áls die man kwaad had gewild ik aan Simon nou niet echt een fijne beschermer had gehad die voor me op zou zijn gekomen, hoogstwaarschijnlijk zou hij mijn belager zijn bijgevallen en gedacht hebben dat het een leuk spelletje was. (Ik hoop dat toekomstige belagers dit blogje niet lezen trouwens…) Hahaha, grapje hoor, ik heb een andere Beschermer, die Zijn engelen met me mee zendt. Zo staat het in Zijn woord.

Psalm 91, een prachtige Psalm waarboven staat: Godsvertrouwen in gevaren. Een aanrader om die hele Psalm even te lezen, hij is zo mooi en zo bemoedigend, en in vers 11 en 12 staat dan: 11 want Hij zal angaande u zijn engelen gebieden, dat zij u behoeden op al uw wegen; 12 op de handen zullen zij u dragen, opdat gij uw voet niet aan een steen stoot.

Als ik dit zo schrijf moet ik weer denken aan jaren geleden. Toen ik 19 was, hebben we hier in Middelburg weleens een tentcampagne georganiseerd, we hadden een grote tent midden in de stad op een parkeerterrein staan en elke middag hielden we straatevangelisatie op de markt voor het stadhuis en ’s avonds samenkomst in de tent. En dat hebben we een paar jaar achter elkaar gedaan en één zo’n jaar, sliepen er ook een aantal jongens in de grote tent, om de apparatuur te bewaken enzo. En zo kwam er op een nacht een vrouw naar de tent toe en ik meen dat ze ook nog iemand bij zich had, en zij had de bedoeling om de tent in brand te steken. Om vanuit de stad naar de tent te komen moest je een bruggetje oversteken en deze vrouw was op het bruggetje en ze wilde van het bruggetje af naar de tent komen en ze kón het niet. Het was alsof ze tegengehouden werd, hóé ze ook probeerde, ze kón niet van dat bruggetje af. En ze kon dus ook de tent niet genoeg naderen om hem in brand te steken. En onderwijl lagen de jongens lekker te slapen, die hadden nergens erg in en hebben ook niets gemerkt.

We zouden nooit iets van dit gebeuren geweten hebben, ware het niet dat juist déze vrouw, tijdens de tentcampagne, tot bekering is gekomen, en zelf heeft ze toen dit hele verhaal verteld. Het was júíst door dit hele gebeuren dat ze nieuwsgierig werd naar wie deze God, over wie wij op straat verteld hadden, dan wel was en zo kwam ze daar op een avond tot bekering. We hebben haar nog jaren gekend, ze had voor haar bekering een zware alcoholverslaving maar ze is daar helemaal vrij van gekomen en inplaats van onheil te stichten borduurde ze tafelkleden voor een goed doel, een schat van een vrouw.

Dit voorval deed me denken aan het verhaal van Lot, Lot woonde in Sodom, een zeer zondige stad, en God had besloten om die stad, en ook Gomorra, te verwoesten en Hij zond twee engelen, en deze engelen namen, op aandringen van Lot, hun intrek bij hem en aten bij hem, maar dan komen de mannen van Sodom bij Lot aan de deur, en hij komt naar buiten om met hen te praten. Deze mannen willen dat de engelen naar buiten komen en ze willen hun kwaad doen. En omdat Lot dat niet toestaat willen ze vervolgens hém kwaad doen, en dan trekken de engelen Lot naar binnen, sluiten de deur, en dan staat er in vers 11 van Genesis 19: En de lieden, die bij de ingang van het huis waren, sloegen zij met blindheid, van klein tot groot, zodat zij zich tevergeefs moeite gaven om de ingang te vinden.

Deze mannen konden de deur van het huis van Lot niet meer vinden, dat zijn zulke mooie dingen, als je dat leest dan word je daardoor bemoedigd. En het idee dat ook vandaag nog deze dingen gebeuren, dat de Here  God ook vandaag nog Zijn engelen zendt om ons te beschermen, dat is toch mooi?

Psalm 34:8 zegt: De engel des Heren legert zich rondom wie Hem vrezen, en redt hen. 

De engelen van God, zij zijn rondom ons en het is goed om ons daar bewust van te worden, het brengt meer rust in bepaalde situaties, het kan angst de mond snoeren, engelen bestaan, ook vandaag!