Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. I Joh.1:9

Toen onze zoon ongeveer een jaar of twee was, was hij een echte handenbinder, de meest onmogelijke dingen deed hij, als hij een middagslaapje moest doen dan kon het gebeuren dat hij ergens tussen zijn kleren een potloodje had gevonden en dan was het hele behang volgetekend als je hem kwam halen, of hij had het behang kapot gescheurd, en dan lag hij met een tuigje vast in bed en dan presteerde hij het nóg om met bed en al door de kamer te wandelen. En ook als hij op was, dan was het een manneke dat nooit zichzelf bezig kon houden, hij speelde niet echt en was alleen maar bezig om de dingen uit de kast te halen, op de grond uit te strooien en dat was het dan, en hardleers. En zo kon het gebeuren dat hij nogal eens een standje kreeg of een pak op zijn billen. En hij begreep dan ook best dat hij stout had gedaan.

Maar op een dag gebeurde er een ongelukje, hij zat op de grond en wilde opstaan en gebruikte daarbij als steun een mooie lamp die op een laag tafeltje stond, het was een lamp met een mooie beschilderde glazen kap en toen hij ertegen steunde viel het ding aan gruzelementen op de grond, en hij was daar heel erg van geschrokken. En omdat het vol lag met scherven én omdat hij zo overstuur was, hebben we eerst hem naar bed gebracht en daarna alle kapotte stukken opgeruimd. En het was wel jammer van de lamp, maar ja, zoiets kan natuurlijk gebeuren en we hebben er verder geen woorden aan vuil gemaakt. Maar toen hij een uurtje later uit bed werd gehaald en de kamer binnengedragen, keek hij als eerste naar de plek waar die lamp had gestaan en begon gelijk weer te huilen. Hij was het duidelijk nog niet vergeten en hoewel hij deze keer geen schuld had, vóélde hij zich blijkbaar wél schuldig, en het heeft nog moeite gekost om hem
daarvan af te helpen.

Misschien herken je hier wel iets uit van jezelf, ik wel, het kan namelijk best weleens gebeuren dat je iets verkeerd doet, je maakt een fout en je hebt daar zelf erg in en je belijdt het ook tegenover God en vraagt om vergeving. En in de tekst hierboven staat dat als wij onze zonden belijden, Hij getrouw en rechtvaardig is om het ons te vergeven. En dat is een heel mooi iets om dát te weten. Maar soms kán het dan gebeuren dat je het moeilijk vindt om jezélf te vergeven? Het blijft door je gedachten gaan en je kunt niet begrijpen hoe je zó dom hebt kunnen zijn, en je kunt daar oprecht berouw over hebben dat je de Here God zo’n verdriet hebt gedaan door dit te doen. En dat berouw op zich, is natuurlijk heel goed, maar het is óók goed om dan de vergeving te accepteren, en net te doen zoals God doet, Hij gedenkt het niet meer, en als Hij het al niet meer gedenkt, dan hoeven wij dat óók niet meer te doen en mogen we genieten van de vergeving, die vrijheid in ons hart teweeg brengt.