Ik heb weleens een vraag van iemand gehoord en deze man vroeg, welke rol speelt God in jouw leven?” En zonder aarzelen roep je dan, “De hoofdrol natuurlijk”… Fout antwoord, deze man zei, als God een rol speelt in je leven, al is het ook de hoofdrol, dan ben je fout bezig. God is de regisseur van ons leven, Hij heeft het voor het zeggen en Hij beslist hoe het alles zal lopen. En hij had wel gelijk, en ook is het vaak zo dat wij Gód gebruiken inplaats van andersom. Het is soms zo verleidelijk om God voor ons karretje te spannen, zo gemakkelijk om te zeggen, dit heeft God voor mij gedaan, of dát heb ik van hem gekregen, maar is dat ook altijd zo?

Ik heb van heel dichtbij meegemaakt dat het gebeurde dat iemand iets verschrikkelijk graag wilde hebben, bijv. een auto ofzo. en dan moest alles wijken om die bepaalde auto te krijgen, en dan werd er gebeden, Heer, als het niet Uw wil is dat ik deze auto krijg, wilt U dan alles tegenhouden… Nou goed, alles zat tegen en het was niet mogelijk om de auto te kopen. Oké denk je dan, dan is dat van de baan, welnee, niets was minder waar, die auto móést en zóú er komen en álles werd in het werk gesteld om hem te krijgen, via leningen en al en jawel hoor, uiteindelijk kwam’ie er…” van God gekregen, Hij heeft voorzien”…, ik dacht het toch niet? Ben je mal, daar was niets van God bij hoor. Maar ik zie dit wel vaker zo gebeuren, en dan denk ik weleens, veel mensen kunnen geen “nee” meer accepteren, en dat wordt al in kinderen gestimuleerd, ach geef ze nou maar wat ze willen, zeg maar “ja” voor een keertje, ach doe ze nu maar een plezier, en voor je het weet loopt het gigantisch uit de hand. Ik heb weleens gehoord dat een vader over zijn 14(!) jarige zoontje zei, “ja, als hij iets wil dan geven we het hem want hij dreigt om het huis in brand te steken, en hij dóét het écht hoor”. Deze man was bang van zijn eigen kind.

Wij, als christenen, als kinderen van God, dienen ons te realiseren dat het onze verantwoording is om onze kinderen op te voeden in “de vreze des Heren”, De pastors en de voorgangers en de dominees enz.hebben de taak om de kinderen Gods, aan hen toevertrouwd, op te voeden in “de vreze des Heren”. Wij echter, als volwassenen, hebben de taak om ons te láten onderwijzen, en niet klakkeloos alles voor waar aannemend, maar onderzoekende alle dingen. Wat is, “de vreze des Heren”?

Psalm 111:10a: De vreze des Heren is het begin der wijsheid.
Spr. 15:33a:      De vreze des Heren voedt op tot wijsheid.
Spr.   8:13a:      De vreze des Heren is….het kwade te haten…..

Zomaar een greep uit Gods woord, want er staat nog veel meer hierover geschreven. Dingen om bij stil te staan. Het is tijd om wákker te worden en het is tijd om onze verantwoording te némen. Je kunt niet meer lekker op de achterste rij in de kerk of de gemeente gaan zitten en denken, het dient mijn tijd wel uit, er wordt iets van ons verwacht. Leer zelf het kwade te haten, leer je kinderen, het kwade te haten, laat je opvoeden door Gods woord en voed je kinderen op. Het is tijd om wijs te worden, om de wijsheid van God in ons leven openbaar te zien worden.

Jacobus 3:17 zegt: De wijsheid van boven is vooreerst rein, vervolgens vreedzaam, vriendelijk, gezeggelijk, vol van ontferming en goede vruchten, onpartijdig en ongeveinsd.

Dit is duidelijk, en ik denk dat het goed is om onszelf en onze gezinnen te onderzoeken en te zien in hoeverre deze dingen in ons leven tot uitdrukking gebracht worden. Heel vaak hoor ik de uitdrukking, “onze kinderen zijn de toekomst” en dús zijn wij ouders het, die de toekomst vorm geven… Toch? Hoe vaak hoor ik de kreet “in wat voor wereld brengen wij onze kinderen” goeie vraag overigens, maar laten wij hem vooral aan onszelf stellen, wij hebben namelijk een keuze daarin. Een uitspraak die ik wel vaker heb gehoord zegt: wij zijn wel ín de wereld maar niet ván deze wereld. Laten wij dit vasthouden en er “werk” van maken, in de allereerste plaats voor onszelf en áls we kinderen hebben, zéker ook voor onze kinderen. En als we geen kinderen hebben, dan kunnen we voor de kinderen in onze familie of in onze kennisenkring, onze straat of onze gemeente, wel een goed voorbeeld zijn.