En verder?

Als het goed is dan heb je (net als ik) naar aanleiding van het vorige stukje een kijkje genomen in je leven om te zien wat daar groeit en bloeit, en daaruit kunnen concluderen wat er dan zoal in je leven gezaaid is. Toen ik daar serieus over na ging denken en ook daadwerkelijk begon te ontdekken welke zaden ik zoal toegang tot mijn hart had gegeven vond ik dat leerzaam maar ook interessant en ik wil vandaag een stukje verder gaan over de wet van God waardoor alles wat gezaaid wordt, oogst en vrucht opbrengt.

Ten eerste wil ik dit principe met een klein voorbeeldje proberen te verduidelijken. Stel je voor dat ik vind dat mijn auto er niet uit ziet, hij is beschadigd, de velgen zijn vol met krassen, hij is vuil en als ik hem zo bekijk dan komt er onvrede over die auto in mijn hart en mijn gedachten. Dan ga ik door de wasstraat en dat is leuk hoor maar er is nog zoveel meer dat gebeuren moet. Ik laat er nieuwe velgen opzetten maar ja, als de bekleding wat versleten is is dat ook een doorn in het oog, dus hup, ook nieuwe bekleding, en het ene na het andere volgt elkaar op en er is telkens wel weer iets nieuws waar ik mij aan erger. Hoe dat komt? Wel, ik kan toch niet verwachten dat ik tevredenheid zal oogsten als ik óntevredenheid heb gezaaid? De vrucht van ontevredenheid is? ontevredenheid! Als ik viooltjeszaad zaai dan is het toch raar als ik verwacht dat er margrietjes uit komen? Het is eigenlijk zo simpel hè?

We kennen allemaal het verhaal van Ananias en Safira (Handelingen 5). Hoe ze door te liegen probeerden geld voor zichzelf achter te houden. Dan zegt Petrus daar: Ananias, waarom heeft de satan uw hart vervuld om de Heilige Geest te bedriegen en iets achter te houden van de opbrengst van het stuk land? Hand.5:3. En een stukje verder in vers 4b. zegt hij: Hoe kondt gij aan deze daad in uw hart plaats geven?  Gij hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God. Hier zie je dat Ananias zelf plaats gegeven heeft voor het verkeerde zaad en hoe hij er dan zelfs toe komt om de Heilige Geest te willen bedriegen, het is de vrucht van dat verkeerde zaad.

Maar zo werkt het ook met het woord van God, wanneer wij dát in ons hart binnen laten dan zal dat goede zaad steeds meer en meer plaats in ons hart en leven gaan innemen.

Als we dan even een stukje terug gaan in de bijbel dan komen we bij Joh.8:37, waar de Here Jezus tot de Joden spreekt en probeert om hen duidelijk te maken wie Hij is, en dan zegt Hij: Ik weet dat gij Abrahams nageslacht zijt; maar gij tracht Mij te doden, omdat Mijn woord bij u geen plaats vindt. Hier geeft de Here Jezus zelf het belang aan van het feit dat het woord een plaats in ons leven moet vinden. Wanneer we gaan kijken hoe de Here Jezus zelf omging met het woord van God, dan zien we dat toen Hij in de woestijn door de satan werd verleid, Hij tot 3 maal toe als antwoord geeft: “Er staat geschreven….” en dan citeert Hij een gedeelte van Gods woord. Moet je eens bij nadenken, de Here Jezus, de Zoon van God, had daar kunnen zeggen: wie ben jij  nou eigenlijk satan, weet je wel wie IK ben? Jij hebt niets te vertellen. Nee, Hij citeerde het woord van God omdat Hij wist dat daar kracht van uitgaat, en wellicht ook zodat het voor ons tot voorbeeld zou zijn. Ook voor ons is het zó enorm belangrijk om Gods woord te kennen en het ook daadwerkelijk te gebruiken wanneer dat nodig is.

Wanneer ik de tekst van gisteren uit de Spreuken er nog even bijhaal waar dus staat: Spreuken 4:20-22: Mijn zoon, sla acht op mijn woorden, neig uw oor tot mijn uitspraken; laat ze niet wijken uit uw ogen, bewaar ze diep in uw hart. Want zij zijn leven voor wie ze vinden, genezing voor hun hele lichaam. dan staat hier dus duidelijk aangegeven dat we Gods woord diep in ons hart moeten bergen. Weet je, we hebben Gods woord vaak wel in onze gedachten, maar even zo snel zijn we het dan ook weer kwijt. We proberen het vast te houden, maar ook dat lukt maar voor een tijdje. Dit komt omdat het nog geen vaste plaats in ons hart heeft. Even een klein voorbeeldje : Wanneer ik zo tussen de middag in de stad loop en vanuit een restaurantje komen mij de heerlijkste geuren tegemoet, dan is het toch niet zo dat ik dan diep moet nadenken over wat ik in zo’n situatie ook alweer moest zeggen? om dan uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het “hmm lekker” is? Absurd toch, wanneer we lekkere etensgeuren ruiken dan is het automatisch dat we denken en zeggen “wat lekker” en zelfs ons lichaam reageert daarop door het water in onze mond te laten lopen. Zó moet Gods woord automatisch uit ons hart naar buiten komen in elke situatie en ook daarop moet ons lichaam reageren, het staat er toch…?

Wat hebben we nodig? Ten eerste “kennis” door het lezen en het horen van Gods woord. Ten tweede “goede keuzes”, keuzes die we moeten maken naar aanleiding van wat we hebben geleerd en wat we weten uit datzelfde woord van God. Dát is wat ons krachtig, sterk én gezond zal maken in ons leven. Laten we ons hart behoeden en alleen goede zaden zaaien, en laat Gods woord daadwerkelijk voedingsbodem mogen vinden in de diepte van ons hart. Dat is mijn grootste wens voor mijzelf en dat is ook wat ik elke lezer toewens.