Tegen de storm in…

Soms heb je het idee

dat je haast niet vooruitkomt.

Je tornt tegen de wind

en wordt terug geblazen.

Je worstelt dapper verder

en duwt jezelf naar voren,

maar de storm lijkt steeds maar harder te gaan razen.

—

En dan sta je daar

met je rug tegen een muur,

je kunt geen kant meer op

en eventjes lijkt al je kracht verdwenen.

Maar hé vat nieuwe moed

want die muur die houdt je tegen

om nog verder achteruit te moeten benen.

—

Die muur is geen obstakel,

die muur is juist een zegen,

hij geeft steun en houdt je staande

op ‘t moment dat je de moed op wilde geven.

Dus recht je rug, hef op je hoofd

en richt je blik naar boven

naar waar de Vader is die waakt over jouw leven.

—

Die hand van boven,

die zachte stem, die warme liefde

die je ziet en hoort en voelt,

die júíst op die momenten zo diep raakt van binnen,

dat is Vaders hart,

en dat is Vaders hand

die jou wil helpen om nieuw te beginnen.

—

Hij zorgt voor rust

en in Zijn luwte

gaan je voeten stap voor stap

op de weg die al voor jou is uitgedacht.

Maar nooit hoef je alleen,

Hij zelf gaat met je mee

en geeft je voeten onvermoede kracht.

—

Aan Vaders hand is er geen storm

die jou nog weg kan blazen.

Hij houdt je vast en duwt je voort,

en al laat de storm je beven,

Zijn rust daalt neer

diep in je hart,

als je alle dingen in Zijn hand wilt geven.