Willekeurige bemoediging
  • 17 november 2006
    Het gaat nu met mijn hand weer de goede kant op en ik kan heel voorzichtig wel een paar toetsjes …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

1. Zo begon het…

Zo begon het………heart[1]

Ik ben zo eens een tijd bezig met bepaalde gedachten die ik kreeg na het lezen van een paar verzen uit de bijbel. Ik ben daar verder naar gaan zoeken, over gaan denken, en ben tot een inzicht gekomen dat voor mij een ommekeer in mijn denken teweeg heeft gebracht die zijn uitwerking heeft op alle terreinen van mijn leven. Ik wil proberen dit te delen door het zo duidelijk mogelijk uit te leggen en ik bid dat het voor velen die het lezen een echte eye-opener mag worden.

Het begon met het lezen van Spreuken 4:20-23: Mijn zoon sla acht op mijn woorden, neig uw oor tot mijn uitspraken; laat ze niet wijken uit uw ogen, bewaar ze diep in uw hart. Want zij zijn leven voor wie ze vinden, genezing voor hun ganse lichaam. Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de oorsprongen des levens.

In dit laatste vers staat dat uit ons hart de oorsprongen (meervoud) des levens zijn, met andere
woorden, alles wat wij in ons hart toelaten, zaaien, zal grond vinden om te groeien. Zowel de goede dingen, alsook de verkeerde dingen. Ik heb hier op de site weleens eerder iets hierover gezegd. Ons hart is een voedingsbodem voor alles wat wij daarin toelaten. Of het nou goede of slechte dingen zijn, alles wat daar binnen komt zal binnenin ons tot leven komen en ons meer en meer gaan (op)vullen.

De basis van deze dingen is een principe, een wet van God, die Hij in Genesis uitspreekt nadat daar de zondvloed geweest is en Noach weer grond onder de voeten heeft gevonden. Gen.8:22 ; Voortaan zullen, zolang de aarde bestaat, zaaiing en oogst, koude en hitte, zomer en winter, dag en nacht, niet ophouden. God zegt hier dat alles wat gezaaid wordt, ook een oogst zal opbrengen. In de Galatenbrief staat dat wat een mens zal zaaien, hij ook zal oogsten.  Alles wat wij dus toelaten in ons hart, zál dus een oogst opbrengen.

In de bijbel kun je lezen dat wie twijfelt, niet moet menen dat hij iets kan ontvangen. Twijfel is een zaad, een onkruid, dat recht tegenover geloof staat en de bijbel leert ons dat degene die twijfelt niet moet menen dat hij iets zal ontvangen. Van geloof weten we dat het de “zekerheid” is, der dingen die  men hoopt en het bewijs der dingen die men niet ziet. Geloof is dus een zekerheid en twijfel is een ón-zekerheid en het kan niet naast elkaar bestaan. Óf je gelooft, óf niet. Wanneer angst in ons leven binnenkomt, verdringt het het vertrouwen van zijn plaats. Wanneer je een verlangen hebt naar iets, dan kun je daar twee kanten mee op, óf je legt het in de handen van de Here en je mag in alle rust je verwachting op Hem stellen, óf het slaat door in begeerte en brengt alleen maar onrust in je teweeg. Dankbaarheid is ook zo iets, dankbaarheid zorgt voor blijdschap en tevredenheid, óndankbaarheid zorgt voor onvrede. Je kunt niet blij zijn met dat wat je hebt, niet dankbaar zijn voor de zegeningen die de Here God in allerlei vormen en verpakkingen elke dag opnieuw geeft, grote en kleine zegeningen. Door de ondankbaarheid zie je die zegeningen helemaal niet, je ervaart ze niet echt als een zegen waar je nou superdankbaar voor kunt zijn, het is wel aardig maar meer niet, en de onvrede in je hart wordt alleen maar groter waardoor je dingen gaat najagen die uiteindelijk óók weer voor onvrede zorgen want, zoals gezegd, ondankbaarheid is ook zo’n zaad dat zijn vrucht afwerpt en zich breed maakt in je denken en voelen, het maakt ook dat je nooit eens heerlijk kunt genieten van de kleine dingen. Ondankbaarheid,  onrust, onvrede, het verstikt de rust, de vrede en de dankbaarheid en dan kun je wel probéren die dingen op te roepen, maar het komt niet van binnen uit, je kunt het met je verstand misschien beredeneren maar je voelt het niet echt tot diep in je hart. En zo zijn er nog legio meer dingen te benoemen.

1491447_4316608-prn01_lz[1]Wanneer wij dingen toelaten in ons hart dan zal dat altijd leiden tot een vorm van leven en dat is positief als we het goede binnen laten maar als wij dat verkeerde in ons hart toelaten, dan zal het door zijn groei het goede in ons verstikken, dat goede zal uiteindelijk doodgaan.

Wel. dit was even een inleiding waar ik in een volgend stukje verder op in zal gaan, maar dit is in ieder geval alvast de moeite waard om eens over na te gaan denken en om eens te zien wat er in ons leven “groeit” en of we daaraan kunnen zien wat we gezaaid hebben….?

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


5 + 8 =