4.

Daniël en zijn vrienden zijn in dienst bij de koning, zij genieten aanzien bij de koning en op een keer had Nebukadnessar een droom. Er staat geschreven dat zijn geest verontrust was door deze droom en, zo staat er, het was met zijn slaap gedaan. In eerste instantie laat hij al zijn geleerden, de bezweerders, de tovenaars en de Chaldeeën bij zich ontbieden. Hij vraagt deze “wijze” mannen of ze hem de droom kunnen uitleggen. Tegelijkertijd uit hij een dreigement, als ze de droom niet kunnen uitleggen dan zullen ze in stukken gehakt worden en hun huizen zullen in puin gelegd worden. Het zal je toch maar gezegd worden, vreselijk, anderzijds als ze wél de droom kunnen uitleggen zouden ze geschenken en eerbewijzen krijgen. De mannen vragen de koning of hij hun wil vertellen wát hij dan gedroomd heeft, en dán zullen ze de droom verklaren. Maar de koning, ook niet gek natuurlijk, heeft wel door dat ze zodra ze de droom weten, er wel een leuke draai aan zullen geven zodat het lijkt alsof ze de droom hebben verklaard. Hij zegt tegen hen dat hij pas vertrouwen heeft dat ze de droom kunnen verklaren, als ze eerst kunnen vertellen wat hij gedroomd heeft. Dan zal hij weten dat ze eerlijk en oprecht zijn. Dan staat er in Dan.2:10-12 : De Chaldeeën antwoordden de koning: Er is geen mens ter wereld die aan het verzoek van de koning kan voldoen; daarom heeft geen koning, hoe groot en machtig ook, iets dergelijks ooit van een magiër, bezweerder of Chadeeër gevraagd. Wat de koning vraagt is te moeilijk, niemand zal het de koning kunnen vertellen, behalve de goden, maar die verkeren niet onder de stervelingen. Hierop verloor de koning zijn geduld en hij gaf woedend bevel alle wijzen van Babylonië ter dood te brengen.

Dit was een heikel moment voor Daniël en zijn vrienden, want zij behoorden óók tot de wijzen van Babylonië en dit vonnis gold daarom ook hen. Daniël wendde zich daarop tot de commandant van de lijfwacht van de koning om hem te vragen wat er aan de hand was. Deze legde het hem uit en vervolgens gaat Daniël naar de koning. Hij vraagt de koning om wat tijd, zodat hij de droom van de koning zou kunnen verklaren. En terwijl de koning met al die andere geleerden zijn geduld verloren had, kreeg Daniël wél de tijd om zich te beraden. Daniël en zijn vrienden hadden het vertrouwen van de koning gewonnen, de Here God had hen gunst verleend en zodoende stonden deze mannen aan het hof van de koning op een uitzonderingspositie. Daniël ging naar zijn vrienden en vroeg hen, om met hem samen, de Here om barmhartigheid te vragen en hen de droom van de koning bekend te maken. De Here doet dat en toont aan Daniël in een nachtelijk visioen de droom van de koning. Het eerste dat Daniël dan doet is, de Here grootmaken en Hem prijzen.

Dit vind ik zo mooi, Daniël gaat niet eerst in de startblokken om zo snel mogelijk de koning te vertellen wat hij weet, nee hij neemt eerst de tijd om God te danken. Weet je, dit is het kernpunt van Daniëls relatie met de Here God, dit is waar alles om draait en waardoor de Here God kon spreken in het leven van Daniël. Hij had een échte relatie met zijn God, hij had omgang met zijn hemelse Vader. Hij kénde Gods geboden en hij hield zich daaraan, hij kénde Gods stem, waarom? Omdat hij geléérd had om stil te zijn voor God, om te luisteren! Te luisteren in de zin van “horen” én luisteren in de zin van “gehoorzamen”.

Als ik denk aan mijn kinderen dan bedenk ik me dat ik deze kinderen heb opgevoed en dat ik ze altijd om me heen gehad heb. Ik heb ze geleerd wat wel en niet mocht, ik heb ze ook geleerd om altijd te komen vragen als ze iets nodig hadden, maar daarbij heb ik ze óók geleerd om dankjewel te zeggen als ze het gevraagde ook kregen. Mijn kleinkinderen hebben dit ook weer van hun ouders geleerd en zeggen dankjewel bij alles wat ze krijgen. En wij, “grote volwassen mensen”, zijn wij er altijd alert op om de Here God voor alles te danken of vergeten we het ook weleens? Om een klein voorbeeld te noemen, als we een grote reis gaan maken bidden we om bescherming en bewaring voor onderweg maar eenmaal op de plaats van bestemming kan het dan nog weleens gebeuren dat we vergeten om de Here God te bedanken. Het is maar een klein voorbeeldje, er zijn allerlei situaties te noemen waarbij zoiets kan gebeuren. Dit is niet bedoeld om te veroordelen hoor, maar meer om aan te geven hoe bijzonder close de band was die Daniël met God had. En ik wil hier niet generaliseren, want er zijn kinderen van God die nét zo’n mooie relatie met hun Vader hebben als Daniël, maar er zijn ook velen die dat niet hebben, of in ieder geval niet altijd. En dat laatste “niet altijd” dáár gaat het me nu even om.

Daniël was zich heel erg bewust van de Here God, alles wat hij deed, alles wat hij ontving, de Here God was erbij en wist ervan. En voor Daniël was de Here God dé invulling van zijn leven. Ze waren te allen tijd bereikbaar voor elkaar, en dat kón ook gewoon, waarom? Omdat Daniël zichzelf rein bewaarde voor de Here God, en we weten uit bijv. de Psalmen, en ook op andere plaatsen in de bijbel, dat alléén diegene die rein is van hart en zuiver van handen, mag naderen tot God. God kan geen gemeenschap hebben met zonde, dus als er ook maar iets in de weg staat, is de Here God al op een afstand, en is het moeilijk om Hem te “horen” en Hem te “verstaan”. En dáárom is het zo vaak dat de relatie die wij hebben met onze hemelse Vader, verstoord is, of dat de Here God ver weg lijkt, en dat lijkt dan niet alleen zo, dat is ook zo. Daarom is het zo belangrijk om open te zijn voor de werking van de Heilige Geest, zodat we gewezen kunnen worden op de dingen die niet goed zijn en we daarvoor opnieuw reiniging en heiliging mogen vragen en ontvangen. Dat we leren om te “horen”, iets wat je in Openbaringen ook terug kunt vinden waar er in de brieven aan de gemeenten telkens opnieuw gezegd wordt “Wie een oor heeft, die hore, wat de Geest tot de gemeenten zegt”. Ook voor ons persoonlijk geldt deze oproep. En dan wordt er óók elke keer gesproken in Openbaringen : “Wie overwint”. En daar wordt dan telkens een andere belofte aan verbonden. Het is dus “luisteren” en “in gehoorzaamheid volharden”. Dit zijn dé sleutels tot een geweldige, innige en vruchtbare relatie met onze hemelse Vader.

Voor vandaag wil ik het hier even bij laten, het zijn toch dingen die de moeite waard zijn om even de tijd voor te nemen ze te overdenken en dan ga ik morgen weer een stukje verder.

Daniël die wist het
hij kénde goed Gods stem,
omdat hij al zo dikwijls
gelúísterd had naar Hem.
Hij is voor ons ten voorbeeld,
dit maakt ons klein en stil,
verlangend om te horen
wat God óns zeggen wil.