Gisteren had ik met een paar andere mensen een gesprek over het destijds behalen van het rijbewijs van mijn kinderen. Ik herinnerde me de dag dat mijn twee oudste kinderen hun rijbewijs hadden gehaald en hoe ze in de auto van één van mijn zussen en de ander in de auto van een vriendin, hun eerste ritjes mochten maken. De ene wilde me heel graag mee hebben op dat eerste ritje, maar de ander niet. Nu lijkt het net of ze allebei op dezelfde dag hun rijbewijs hebben gehaald maar dat was natuurlijk niet zo, daar zat wel wat tijd tussen. Uiteraard ben ik op dat eerste ritje met mijn oudste dochter (want zij was de eerste met een rijbewijs) meegegaan. Nou, ik kan je wél vertellen dat ik op die eerste rit ogen tekort had om alles te controleren en om aan alle kanten mee te kijken en ik zat niet bepaald op mijn gemak. Maar tóch had ze dat papiertje waarop stond dat ze goedgekeurd was om zelfstandig een auto te besturen, dus waarom was ik dan niet op mijn gemak? Dat is simpel, het mankeerde me absoluut aan vertrouwen. Nu, jaren later, rijd ik met al mijn kinderen met veel plezier en in alle rust met hen mee als dat zo uitkomt en ik kijk niet eens meer mee, ik vertrouw erop dat ze zelf goed genoeg weten hoe ze rijden moeten en dat weten ze ook.

Mijn vertrouwen in de rijkunst van mijn kinderen is gegroeid doordat ik de moed heb gehad om ooit een eerste keer bij hen in de auto te stappen. Ik heb toen gezien dat het goed ging, en elke keer dat ik opnieuw instapte groeide mijn vertrouwen. Eigenlijk was het de ondervinding die mijn vertrouwen deed groeien.

In de één van de Psalmen schrijft de Psalmist: God is ons een toevlucht en sterkte, ten zeerste bevonden een hulp in de benauwdheden. Daarom zullen wij niet vrezen, al verplaatste zich de aarde, al wankelden de bergen in het hart van de zee. Psalm 46:2-3.

Dat stukje “ten zeerste bevonden een hulp in de benauwdheden” dat wil zeggen dat God op dat punt beproefd is geworden door de mensen en glansrijk de test heeft doorstaan. Soms is het niet genoeg om op een briefje, (of in een boek, de Bijbel) te lezen dat dingen mogelijk zijn en dan is er maar één manier om uit te vinden of dat ook werkelijk waar is, en dat is “instappen”. De Bijbel laat ons zien dat we een almachtig God hebben, dat bij Hem alle dingen mogelijk zijn, dat Hij ons kan helpen en kan zegenen op elk gebied, maar soms is ons vertrouwen in al deze dingen ver te zoeken. Vertrouwen hebben wil zeggen dat je de dingen kunt “loslaten”, dat je ze kunt “overgeven”, ze “uit handen” kunt geven. Wij zijn geneigd om altijd zelf te blijven zoeken naar oplossingen voor problemen, wegen om te bewandelen, sleutels te zoeken voor deuren die voor ons gesloten lijken,

Een toevlucht.

kortom, we houden de regie van alle dingen graag in eigen handen. Ook op geestelijk gebied is het moeilijk om tot een volkomen vertrouwen te komen als we niet die eerste stap nemen om de dingen in de handen van de Here God te geven en ze daar ook te laten. Wanneer we dat wél doen dan zullen we gaan zien dat we daarin niet teleurgesteld worden, maar dat de Here God ons zal helpen en zegenen, precies zoals Hij het in Zijn woord aan ons belooft.

De Psalmdichter heeft het klaarblijkelijk uitgeprobeerd en ook wij mogen dat doen en erop rékenen dat God ons ten zeerste te hulp zal komen in alle dingen. Hij is onze toevlucht en sterkte!