Psalm 57 is een Psalm van David, geschreven toen hij op de vlucht was voor Saul, toen hij in de spelonk wegvluchtte. En dus geschreven op een moment dat hij in doodsgevaar verkeerde, en dan staat er boven deze Psalm Bij God rustig in gevaren…. wat is dat mooi, als je zelfs in doodsgevaar bent en je kunt dan deze woorden uitspreken. Dat getuigt toch van een enorm vertrouwen. En dan schrijft hij in vers 2-4 : Wees mij genadig, o God, wees mij genadig, want bij U schuilt mijn ziel; ja in de schaduw van Uw vleugelen zal ik schuilen, totdat het onheil voorbij is. Ik roep tot God, de Allerhoogste, tot God die het voor mij voleindigt. Hij zal van de hemel zenden en mij verlossen, als Hij te schande gemaakt heeft wie mij vertrapt; God zal Zijn goedertierenheid en Zijn waarheid zenden.

In I Samuël 24 kun je lezen hoe David in die spelonk zat, achterin, terwijl Saul óók in diezelfde spelonk kwam, zónder te weten dat David daar ook was. En David heeft daar een stuk van de slip van Saul’s jas afgesneden, Hij had Saul op dat moment zelfs kunnen doden, maar hij heeft het niet gedaan. Maar het is wonderlijk zoals God de dingen bestuurt, Saul was erop uit om David te doden en komt dan ook nog op precies dezelfde plek als David, en dan blijkt dat de rollen omgekeerd zijn en dat David Saul had kunnen doden. En opnieuw blijkt dat David niet tevergeefs op God vertrouwde, hij schrijft :“Ik roep tot God, de Allerhoogste God die het voor mij voleindigt”. Voor David was dit een gegeven, God zál het voor mij in orde maken…en God dééd het ook. En hoewel David Saul niet doodde, was het gevaar voor dat moment wel geweken, en ging Saul zónder David kwaad gedaan te hebben, terug naar huis. En het verdere van de geschiedenis leert ons dat Saul niet bij machte was om David te doden, omdat God zijn beschermer was, te allen tijd.

En dan vind ik het zo mooi dat David, te midden van de benauwdheid, alvast God groot maakt, en dat kun je ook lezen in de laatste verzen van deze Psalm, namelijk in vers 10-12 : Ik zal U loven Here, onder de volken, ik zal U psalmzingen onder de natiën; want hemelhoog is Uw goedertierenheid, tot aan de wolken reikt Uw trouw. Verhef U boven de hemelen o God; Uw heerlijkheid zij over de ganse aarde.

David wás rustig te midden van het gevaar, omdat Hij wist dat hij er niet alleen voor stond en dat Zijn God oneindig groot en machtig was. En diezelfde God is óók onze God en óók wij mogen weten dat we bij Hem veilig zijn, dat Hij alle dingen in Zijn hand houdt en dat Hij voor ons wil zorgen, dat we bij Hem mogen schuilen als we in gevaar zijn en dat Hij ook déze dag, aan ónze kant staat. Wat een voorrecht om dát te mogen weten.