Gisteren was ik met de trein onderweg. Nou ben ik helemaal niet zo’n treinreizigster dus voor mij was het een beetje onwennig. Waar moet ik zijn, op welk perron moet ik zijn voor de volgende trein bij het overstappen, en loop ik nu wel of niet naar de goede uitgang van het station? Vragen die ik had, maar wat dat betreft ging het allemaal goed.

Toen ik samen met iemand anders ’s avonds naar huis wilde gebeurde het in Roosendaal dat er een trein tussenuit viel en dat er omgeroepen werd dat er op een bepaalde route geen treinen reden i.v.m. een aanrijding met een persoon. Wat later werd dit veranderd in een aanrijding met een voertuig en nog wat later toch weer een persoon. Uiteindelijk mochten we de trein in en eenmaal in de trein werd er opnieuw omgeroepen dat de trein nog wat meer vertraging zou oplopen omdat we moesten wachten op een trein uit Breda waaruit de mensen dan in onze trein konden overstappen. Eindelijk gingen we dan rijden maar bij Kruiningen ging het weer mis, daar had men doorgekregen dat er iemand op het spoor liep en daarom zou de trein met 40 km. Per uur verder rijden naar Goes. Nog meer vertraging dus. Uiteindelijk kregen we bericht dat de wandelaar van het spoor geplukt was door de politie en zo konden we het laatste stukje toch nog met gewone snelheid door naar de eindbestemming. Al met al was ik behoorlijk later thuis dan gedacht. Vanmorgen las ik dat er inderdaad een 21 jarige man om het leven gekomen is toen hij achterop een scooter zat die door de trein gegrepen werd…afschuwelijk!

Mijn zoon werkt ook bij de NS, hij is Hoofdconducteur en Buitengewoon Opsporings Ambtenaar. Met hem had ik juist dezer dagen een gesprek over dit soort dingen. Zelf heeft hij gelukkig nog nooit een “springer” voor zijn trein gehad, maar de verhalen van anderen hoort hij natuurlijk wel. Het gebeurt veel vaker dan ik wist en zelf had hij wel een paar weken terug meegemaakt dat er een meisje klaar stond om te springen. Zij werd op tijd ontdekt en ze hebben haar weg kunnen halen bij het spoor. Echter toen ze de politie hadden gebeld om hulp pakte het meisje gauw haar fiets en verdween. In hun hoedanigheid als ambtenaar in functie zijn mogen ze niemand tegen zijn/haar wil vasthouden dus moesten ze haar laten gaan…Ook vertelde hij me dat tegenwoordig de machinisten hun stoel omdraaien als er iemand voor de trein springt. Het gebeurt zo onverwachts dat ze niets anders kunnen doen dan meteen de noodrem inzetten maar zo’n trein kan niet snel genoeg tot stilstand komen en zal dan toch zo iemand raken, en dat moment willen die machinisten niet zien en daarom draaien ze hun stoel om, ze kúnnen niets doen om te helpen. Mijn zoon, en anderen in dezelfde functie, worden wel op dit soort dingen voorbereid en leren ook om te handelen, echter, ze zijn niet verplicht om de baan op te gaan en te gaan kijken of een slachtoffer nog leeft, of om zo iemand af te dekken. Als ze het gevoel hebben dat ze het niet kunnen mogen ze wachten op de hulpdiensten. Wat een trauma voor diegenen die dit soort dingen meemaken!

Ik had het er gisteren met mijn medereizigster nog over hoe vaak we tegenwoordig horen van zelfdoding en ellende. De bijbel zegt dat in de laatste tijd de duivel zal rondgaan als een brullende leeuw, en dat is toch wat we zien gebeuren? Toch zijn wij degenen die beter weten, wij, de kinderen Gods. Wij mogen de mensen vertellen dat er nog hoop is, dat er een God is die van ze houdt, een God die ze wil helpen om hun leven weer op orde te krijgen. Maar vaak wéten we het niet, we wéten niet dat er mensen om ons heen lopen die wanhopig zijn en geen uitweg meer zien. We kunnen naast ze wonen, met ze werken, ze kunnen zelfs in je eigen familie voorkomen zonder dat je het echt in de gaten hebt. Het is mijn innige gebed dat ik zal mogen zien met Gods ogen, zal mogen voelen met Zijn hart en dat ik, door Zijn Geest geleid, een verschil zal mogen maken in mensenlevens! Een bekende uitdrukking is : Hij/zij is de wanhoop nabij. Zelf zou ik willen zeggen, de wanhoop is vaak nabij, meer nabij dan we weten, ik bid dat ik haar zal ontdekken en ontmaskeren…

Wanhopig mensenhart

O wanhopig mensenhart
wie kent toch jouw gedachten?
Wie kent de oorzaak van jouw pijn,
wié stal jouw dag en bracht alleen nog nachten?
Ik bid met heel mijn hart tot God;
“Heer kóm toch met Uw redding, met Uw leven,
als U mij gebruiken kunt, dan graag,
ik wil mijzelf hiervoor graag geven”.

O wanhopig mensenhart
wie kan jou nog helpen?
wie kent de diepte van jouw nood,
wie kan jouw tranen stelpen?
Ik weet dat er geen mensen zijn
die aan jouw pijn kunnen raken,
maar ik geloof dat er een Vader is
die alles nieuw kan maken.

O wanhopig mensenhart
wie kan jou helpen hopen?
wie kan voor jou de lasten dragen
en zo naast je lopen?
De Here Jezus droeg jouw pijn
Hij droeg jouw zonden en je nood,
Hij kent jouw diepste leed en rouw,
maar Zijn liefde is zó groot.

O wanhopig mensenhart,
vat weer nieuwe moed,
neem die grote liefde aan
die zo warm is en zo goed.
God geeft nieuwe kansen,
nieuwe toekomst, nieuwe hoop,
Hij geeft nieuwe vreugde
onbetaalbaar, voor geen geld te koop.

O wanhopig mensenhart,
ik geef je reden om te leven,
God sprak woorden uit van hoop
die ik aan jou graag door wil geven.
Hij houdt van jou zoals je bent
dat is genoeg voor Hem,
jouw hart, dat is wat Hij verlangt,
kom, luister naar Zijn stem.

O wanhopig mensenhart,
toon me jouw gezicht,
opdat ik jou kan vinden
en je brengen in het licht.
Ik wil je zien en horen,
‘k wil biddend naast je staan
en dan ook met jou samen
naar Vader God toegaan.