Gisteravond zat ik achter mijn computer en in de woonkamer stond de tv aan. Ik had zitten kijken naar de wereld draait door, althans, een klein stukje daarvan, maar was halverwege naar de computer gegaan om even iets na te kijken voor iemand. De tv was ik vergeten maar toen ik een poosje achter de computer zat drongen ineens de geluiden van de woonkamer weer tot me door en hoorde ik geschreeuw en gejuich, en was duidelijk te horen dat er een voetbalwedstrijd bezig was.

Zelf ben ik niet echt een voetbalfanaat maar als Nederland in een EK of WK moet spelen mag ik er graag naar kijken. Ik leef dan ook echt mee en voel me op zo’n moment ook wel heel erg chauvinistisch, dan ga ik echt voor eigen landje hoor

Ik herinner me een heel aantal jaren geleden (1994). Nederland moest tijdens een WK de kwartfinale spelen tegen Brazilië. Nou wilde het toeval dat mijn jongste broertje destijds bij ons logeerde en mijn oudste broer, die zendeling was in Brazilië, was met verlof in Nederland. We hadden met elkaar afgesproken dat er bij ons thuis gekeken zou worden en de wedstrijd was ergens in de nacht. Mijn oudste broer kwam en mijn jongste broertje had ook nog een vriend uit onze straat uitgenodigd en zo zaten we daar met z’n vieren, midden in de nacht, voetbal te kijken. Het eerste doelpunt was voor Brazilië (Romario) en mijn broer vloog overeind van de bank om te juichen. Mijn oudste broer had van tevoren aangekondigd dat hij voor Brazilië was (om toch een gevoel van competitie te kweken)  De twee andere jongens lachten hem een beetje uit maar mijn oudste broer had daar geen moeite mee. Wat later maakte Brazilië nog een doelpunt (Bebeto) en opnieuw begon mijn broer te juichen. De twee andere jongens begonnen toch een beetje angstig te kijken. Maar daarna keerde het tij en maakte Nederland kort na elkaar 2 doelpunten (door Bergkamp en Winter) en mijn jongste broertje en de vriend sprongen op hun beurt van de bank omhoog om te juichen. Het laatste, en zoals later bleek ook het winnende, doelpunt werd in de 80e minuut gemaakt (door Branco) voor Brazilië. De laatste minuten zaten we nog in spanning of er niet tóch nog een doelpuntje voor Nederland uit zou komen maar nee, Brazilië won de wedstrijd. Mijn oudste broer helemaal in de wolken en de andere twee in mineur. Waren ze aan het begin van de avond nog vol hoop geweest, behangen met oranje sjaals en in oranje t-shirt, aan het einde van de avond ging de ene met afhangende schoudertjes naar huis en de ander naar bed. Mijn oudste broer ging triomfantelijk naar huis. Ik weet nog dat ik buiten allerlei zielige oranje supporters naar huis zag lopen, sommigen met het toetertje nog in de hand, mopperend en wel.

Dit kwam zo in mijn gedachten bij het horen van het voetbal op de tv. Een wedstrijd met aan elke kant spelers in het veld die proberen een bal langs de keeper in het doel van de tegenstander te krijgen, want daar is het toch allemaal om begonnen. Ik dacht aan de geestelijke strijd die we toch best vaak in ons leven kunnen voeren. Als het om onze eigen innerlijke geestelijke strijd gaat dan hebben we aan de ene kant Gods Heilige Geest, en aan de andere kant de satan. Het is voor ons belangrijk dat wij “het doel” bewaken, ons hart waarop de pijlen van de satan gericht zijn, Ik denk aan een tekst die eigenlijk een sleutelpositie in ons leven zou moeten innemen, nl. Spreuken 4:23: Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de oorsprongen des levens. Een tekst die vaak in mijn gedachten  komt. Het bijzondere vind ik dat er hier gesproken wordt over oorsprongen, meervoud. En dat is nou precies waar het om gaat, alles wat wij in ons hart binnenlaten zal binnenkomen als een piepklein zaadje, maar het zal in de bodem van ons hart terechtkomen en gaan ontkiemen waarna het zal gaan groeien en steeds meer ruimte in ons leven zal gaan innemen. Wat nou zo belangrijk is om te onthouden is, dat zowel de goede als de slechte zaadjes in die bodem tot leven komen. De goede zullen uitgroeien en goede vrucht voortbrengen, de slechte zaadjes zullen eveneens uitgroeien maar zullen al het goede in ons leven gaan overwoekeren als we daar niet voor waken.

Eigenlijk zijn we de keepers die ons eigen doel moeten bewaken. Ik heb dat woord eens opgezocht in 2 woordenboeken, in het Nederlandse woordenboek staat er slechts één omschrijving nl: doelverdediger bij balsporten. Maar in het Engelse woordenboek stonden 5 omschrijvingen waarvan ik deze de mooiste en meest toepasselijke vond nl: een persoon belast met verantwoordelijkheid voor het behoud en de instandhouding van iets waardevols. Ons hart, het meest waardevolle dat wij bezitten, zonder dat zouden we niet leven. Ook in geestelijke zin is ons hart belangrijk, dat kunnen we op vele plaatsen in de bijbel lezen. Laten we oppassen met wat we naar binnen laten komen, woorden, beelden, gedachten, enz. Dan mogen we naar de stem van Gods Heilige Geest in ons luisteren en de dingen die satan ons influistert blokkeren. Maar áls we al merken dat er toch iets aan onze aandacht is ontsnapt dan mogen we dat ook meteen weer verwijderen, oppakken en, zoals het een goed keeper betaamt, een flinke trap nageven!