De prins op het witte paard? Of een nachtmerrie op mooie schoentjes….

Ik weet niet of ik de enige ben hoor, maar soms kan ik van die zotte gedachten hebben Ik hoop maar dat er meer zijn die daar weleens last van hebben, hahaha.

Zo had ik vandeweek een gesprek met iemand en, hoe weet ik niet meer, maar het gesprek kwam op “De prins op het witte paard”. Het is een algemeen bekende uitdrukking en volgens mij hoopt ieder jong meisje die prins ooit tegen te komen.

Die prins, wat stel je je daarbij voor? Ik denk dat het, in de dromen van de meisjes, iemand is die ten eerste natuurlijk knap is, een mooie jongen moet het wel zijn, daarbij moet hij van dezelfde dingen houden als het meisje, goed geld verdienen uiteraard, en een leuke auto is ook nooit weg, hij moet haar natuurlijk op handen dragen en ach, zo zullen er  nog vele dingen zijn die van die prins een absoluut volmaakt persoon maken. Tot zover de droom dan. De werkelijkheid is vaak anders, meestal is het een van zijn paard gevallen prins en verlegt het meisje al snel haar grenzen als het gaat om haar wensen aangaande die prins. Ze is dan in staat met veel minder genoegen te nemen dan zij van tevoren gedacht had. Oh ja, voor de mannen die dit lezen, dit blogje gaat even uit van “de vrouw’. Andersom zal er beslist ook zo’n blogje te schrijven zijn

Helaas zie je veel relaties stranden, men vindt elkaar toch uiteindelijk niet zo geweldig als men in eerste instantie dacht en tja, dan maar weer de manege in om nóg een wit paard met prins te zoeken. Hoe komt dat nou?

Dan kijk ik maar even naar mezelf, zoals je inmiddels weet is mijn huwelijk óók gestrand en ben ik nu inmiddels al 23 jaar alleen. In de tijd die achter mij ligt ben ik heus óók weleens op zoek geweest naar iemand die met mij het leven zou willen delen. Ik heb op christelijke datingsites gekeken, ik heb op andere plaatsen ook weleens gekeken of ik leuke mannen zag, maar ik heb nooit een geschikte kandidaat gevonden, hahaha. Dat klinkt alsof ik een auditie heb uitgegeven voor eventuele kanshebbers, nou zo was het niet hoor.

Toch heb ik gemerkt dat je je wensen en verlangens aanpast naarmate je wat ouder en bezadigder (klinkt alsof ik 80 ben) wordt. Ik moet zeggen dat ik in mijn leven best weleens kerels achter mij aan heb gehad. Maar…(!) het begon al toen ik net 15 was en werkte bij een bank alwaar de kassier van in de 60 mij naliep naar de kelder en me onverhoeds kuste en tegen zich aantrok. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt en schrok me wild. Toen was het een jonge man in de bus, waar wij de enige 2 passagiers waren en hij mij onzedelijk betastte. Daarna waren het asielzoekers die naast ons woonden en die mij probeerden te kussen en nog meer van dat fraais.

Een oude buurman en een oom van een vriendinnetje van één van mijn dochters hebben het ook geprobeerd en alle twee belden ze de andere dag of ik het toch niet verder zou vertellen. Mooi is dat! Maar goed, zoals je wel merkt was ik blijkbaar nogal ehhh “begerenswaardig?’ hahaha, daar moet ik zelf om lachen hoor.

Inmiddels ben ik 56 en niet meer de jongste. Nu liep ik een poosje terug met Simon te wandelen en in één van de tuintjes was een man aan zijn motor bezig die me zag lopen en hij begon een gesprek. Ik zal je de details besparen maar het kwam erop neer dat hij alleen was en weleens leuke vrouwtjes meenam om lekker te gaan winkelen. Onder het gesprek bleef hij me van onder tot boven en andersom bekijken. Gruwelijk! Op een gegeven moment vroeg hij wat ik van zijn nieuwe schoentjes vond. Ik dacht huh? En ik heb daar waarschijnlijk heel schaapachtig staan glimlachen en gezegd dat ik ze mooi vond, maar toen ik mij uiteindelijk los kon rukken van dit gesprek ben ik nooit meer langs zijn huis gelopen. Echter, een paar dagen later stond hij me op te wachten en begon weer. Ik heb hem toen, volgens mij, toch wel aardig afgepoeierd want hij wacht me niet meer op. Hij is dus voor mij echt een nachtmerrie op mooie schoentjes…althans, ik kan me ze niet meer herinneren maar volgens hemzelf waren ze mooi.

Wat dan? Wat blijft er over? Ik denk dat het woord “prins” zeer zeker wel op zijn plaats is als het gaat om je wensen en dromen over een man in je leven. Ik denk zelfs dat dat een sleutelwoord is. Een prins namelijk, is de zoon van een koning. En wat kun je beter hebben dan een zoon van de Allerhoogste Koning? Een zoon van God? Dat is al een heel goed uitgangspunt, iemand die echt van de Here God houdt. En verder? Ach, ik kan hier wel allerlei advies gaan geven maar wie heeft daar wat aan? Ik vind het zo mooi dat we al onze wensen bij God bekend mogen maken, óók dit soort wensen, en dat we ons leven, inclusief onze wensen, in Zijn handen mogen leggen, Hij weet tenslotte wat het beste voor ons is. En mocht het zo zijn dat jouw prins op het witte paard (nog) niet komt, weet dan dat DE Prins er wél voor je is, dat Hij de enige echte volmaakte man is die je in je hart kunt sluiten, dat Hij van je houdt zoals geen aardse man ooit van je zou kunnen houden en dat Hij samen met jou door dit leven wil gaan. Echt álle dagen van je leven zonder dat je ooit bang hoeft te zijn dat Hij van je wil scheiden.

Aardse prinsen hebben zo af en toe nog weleens (verborgen) gebreken maar Hij niet!  Deze Prins, de Zoon van God, de Here Jezus, heeft al Zijn rijkdom, al Zijn vrienden, Zijn Vader en Zijn huis verlaten voor jou. Hij heeft zelfs Zijn leven voor je gegeven. Wie kan dat zeggen? Dat is échte liefde!!

Er is geen prins zoals die Ene,

De Zoon van God die ook voor jou

Zijn hele leven zomaar opgaf

En daarbij zegt: “omdat Ik van je houd”!