Als verdriet een gezicht krijgt…

Langzaam maar zeker druppelen er meer verhalen foto’s en gegevens binnen over de mensen die bij de vliegramp zijn omgekomen. Is het in beginsel nog een vrij vaag gegeven, dat in eerste instantie nauwelijks te bevatten is, hoe meer het doordringt en hoe meer er bekend wordt, des te harder komt de gruwelijke realiteit en de omvang hiervan op je af. Een ramp die aan zo velen het leven kostte, mensen die blij zijn ingestapt en nagezwaaid door hun dierbaren. Een jong stel uit Volendam, een heel gezin, vader, moeder en 4 kinderen, ergens anders, weer op een andere plaats twee jonge mensen die met hun opa en oma mee mochten als afsluiting van hun schooljaar, het is eenvoudigweg niet te bevatten. Links en rechts hoor je dat mensen hun vrienden of familie kwijt zijn, ik lees net dat er 80 kinderen aan boord van het vliegtuig waren, vreselijk! En steeds meer, steeds meer dringt het door. Het verdriet krijgt een gezicht, vele gezichten…

Op het moment dat verdriet een gezicht krijgt wordt het persoonlijk, dan wordt “de mens” achter de tragedie zichtbaar en dan wordt het tastbaar. Ons hart wordt niet alleen meer geraakt maar het wordt “bewogen”. Een mooi woord, ons hart beweegt, of moet ik zeggen “God beweegt ons hart” en Hij is het die deze bewogenheid naar boven brengt. Bewogenheid die ervoor zorgt dat we de mensen op ons hart dragen, dat we bidden voor de nabestaanden dat zij vertroosting, hulp en kracht mogen ervaren en de warme en liefdevolle nabijheid van Vader God.

Er zijn geen woorden voor deze tragedie, maar als Gods kinderen is het onze taak en tegelijk ook ons voorrecht dat wij mogen en kunnen bidden vanuit de diepte van ons bewogen hart voor de nabestaanden. Zij hebben alle hulp nodig die er te krijgen is, laten we ze niet vergeten….

Reni en Elisa Krijgsman hebben zo’n prachtig lied dat ik hierbij wil delen. Laat dit gebed een gebed mogen zijn dat wij voor al die mensen bidden, dat zij mogen voelen en merken dat de Here God werkelijk bestaat en dat Hij in de nood van hun leven dichtbij hen wil zijn en Zijn armen om hen heen wil slaan.

Oh Vader God, ontferm U over al deze mensen, mijn hart breekt als ik mij verdiep in het leed dat zij moeten dragen. Ik wil ze allen in gebed voor Uw troon dragen en ik bid U dat U ze vasthoudt en ze koestert aan Uw hart en in Uw armen…