Eén van mijn Hortensia’s

Ik doe mijn ogen langzaam open, rek me een beetje uit en sla het dekbed terug om uit bed te stappen. Ik doe de deuren naar de tuin één voor één open en in de keuken maak ik een stop om even een bakje koffie en een ontbijtje mee de tuin in te nemen. Ik doe ook daar de deur open en ruik de frisse morgen, de temperatuur is heerlijk. Ik hoef me niet druk te maken over het feit dat ik in mijn nachtkledij naar buiten ga want ik zit volledig beschut tussen het groen, heerlijk. De geur van versgezette koffie vermengt zich met die van de vochtige aarde, vogeltjes jubelen op de takken van de bomen en de eerste zonnestralen banen zich een weg door het gebladerte, terwijl Simon, nog een beetje dromerig, bij mijn voeten ligt, What a way to start my day! Dit is echt iets dat bij mij hoort, zo in alle rust mijn gedachten laten gaan, dingen op me in laten werken en in de stilte luisteren naar de stem van mijn hart, naar datgene wat de Here God daar in legt.

Over mijn  terrasje loopt het spoor van een slak die in de nachtelijke uren een uitstapje heeft gemaakt, grappig, het kronkelt om de stoelen heen, onder de tafel door en komt er aan de andere kant weer van onder tevoorschijn om dan weer terug te keren naar de plantenbak waar deze slakken hun woning hebben. Heel de natuur ademt verlicht (en ik ook trouwens) want het heeft behoorlijk geregend en geonweerd en alles heeft een lekker bad gehad, het groen is fris en schoongewassen en mijn kwijnende, in volle bloei staande Hortensia’s, zijn opgeleefd en zien er beslist een stuk vrolijker uit vandaag. Ik ben ook blij, scheelt me vandaag weer heel wat gietertjes water ;-). De aarde, eerst nog gebarsten en hard door de warmte en droogte van de afgelopen dagen, is donker gekleurd en oogt weer heel wat soepeler en veerkrachtiger. Wel een mooie kans om mijn nieuwe Hortensia’s te planten vandaag. Nu de grond zacht en vochtig is, is zij weer in staat om de planten steun en voeding te bieden.

Het doet me denken aan het volgende: De Here Jezus vertelt in Matth.13 een gelijkenis van de zaaier. Deze ging uit om te zaaien en dan staat er in vers 5-6: Een ander deel viel op de steenachtige plaatsen, waar het niet veel aarde had, en terstond schoot het op, omdat het geen diepe aarde had, maar toen de zon opkwam, verschroeide het en omdat het geen wortel had, verdorde het. Dan legt Hij het uit in vers 20-21. De op steenachtige plaatsen gezaaide is hij, die het woord hoort en het terstond met blijdschap aanneemt; maar hij heeft geen wortel in zich, doch is iemand van het ogenblik; wanneer echter verdrukking of vervolging komt om der wille van het woord, komt hij terstond ten val.

Wanneer er in ons leven nog dingen zijn die God niet goedkeurt dan zorgen die ervoor dat dat stuk van ons hart ontoegankelijk is voor het goede zaad van God. Het kan niet echt doordringen en dus geen stevige wortels maken. Droge en gebarsten grond waarin niets kan groeien.

Reiniging, heiliging, meer kennis van Gods woord, absolute gehoorzaamheid, het zijn zaken die van levensbelang zijn, vooral in deze tijd waarin de kinderen van God meer en meer onder druk komen te staan.

Het zaad dat door het lezen van- en luisteren naar- Gods woord in ons hart geplant wordt heeft voeding en steun nodig. Wij kunnen daar zelf voor zorgen door het te voeden met onze wil en onze gehoorzaamheid. En wanneer wij die twee in werking stellen wordt de bodem van ons hart meer en meer soepel, ontvankelijk en vruchtbaar.

De zegen der gehoorzaamheid.

Deut.11:13-15: Indien gij nu aandachtig luistert naar de geboden, die ik u heden opleg, zodat gij de HERE, uw God, liefhebt en Hem dient met uw ganse hart en uw ganse ziel,  dan zal Ik de regen voor uw land op zijn tijd geven, de vroege en de late regen, zodat gij uw koren en uw most en uw olie kunt inzamelen, en Ik zal op uw veld gras geven voor uw vee, zodat gij kunt eten en verzadigd worden.

Hier wordt gesproken over een late regen waardoor we koren, most en olie kunnen inzamelen, koren (brood, “geestelijk” voedsel) most (wijn, het krachtige, reinigende bloed van Jezus) en olie (de Heilige Geest). Dát is wat we nodig hebben…

Ik peins nog even na over het slakkenspoor. Wanneer het zonlicht erop schijnt glinstert het prachtig en het is voor iedereen zichtbaar waar die slak geweest is én waar hij teruggekeerd is. Zijn onze sporen ook zo glinsterend mooi als Gods zonnestralen erop vallen? Mág dat spoor zichtbaar zijn voor iedereen en wijst het de mensen de weg naar de basis van ons bestaan, de plek waar wij altijd weer terugkeren, die thuisbasis bij God?

De koffie is op en het ontbijtje ook, tijd om lekker te gaan douchen en aan mijn dag te beginnen. Ik wens een ieder Gods zegen toe voor deze dag!