Ik zat in een hele moeilijke periode van mijn leven, alles om mij heen leek donker en ook de Here God leek zo ver weg, het was alsof ik Hem niet meer kon bereiken. Ik wist dat het gebed mijn “telefoon” was maar de batterij was leeg, de ziel was er uit en ik kreeg geen contact. Althans, voor mijn gevoel kreeg ik geen contact. Ik weet nog goed dat ik op een middag in mijn eentje in mijn huiskamer zat en me geen raad meer wist. De kinderen waren nog heel klein en er was niemand in de buurt om mee te praten. Ik voelde me gevangen in een donkerte die mij totaal omspande, nergens leek meer een lichtpuntje te zijn, mijn wereld was bezig rondom mij in te storten, mijn huwelijk was aan het kapotgaan en ik stond met mijn rug tegen de muur, er was niets dat ik nog kon doen. Ik begreep het allemaal niet meer, waar was God? Hoe kon dit gebeuren? Waarom kreeg ik geen antwoord op mijn vragen? Ik begon vanuit die diepe donkere nacht te proberen om God te bereiken, Hij leek mijlenver weg te zijn. Ik heb daar echt geroepen tot de Here God en toen bleek dat Hij wel geluisterd had, toen was daar weer Zijn warmte, Zijn rust, Zijn armen die ik om mij heen voelde en ik wist, wat er ook verder gebeurt, het is goed, ik sta er niet alleen voor!! Ik heb op dat moment, zoals ik zo dikwijls heb gedaan, een gedicht gemaakt:

Zo koud en leeg voelt het van binnen
geen echte blijdschap in mijn hart,
‘k kan van Uw goedheid niet meer zingen
en mijn gedachten zijn zo verward.
De hele dag moet ik maar denken
aan zoveel dingen telkens weer,
wilt U mij toch Uw vrede schenken
Uw blijdschap en Uw rust o Heer?

De dingen die mij zo benauwen
‘k kan ze niet zien, maar ‘k voel ze wel,
‘k kan niet goed zeggen wat mij dwarszit
maar ik kan niet verder, ‘k zit in de knel.
oh Heer, ik zag altijd weer Uw licht
ook als het nog zo donker leek,
ik zag Uw lief’lijk aangezicht
wanneer ik, Heer, naar boven keek.

‘k probeer mijn blik op U te richten
vanuit de diepte roep ik Heer,
wilt U deze duisternis verlichten,
neemt U mij in Uw armen weer.
Vertwijfeld strek ik, Heer, mijn handen
uit naar U die er altijd bent,
U laat mijn levensschip niet stranden
omdat U al mijn wegen kent.

Bij U is rust, bij U is warmte
ik voel Uw armen om mij heen
bij U weet ik mij steeds geborgen,
want U Heer, laat mij nooit alleen.
Bij U mag ik gewoon mijzelf zijn
ik weet dat U het diepste in mij kent,
U zegt:Ik heb je lief Mijn kind,
Ik houd van jou zoals je bent.

‘k Wil al mijn zorgen bij U brengen
‘k leg mijn gedachten voor U neer,
ik wil in U mijn vreugde vinden
mijn vrede en mijn rust o Heer.
‘k Wil niet meer zien op de moeilijke dingen
maar alleen op Uw liefde, Uw trouw en Uw kracht,
ik tel alleen mijn zegeningen
en dat geeft mij vreugde, zelfs in de nacht.

Nu, zoveel jaren later, kan ik zeggen dat ik nog wel vaker in zo’n donker dal geweest ben, maar elke keer opnieuw heb ik juist daar de grootheid van de Here God mogen zien en het was juist daar dat ik dichter naar Hem ben toegegroeid. En het mooie is dat Hij mij zo gezegend heeft, telkens opnieuw. En als ik dan, net als van de week, zo’n heerlijk zonnestraaltje (1 van mijn 6 kleinkinderen) op de achterbank van mijn auto heb zitten, dan is mijn hart vol van dankbaarheid, voor dit heerlijke mensje, maar ook voor die hele grote schat, een schat groter dan welke materiële schat dan ook, de liefde, de trouw, de zegen van de Here God, die ik mocht vinden door het offer van de Here Jezus!

Ik hoorde zo’n prachtig lied van Reni en Elisa Krijgsman dat precies deze worsteling, die ik zo herken, beschrijft en ik weet dat dit een worsteling is die veel mensen doormaken. Ik wil je vandaag bemoedigen en zeggen dat de Here God dichtbij is, dat Hij altijd naar je luistert en dat Hij Zijn liefde, Zijn vrede en Zijn rust in jouw hart wil leggen. Geef de moed nooit op, Hij is een groot en machtig God en daar waar onze mogelijkheden ophouden beginnen de Zijne pas!!

Hij hoort je, Hij ziet je en Hij houdt van jou!

Of DEZE link als bovenstaande niet werkt.

– – – – –