Gisteren is mijn tweede kleinkind geboren, opnieuw een dochter: Elise.
Een heel mooi, gaaf en compleet kindje. Als je dan zo’n klein mensje in je armen hebt dan is het toch zo’n wonder dat alles erop en eraan zit en niet te vergeten, ook erin. Helemaal in het verborgene gemaakt en voor mijn dochter en schoonzoon was het ook een verrassing gebleven wat het zou worden, want ze hadden aangegeven, toen de echo gemaakt werd, dat ze niet wilden weten welk geslacht het kindje zou hebben. Hun visie is dat er in de Bijbel al gesproken wordt over het feit dat de Here God de mensen in het verborgene maakt, dat Hij ieder mens in de moederschoot  weeft. Daarom wilden zij niet in dat “verborgene” kijken, maar wachten tot het kindje geboren zou worden om te weten wat het zou worden. Welnu, het is een meisje dus.

Je kijkt naar zo’n kindje en je ziet wel bepaalde familietrekjes, gelijkenissen, maar toch is dit een nieuw mensje dat geheel uniek is. Er is niemand anders zoals zij. Als je daarover nadenkt dan moet de Here God toch een geweldige creatieve geest bezitten, miljarden mensen zijn er nu op deze aarde en ontelbare (voor ons dan) zijn er al geweest, en elke dag worden er zóveel nieuwe kindjes geboren, en állemaal stuk voor stuk zijn het meesterwerkjes van God zelf. Allemaal anders, met eigen kenmerken die juist dát mens zo speciaal en bijzonder maken. Dat zijn dingen die ik totaal onvoorstelbaar vind, maar die op zo’n geweldige wijze Gods grootheid zichtbaar maken………………en als je dan bedenkt dat jij en ik óók zo speciaal en
bijzonder mooi gecreeërd zijn, en dat ook wij door diezelfde creatieve God bedacht zijn, dan ben ik daar opnieuw zeer van onder de indruk.

Als ik zo’n lief klein vrouwtje bekijk dan is het vanzelfsprekend dat je daar heel voorzichtig mee omgaat. Je wilt vooral niets beschadigen en je behandelt het kindje met heel veel zorg. Jammer dat we vaak niet meer zo omgaan met onszelf en anderen, dat we die zorg weleens wat al teveel vergeten en dan tóch beschadigingen toebrengen aan onszelf of anderen. Het zou goed zijn om voortdurend dit wonder in gedachten te  houden en elke dag weer onszelf en die ander, te bekijken met blijdschap en dankbaarheid, omdat we zó mooi, zó uniek en zó kostbaar zijn. Iets om zuinig op te zijn!
Elise,

Een kostbaar mooi nieuw mensenkindje,
in het verborgene gemaakt,
een leven door God vormgegeven,
met Zijn liefde aangeraakt.
Het moest opnieuw iets prachtigs worden,
en met Zijn creatieve geest
bedacht Hij hoe jij worden moest
en zelf verheugde Hij zich ’t meest.

Hoewel ik dit voor mijn kleindochter heb geschreven, wil ik toch zeggen tegen een ieder die dit leest: misschien heb je het idee dat men met jou nooit zo blij was, misschien voel je je dikwijls “waardeloos”, weet dan dat jij óók met precies zoveel zorg, precies zoveel liefde en aandacht gemaakt bent en dat jij precies zo’n groot en kostbaar geschenk was én bent, als dit kleine meisje!