Heb je weleens een groepje bouwvakkers gezien die ’s morgens naar het bouwterrein kwamen, daar hun stoeltje uitklapten, en vervolgens al babbelend en koffie drinkend gingen wachten totdat er voor hun ogen een huis uit de grond zou oprijzen? Hoe belachelijk is dat hè? Tóch gebeurt dat in geestelijke zin nog maar al te vaak. Ik ken mensen die elke week onder het woord van God komen, die al hun profetieën bewaren, die erover spreken met anderen en zeggen: Kijk, dát heeft God mij belooft, dát heeft Hij nog met mij voor. Zo verzamelen ze allerhande materiaal, maar ze dóén er niets mee. Ze gaan zitten wachten tótdat God hun leven ondersteboven gooit en ze als het ware uit hun stoel trekt om tot Zijn doel met hen te komen. Maar zo werkt het natuurlijk niet.

Ons leven is als een geestelijk bouwwerk. Wij mogen dag aan dag zelf ons steentje bijdragen om dit bouwwerk meer en meer te laten groeien en vorm te laten krijgen. Steen voor steen mogen wij ons huis bouwen, maar allereerst begint het in de grond. Daar wordt het fundament gelegd, dáár worden eerst de brokken en stukken uit het verleden weggehaald en de grond bouwrijp gemaakt. Ik heb weleens eerder verteld hoe belangrijk júíst dat fundament is, en in principe komt het erop neer dat we de dingen in ons hart, obstakels, problemen, pijn enz. uit die grond halen, ze aan de Here Jezus geven en Hem vragen om die plaatsen op te vullen. En dat gaat niet zomaar in één keer, daar is tijd voor nodig en Hij wil ons daar liefdevol bij helpen. Zo mogen we zelf betrokken zijn bij de bouw van ons eigen geestelijk huis. Maar stel nou dat de Here mij bijvoorbeeld heeft beloofd dat Hij mij wil gebruiken om anderen te zegenen. Dan heb ik een keer een fijn gesprek met iemand gehad en daardoor ben ik zélf zó opgebouwd en blij van, want ik heb iemand echt kunnen helpen en bovendien is dát het wat de Here mij beloofd had, geweldig. Maar weet je, soms is zoiets slechts een momentopname en dan kunnen er tijden overheen gaan voordat je weer eens zo’n ervaring hebt. Het zijn als het ware losse stenen die je dan probeert op te bouwen, maar doordat ze geen houvast hebben glijden ze weer naar beneden.

God heeft een plan met ons leven, Hij weet precies hoe ons geestelijke huis eruit moet gaan zien, Hij is de Architect, de grote Bouwmeester en wij mogen luisteren naar de aanwijzingen die Hij ons geeft. Psalm 127 begint met te zeggen: Als de Here het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwlieden daaraan.

We kunnen nog zoveel predikingen horen, nog zoveel in onze bijbel lezen, nog zoveel conferenties volgen, het heeft totaal geen nut als wij ons afsluiten voor de aanwijzingen en de terechtwijzingen van God.

Hij wil ons gebruiken in Zijn dienst, in Zijn Koninkrijk en soms kan het zijn dat we een woord van de Heer hebben gehad, een belofte voor de toekomst of wat dan ook, door te bouwen volgens Zijn aanwijzingen komen we ook daar stapje voor stapje dichterbij. David had jarenlang achter zijn schaapjes aangelopen, en op een dag werd hij zomaar achter die schaapjes vandaan geroepen en gezalfd tot koning. Maar tussen het moment van de zalving en het daadwerkelijke koningschap, zaten nog heel wat jaren. Jaren waarin David gevormd werd, waarin hij geleerd heeft en waar hij de almacht van God ervaren heeft. En dat alles tezamen maakte dat hij een goed koning kon zijn. We hebben soms wat geduld nodig, soms gaat er tijd overheen om daar te komen waar de Here ons hebben wil. Maar deze tijd mogen we gebrúíken, we mogen hem uitnutten en er iets mee doen, zodat óók wij gevormd en opgebouwd worden tot dát bouwwerk dat de Bouwmeester in gedachten heeft.

U bent de grote Architect
de Bouwmeester van mijn huis,
ja zelf help ik er óók aan mee
en maak het tot Uw thuis.
Een plaats waar U zich welkom voelt
voor U de eretroon,
want díé verdient U in mijn hart
tezamen met Uw Zoon.