Jozef dus, een man waar we, ook vandaag de dag, nog veel van kunnen leren. Ik wil verder gaan waar ik gisteren gestopt ben met lezen, nl. 

Gen.39:6b-10: Jozef nu was schoon van gestalte en schoon van uiterlijk. Hierna sloeg de vrouw van zijn heer, haar ogen op Jozef, en zij zeide: Kom bij mij liggen. Maar hij weigerde en zeide tot de vrouw van zijn heer: Zie, mijn heer bemoeit zich, met mij naast zich, met niets van wat er in huis is, en alles wat hij heeft, heeft hij in mijn hand gegeven; niemand is in dit huis machtiger dan ik, en hij heeft mij niets onthouden dan alleen u, omdat gij zijn vrouw zijt; hoe zou ik dan dit grote kwaad doen en zondigen tegen God? En ofschoon zij dag aan dag tot Jozef sprak, voldeed hij niet aan haar wens bij haar te gaan liggen en omgang met haar te hebben.

Zo, dát is pas een vent!! Hoewel hij nog zó jong was, was hij zó standvastig, dáár kun je alle respect voor hebben. Weet je waar dit verhaal mij aan doet denken? Aan het scheppingsverhaal. God maakte daar alle dingen, en als laatste schiep Hij de mens. En aan deze mens gaf God de heerschappij over de aarde en alles wat daar op was, ook plaatste Hij deze mens in een prachtige hof, met allerlei gewas en bomen waarvan ze vrijelijk mochten genieten en eten, er was alleen één boom waar ze vanaf hadden moeten blijven….maar in tegenstelling tot Jozef, is deze eerste mens, samen met zijn vrouw, wél bezweken voor de verleiding en is regelrecht tegen Gods gebod ingegaan, hij was ongehoorzaam.

Mijn vader vertelde weleens een verhaal dat hij ergens gelezen had: Er was eens een man die voortdurend afgaf op Adam, hij vond het maar een zwakke kerel, hij vond het dom dat Adam niet van die boom was afgebleven, hij vond het maar zielig en hij kon het niet begrijpen. Als hij Adam geweest was, nou gelóóf maar dat hij niet voor de verleiding bezweken was hoor, nee, hij was tenminste een échte vent! Zijn baas hoorde de snoeverij van deze werknemer en maakte een plannetje. Hij nodigde de werknemer uit om gedurende een tijdje zijn huis te bewonen, waarbij de werknemer van álles wat zich in en om het huis bevond gebruik mocht maken. Een zwembad, sauna, heerlijk terras met barbeque, fantastische biljartkamer, de meest luxe badkamer, keuken, woonkamer met de modernste snufjes op het gebied van allerlei apparatuur, en deze man waande zich “in de zevende hemel”, zoals dat heet. Zijn baas heette hem welkom, liet hem zien waar alles was en hoe alles werkte, en zei: Je mag echt overal aanzitten, alles gebruiken, maar op de salontafel staat één doosje en dat is nogal privé, en dáár mag je beslist niet aankomen. Nou, dat was prima, de werknemer had de eerste dagen niet eens tijd om aan dat doosje te denken, hij had het veel te druk met het ontdekken van alles wat er daar in dat huis aanwezig was. Maar na een paar dagen had hij alles zo’n beetje gezien en toen begon dat doosje op die salontafel hem toch wel te intrigeren. Maar nee, hij had beloofd er niet in te kijken, dus dat deed hij niet….of zou hij tóch…? nee … of alleen maar een héél klein stukje het deksel oplichten…? nee….éventjes….? En op een bepaald moment kón hij zich eenvoudigweg niet meer beheersen en met een wild kloppend hart opende hij het doosje en daarin lag een briefje waarop geschreven stond: zie je wel, je bent precies eender als Adam, helaas is hierdoor nu het moment gekomen dat je mijn huis moet verlaten.

Jozef daarentegen wás en blééf standvastig, en sinds Adam en Jozef is er, wat dat betreft, niets veranderd. Nog steeds worden wij in allerlei verleidingen gebracht, het kwaad wordt ons op een presenteerblaadje aangereikt. Adam hoefde er niet naar te zoeken, het werd hem aangeboden, hij had het voor het pakken. Jozef hoefde er niet naar te zoeken, ook hem werd het zomaar aangeboden, óók hij had het zomaar voor het grijpen. Twee mensen, twee keuzes, één foute en één goede. Ook wij hebben van de Here God zóveel goede en mooie dingen gekregen waar we vrijelijk gebruik van mogen maken, zoveel dingen om van te genieten, maar ook is daar de verleiding die ook óns vaak zomaar wordt aangeboden, we hebben het maar voor het grijpen….en aan óns de keuze, reageren wij net als Adam? Óf net als Jozef…. Het verhaal van Jozef, waargebeurd, een bron van inspiratie, een rijkdom aan wijze levenslessen voor deze tijd, waar ik zeker nog eventjes uit wil putten en mee door wil gaan de komende dagen.