Vandaag wil ik nog even verdergaan op wat ik gisteren heb geschreven, namelijk over het feit dat we soms kunnen bidden, zónder eigenlijk echt erop te vertrouwen dat ons gebed ook verhoord wordt. Eigenlijk lijkt het wel een soort van kansspel. Als je geluk hebt wordt je gebed verhoord, maar vaak gebeurt er niets. En zoals ik gisteren zei, wannéér er een wonder gebeurt, zijn we hogelijk verbaasd, wat dus wil zeggen dat we bij voorbaat al van het tegendeel uitgaan.

De bijbel spreekt over “gelovig” bidden. De Here Jezus vervloekt op een gegeven moment een vijgeboom, die onmiddellijk verdort. De discipelen zijn verwonderd en vragen Hem hoe dat zo kan gebeuren, waarop de Here Jezus zegt: Voorwaar, Ik zeg u, indien gij geloof hebt en niet twijfelt, zult gij niet alleen doen wat met de vijgeboom is gebeurd, maar zelfs indien gij tot deze berg zegt: Hef u op en werp u in de zee, het zal geschieden. En al wat gij in het gebed gelovig vragen zult, zult gij ontvangen. Matth:21:21-22.

Op een andere plaats, (in Jacobus) kun je lezen dat wanneer er een gelovig gebed over een zieke uitgesproken wordt, deze gezond zal worden. Opnieuw wordt dit er specifiek bij gezegd.

Het geloof nu is de zekerheid der dingen die men hoopt, en het bewijs der dingen, die men niet ziet. Hebr.11:1. Geloof is dus een “zekerheid”. Het is niet een “misschien” nee, het is een zéker wéten van: zó staat het er en zó zal het gebeuren. Maar hoe kóm je nou aan zo’n zekerheid? Want van nature hebben we toch allemaal wel onze twijfels. Het is nu eenmaal zo dat we dikwijls te maken krijgen met teleurstellingen, waardoor we ons vertrouwen in mensen en zaken toch wel wat verliezen, terwijl een absoluut vertrouwen nodig is om ergens zeker van te kunnen/durven zijn. Vertrouwen echter, is gebaseerd op ervaringen, en ervaringen kun je alleen opdoen door omgang met iemand te hebben en zodoende die persoon beter en beter te leren kennen. David zegt in één van zijn Psalmen dat God ten zeerste gebleken is, een hulp in benauwdheden. David kon dit zeggen omdat hij de Here God had leren kennen, Hij had omgang met Hem en wist uit ondervinding hoe de Here God handelde. Het punt is, dat we nog zo dikwijls formules gebruiken. We hebben dingen gelezen in de bijbel, we horen van anderen hoe zij gebedsverhoringen hebben ontvangen, en we copiëren deze dingen en proberen ze als een formule in ons eigen leven toe te passen terwijl God een persoonlijk God is en met een ieder van ons een eigen weg gaat. Hij wil dat wij Hem ten diepste leren kennen, daartoe heeft de Here Jezus de weg voor ons vrij gemaakt, zodát wij toegang kunnen hebben tot de troon van God en zodát we de mogelijkheid hebben om Hem te leren kennen.

Ik was nog klein, een jaar of tien misschien, en ik was wezen zwemmen in het sportfondsenbad in Rotterdam. De afspraak was dat mijn vader mij, op weg van zijn werk naar huis, op zou komen halen en mee zou nemen naar huis. Ik was op de afgesproken tijd buiten en stond te wachten tot hij mij zou ophalen. Ik heb daar een hele poos gestaan en gewacht en gekeken of hij al kwam, maar het duurde en duurde. Ik weet nog goed dat ik daar stond en weliswaar vond dat het lang duurde, maar ik heb er geen secónde aan getwijfeld dát hij zou komen om mij op te halen. Uiteindelijk kwam hij inderdaad op de afgesproken plaats en heeft me meegenomen naar huis. Achteraf hoorde ik dat hij me eigenlijk vergeten was en al thuis was gekomen zonder mij. Toen mijn moeder vroeg waar ik was herinnerde hij zich ineens dat hij mij had moeten ophalen en is hij onmiddellijk weer in zijn auto gestapt om terug te rijden.

Mijn vader heeft gedaan wat hij beloofd had, en ik heb geen moment aan hem getwijfeld omdat ik hem kende, ik wist dat hij áltijd zou doen wat hij beloofd had, ook al duurde het dan iets langer dan ik gedacht had. Ik geloofde in mijn vader met een geloof dat niet twijfelde doch voor mij een zekerheid was. Zó is het de bedoeling dat we ook ons geloof in God in praktijk brengen wanneer wij om iets bidden. Zekerheid die we verkrijgen door Hem te leren kennen, door omgang te hebben met onze “Vader”.