Op de weg die wij bewandelen, die smalle weg, die weg die ten eeuwigen leven leidt, kan het soms best moeilijk zijn. Er kunnen obstakels op onze weg komen, er kunnen stormen in ons leven woeden, er kan verdriet en zorg zijn. Ik denk dat we allemaal wel zo ons eigen verhaal zullen hebben, dat we allemaal kunnen vertellen over wat er in ons leven al zo gepasseerd is.

In mijn leven is er ook al het enige gebeurd en af en toe vertel ik er iets over. Maar vandaag wil ik eigenlijk ter bemoediging een lied opschrijven wat ik ooit gemaakt heb. Ik heb, júíst door de moeilijkheden heen, geleerd om mijn blik naar boven te richten. Júíst als alles om mij heen leek weg te vallen, of af te breken, júíst als ik temidden van een puinhoop stond en niet wist hoe ik daar weer uit moest komen. Júíst als ik niet meer wist hoe nu verder, als ik klemgezet was, dan bleef er nog maar één weg over. De weg naar boven. Dikwijls heb ik mijn blik heel bewust moeten afwenden van alle aardse beslommeringen en naar boven moeten kijken. Dat is niet gemakkelijk, want overal waar je kijkt zie je als het ware de moeilijkheden, en ook al héf je dan je ogen op, dan nóg weet je in je hart wel dat je temidden van de puinhopen staat. Daarom is óók dit weer, een keuze die je niet met je gevoel, maar juist met je verstand neemt. Je wéét dat God uitredding zal geven, en ook al zie je het nog niet, tóch weet je wél van welke kant je het moet verwachten.

Je blik omhoog heffen wil zeggen: Ik ben me terdége bewust van de nood in mijn leven, maar ik weet óók dat, al is de nood nóg zo groot, God tóch altijd groter is, en dáárom verwacht ik mijn heil van Hem. En ik kan je zeggen, Hij heeft mij nog nóóit beschaamd doen uitkomen. En wat Hij voor mij kan doen, kan én wil Hij voor een ieder doen. Óók voor jou, óók vandaag.

Samen op weg

Heel diep in mij klinkt een stem, zo vriend’lijk en zacht,
’t is de stem van de Heer die mij tot hier bracht.
Hij zal mij steeds leiden, aan grazige weiden,
Hij helpt mij voort bij dag, maar ook bij nacht.

Hij heeft gezegd, vertrouw gerust op Mij,
weest niet bevreesd, want Ik ben steeds nabij.
Ik houd je hand omvat op ’t smalle, ruwe pad,
kijk naar omhoog en weest verheugd en blij.

Al lijkt soms alles donker om mij heen
dan weet ik tóch, Hij laat mij nooit alleen,
in ’t duister van de nacht ervaar ik ’t meest Zijn kracht,
een trouwere Vriend als Hij, is er geen.

Je wordt nooit beschaamd als je vertrouwt op de Heer,
stel je open voor Hem en luister telkens weer.
Hij wil je álles geven, een overvloedig leven
maar richt je blik op Hem, iedere keer.

Als het moeilijk is, houd tóch je blik gericht
op de Here en Zijn vriend’lijk aangezicht.
Je ziet geen zorgen meer, je ziet alleen de Heer
en Hij brengt je van het duister in het licht.