Als ik dit schrijf is het nog geen 14 februari, doch 13 februari om vijf over twaalf in de middag. Maar het heeft een reden dat ik de dingen die ik wil schrijven, nu schrijf, en het wordt zodadelijk vanzelf wel duidelijk waarom dat zo is.

Deze dag begon voor mij met een telefoontje van de sociale dienst. De mevrouw die mijn consulente is deelde me mede dat, omdat mijn dochter op 22 januari 18 jaar geworden is, mijn uitkering wijzigt. Ik verbaasde mij daarover omdat dat vroeger pas met 21 jaar was. In ieder geval kreeg ik te horen dat ik voortaan ruim €122,00 minder per maand zal krijgen. Dat komt erop neer dat ik voortaan nog slechts €676,00 zal krijgen En van de eerstvolgende uitkering zal dan óók nog eens dat stukje van 22 tot 31 januari afgetrokken worden wat ik teveel uitbetaald heb gekregen, wat ongeveer €40,00 á €50,00 zal betekenen. Waarom schrijf ik die bedragen op? Wel, omdat dit geen klaagzang, doch juist een getuigenis zal worden. Verder is het zo dat de energiemaatschappij mij vorig jaar verkeerde nota’s heeft gegeven, waardoor ik nu een bedrag extra moet betalen, waarvoor ik een regeling heb gevraagd, maar wat er toch op neerkomt dat ik de eerstvolgende 5 maanden €262,00 per maand moet betalen. Al met al eigenlijk geen reden om blij van te worden. En toen ik vanmorgen dat telefoontje kreeg was dat echt schrikken en slikken hoor. Ik heb het wel eventjes moeten verwerken. Maar niet langer dan “eventjes”. Na een kwartiertje ongeveer was ik er overheen. Ik bedacht me hóé geweldig de Here God altijd voor ons zorgt en zéker ook op financieel gebied, en dát hielp me eroverheen. Want hóé moeilijk het soms ook was, of is, er is altijd op tijd uitkomst en dat heb ik in het verleden gezien en dat zal er óók nu zijn.

Weet je, ik begon met te bedenken hoe het dan verder moet, want mijn dochter werkt in een winkel en verdient maar een heel klein salaris, dus van haar kan ik niet verwachten dat zij dit bedrag betaalt. Bovendien moet ook zij vanaf deze maand de ziektekosten zelf gaan betalen, dus is dát sowieso voor haar ook al een extra kostenpost. Maar terwijl ik daar zo over aan het denken was, werd me duidelijk dat ik er geen zier mee opschoot om zo daarmee bezig te zijn, want veranderen kan ik het zelf toch niet. En toen schoot me opnieuw dat verhaal van de verspieders tebinnen, ik ben daar sowieso al een poos mee bezig en ook nu, vanmorgen, toen het leek alsof de reuzen op me af kwamen, heb ik mijn handen opgeheven en de Here gedankt, omdat Hij wel met die reuzen afrekent, en ik alleen maar hoef te kijken naar de “druiventrossen” zoals dat kinderliedje het zegt: 10 zagen reuzen, van die vossen de anderen zagen druiventrossen…….

Ik had mijn dochter net daarvoor verteld van dat telefoontje en logischerwijs voelde zij zich er schuldig over. Niet dat zij er iets aan kan doen dat ze 18 is, en ik heb haar uiteraard ook níéts kwalijk genomen, maar ik kan me wel voorstellen dat ze zich er toch wat bezwaard door voelde. Dus ik heb haar geroepen en gezegd: heb je zin om iets lekkers te halen? Ze vroeg verbaasd: hoezo? En toen heb ik haar gezegd: Om het te vieren. Niet dat ik minder uitkering krijg, maar wél omdat ik wéét, en er ook van overtuigd ben, dat de Here het allemaal in orde maakt en ons verder blijft zegenen met overvloed.

En dát is de reden dat ik dit nu opschrijf, vóórdat ik ook maar íéts heb gezien van die oplossing die ik verwacht. Omdat dit een getuigenis zal worden, ik ben daarvan overtuigd en als ik het achteraf schrijf dan is het net mosterd na de maaltijd. Ik ben er in mijn hart absolúút van overtuigd dat God gaat voorzien, hoe? Ik heb geen idee maar ik wéét dat Hij het gaat doen. En ik bid dat dit ook tot zegen en bemoediging mag zijn voor de velen die, net als ik, óók moeten rondkomen van een uitkering en voor wie het óók vaak moeilijk is om de eindjes aan elkaar te knopen. Heb moed, want onze God is een God van wonderen, voor mij, voor jou, voor een ieder die durft om zijn vertrouwen op Hem te stellen. Afgelopen zaterdag was ik op een vrouwenmorgen waar één van de vrouwen mij vertelde dat ze begin vorig jaar ook aanwezig was toen ik iets had gedeeld over hoe ik zó veranderd ben ik mijn denken over mijzelf en ik daardoor zo’n ander, en positief zelfbeeld heb gekregen. Ze vertelde hoe ze, thuisgekomen, daarover nagedacht had. En omdat zij óók zo’n negatief beeld van zichzelf had, had ze bedacht dat het háár misschien ook wel zou helpen om echt de Here God te danken voor wie ze mag zijn. Heel voorzichtig was ze daarmee begonnen en nu vertelde ze dat het zo’n impact op haar gehad had en dat ze er zo door veranderd was. Ik vond dat zo mooi, dát is de kracht van getuigen, omdat je iets verteld over de grootheid van God en als het bij de één werkt, dan kan óók een ander daar moed en kracht uit putten, en opgebouwd worden.

Ik heb vanmorgen zó de kracht van de Here ervaren, er kwam zó’n vertrouwen in mijn hart en vanúít dat vertrouwen schrijf ik dit op en ik zal zéker ook verder vertellen hoe het allemaal verder zal gaan, maar één ding is zeker, GOD ZAL VOORZIEN!

Er zijn twee teksten die ik heel vaak voor mezelf gebruik, die me altijd weer bemoedigen en helpen en die óók in deze situatie absoluut toepasselijk zijn:

Fil.4:19 : Mijn God zal in al uw behoeften naar Zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus.

Rom.8:28 : Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens Zijn voornemen geroepenen zijn.

Dit zijn de “waarheden Gods” hierin geloof ik en hierop vertrouw ik!!!!!

Mijn mond brengt U de glorie,
U Heer van alle dingen,
júíst in de moeite en de zorg
brengt dát mijn hart tot zingen.
Ik wéét dat U mij niet vergeet
en dat U zult voorzien,
die zekerheid verjaagt de schrik
en geeft blijdschap bovendien.