Willekeurige bemoediging
  • 27 april 2005
    Ik kijk naar je terwijl je heel zachtjes afscheid neemt van je kleine nichtje, dat ligt te slapen, heel voorzichtig geef …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

13 december 2005

Vandeweek was ik in een bidstond en toen werd erover gesproken dat het zo belangrijk is dat er geestelijke groei in de gemeente mag zijn. Dat mensen volwassen worden in het geloof. En terwijl we daar zo aan het bidden waren, kwam er een gedachte in mij op. Als je een baby krijgt, dan is het belangrijk voor de groei van zo’n kindje, dat het goed en genoeg te eten krijgt. In het begin is dat alleen maar vloeibaar voedsel, maar hoe groter het kindje wordt, hoe vaster ook het voedsel. Eerst komt er een fruithapje als uitbreiding van het menu, een soort papje van vruchten, later krijgt het fijngemaakt eten, dan een boterhammetje zonder korstjes en van lieverlee zal het steeds beter en gevariëerder gaan eten. Dat is ook nodig, want anders kan zo’n kindje niet groeien, en stel dat het niet goed genoeg zou eten maar wel een beetje, dan krijgt het zwakke botten en wordt het een ziekelijk kindje.

Als wij tot bekering komen, dan zijn we ook baby’s en dan krijgen we ook de simpele dingen van het geloof toegediend, het vloeibare voedsel. En dat is goed, maar als we wat ouder worden moet dat wel beetje bij beetje veranderen en moeten we vaster gaan eten. De gemeente is een goede plaats om voedsel te halen, als het goed is krijgen we daar “geestelijk te eten”. Maar wat gebeurt er nou als een kind wél eten voorgeschoteld krijgt, maar hij laat het staan en eet het niet op? Dan groeit hij er niet van. Zó gebeurt het vaak in de kerken en gemeenten. Er wordt voedsel uitgedeeld aan een ieder, maar het merendeel kijkt ernaar en laat het verder staan………..Ik heb weleens gehoord dat het belangrijk is om ’s morgens te ontbijten, omdat dan je hele spijsverterings systeem in werking wordt gezet. Maar wat gebeurt er áls je dan inderdaad ontbijt? Dan wordt dat keurig door het lichaam verwerkt, maar dat lichaam gaat dan ook vragen om na een paar uur opnieuw gevoed te worden. Je krijgt dus honger. En dát ontbreekt maar al te vaak. Men heeft geen honger meer naar God en naar Zijn woord. Veel te vaak wordt het lezen van de bijbel tot een ’s zondagse gebeurtenis, en hoewel er ook nog wel aan tafel soms uit gelezen wordt, blijft ook dát veel te vaak een liflafje, iets wat je niet echt vult, omdat het een traditie is geworden.

Ikzelf, heb in mijn eigen leven gemerkt dat het tot een soort van excuus wordt: Ja, ik lees wel niet zo dikwijls in mijn bijbel, maar ja, ik heb er ook niet echt honger naar en ik bid er heus wel om hoor, maar tot nu toe heb ik dat niet gekregen… Tótdat ik dus een besluit heb genomen, om iedere dag om 6 uur op te staan en die tijd voor God apart te zetten. En doordat ik elke dag hier ook een stukje schrijf, ben ik uiteraard veel bezig met het lezen in Gods woord en met Hem te praten. En ik kan je zeggen dat ik in de tijd dat ik hier elke dag een stukje schrijf, en dat is nu ruim een jaar, ik werkelijk gegroeid ben. Ik merk dat aan mezelf en óók heb ik gemerkt dat dóór hier zó mee bezig te zijn, en ook werkelijk de woorden van God tóé te passen in mijn leven, die honger meer en meer is gekomen. Waar ik vroeger het lezen van de bijbel een soort verplichting vond, is het nu een genot om steeds weer nieuwe dingen te mogen ontdekken.

De Bijbel spreekt erover dat de schepping met een reikhalzend verlangen wacht op het openbaar worden der zonen Gods. Het is vooral in deze tijd, hard nodig dát er inderdaad een groei zal zijn onder de “kinderen” van God. Een groei naar volwassenheid. En om zover te komen, moeten we dus “eten” . Ik vind dat stukje zo mooi wat staat in Jesaja 55:2 : Waarom weegt gij geld af voor wat geen brood is en uw vermogen voor wat niet verzadigen kan? Hoort aandachtig naar Mij, opdat gij het goede eet en uw ziel zich in overvloed verlustige. Een vraag van God, waarom probeer je jezelf te vullen met dingen die geen blijvende waarde hebben? Een vraag die wij onszelf kunnen stellen: hoe is dat in mijn leven? Waar ben ik vol van?

Op een gegeven moment zie je dat de Here Jezus onderweg is met Zijn discipelen en dat ze zich bezorgd maken omdat Hij niet eet en dan staat er in Joh.4:31-34 :Intussen vroegen Zijn discipelen Hem, zeggende: Rabbi, eet. Hij zeide echter tot hen: Ik heb een spijze te eten, waarvan gij niet weet. De discipelen dan zeiden tot elkander: Iemand heeft Hem toch niet te eten gebracht? Jezus zeide tot hen: Mijn spijze is de wil te doen desgenen die Mij gezonden heeft, en zijn werk te volbrengen.

Wij willen zo graag op de Here Jezus gaan lijken, en dan zie je hier dat het voor Hem belangrijk was om de wil van Zijn Vader te doen, dáárvan was Hij vol………….Wij hebben een heel boek vol met woorden van God, waarin wij precies kunnen lezen wat Zijn wil met ons leven is. Begin met “eten” en ervaar dat je honger naar dit woord, steeds groter en groter wordt. En heus, je gáát ervan groeien, het maakt je sterk en krachtig. Het maakt je volwassen.

God geeft ons daag’lijks voedsel,
Hij geeft ons levend brood,
daarvan mogen wij nemen
maar onze honger is niet groot.
Toch is het zó belangrijk
dat wij ons voeden met Gods woord,
zodat wij tot “zonen”  worden,
precies zoals het hoort.

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


8 + 8 =