Vandeweek was ik ergens met nog een paar andere mensen, en we kregen daar een gesprek over mensenvrees. Het bang zijn voor wat mensen over je denken, wat ze over je zeggen, bang zijn om fouten te maken, bang zijn om je te bewegen als
bepaalde mensen in je buurt zijn of naar je kijken.En dat kan een probleem zijn, je kunt door bepaalde uitspraken tegen- of over jou, geraakt worden, waardoor er toch iets stuk gaat in je leven. Je vrijmoedigheid kun je voor een groot deel daardoor verliezen en het kan je zeer beperken.

De bijbel spreekt hier ook over in Spreuken 29:25 Vrees voor mensen spant een strik, maar wie op de Here vertrouwt, is onaantastbaar.

“onaantastbaar” dat wil dus zeggen dat er niets is dat je aan kan raken, dus ook al
hebben mensen nóg zoveel over jou en tegen jou te zeggen, het hóéft je niet te raken. Het is sowieso véél belangrijker wat God tegen- en over ons te zeggen heeft, en het is veel beter om naar Hem te luisteren dan naar de mensen. Natuurlijk is het zo dat we allemaal fouten maken, dat we allemaal weleens wat verkeerd doen en dan mag je daar best wel mee geconfronteerd worden, dan mag het ook weleens zo zijn dat iemand je daarop aanspreekt en je erop wijst, dan mag je dat ook best erkennen, en toegeven dat je een fout gemaakt hebt. Maar het moet dan wel in alle liefde geschieden, het mag nóóit scherp en verwondend zijn. En dat mogen we ook onthouden als we zelf tegen anderen spreken.

En dat is dan het mooie van dit bijbelsvers, daar staat, dat wie op de Here vertrouwt
onaantastbaar is, met andere woorden, áls je je vertrouwen op Hem stelt, dan zorgt Hij ervoor dat je beschermd bent tegen alle scherpe woorden die tegen je gesproken worden en dan zullen ze je niet kúnnen raken. En dat vind je zo mooi ook terug in
Psalm 91, waar boven staat: “Godsvertrouwen in gevaren….”  dan wil ik een paar verzen hiervan opschrijven nl. Vers 1-4 Wie in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, vernacht in de schaduw des Almachtigen. Ik zeg tot de Here: “Mijn toevlucht en mijn vesting, mijn God, op wie ik vertrouw”. Want Hij is het, die u redt van de strik des vogelvangers, van de verderfelijke pest. Met Zijn vlerken beschermt Hij u, en onder Zijn vleugelen vindt gij een toevlucht; Zijn trouw is schild en pantser. 

“Zijn trouw is schild en pantser” dus, volop bescherming, “onaantastbaar”. Mooi om te weten en om te onthouden vind ik, laten we ons oog op Hem richten, ons oor bij Hem te luisteren leggen en onder Zijn vleugelen schuilen en ons zeker voelen van Zijn bescherming. En zó iedere nieuwe dag ingaan, met die zekerheid.

Heer, U bent zó geweldig
ik dank U voor Uw trouw,
U bent voor mij een schuilplaats
maar óók de rots waarop ik bouw.
Ik hoef geen vrees te hebben
voor ’t gesproken mensenwoord,
maar ‘k mag wél onderzoeken
of Uw stem daarin wordt gehoord.