Willekeurige bemoediging
  • 20 augustus 2006
    Dit zijn mijn kinderen, v.l.n.r. Gabriëlle, Stefanie, Immanuel en Joyce. 24,21,22 en 18 jaar oud. Deze foto is pasgeleden genomen …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Mopperpot :-)

AaaahhhhhEven een grappig voorval. Ik was gisteren weer in het oogziekenhuis in Rotterdam. Momenteel zit ik weer in een traject waarbij ik elke 4 weken een injectie in mijn oog krijg. Nou heb ik al eerder van deze injecties gehad en ook deze ronde heb ik er al weer 4 gehad, dus ik ken inmiddels het klappen van de zweep wel en hoewel het niet mijn favoriete uitstapje is raak je toch min of meer “gewend” aan zo’n behandeling.

Terwijl ik gisteren in de wachtkamer zat en mijn eerste druppels reeds gekregen had, kwam er achter mij een oudere meneer zitten. Hij begon een gesprek met de dame die naast hem zat en met zijn Rotterdamse accent begon hij, voor iedereen goed hoorbaar, uit te weiden over de injecties: “Ja, ik heb een keer een heel rood oog gehad, toen hadden ze in een bloedvat geprikt. En ik spring zowat door het plafond van de pijn als ze die naald in mijn oog steken. En als je niet oppast prikken ze je zo nog blind ook!!”. En zo ging het maar door, alles op zijn plat Rotterdams.

Inwendig lag ik in een deuk zoals de man zat te mopperen… totdat ik de behandelkamer binnen geroepen werd. De dienstdoende arts stelde me voor aan een aardige jonge dame, een arts die nog in opleiding was maar die, volgens de dokter, al heel goed kon prikken… Aaaahhhh, het hele doemscenario van de mopperpot schoot in een flits door mijn gedachten en ook het feit dat het inderdaad waar is dat zo’n arts de injectie maar net verkeerd hoeft te plaatsen om je blind te prikken. (daar had de mopperpot wel gelijk in hahaha) De dokter vroeg mij of ik er bezwaar tegen had dat de jonge dame mij zou prikken, ik mocht het eerlijk zeggen en ook weigeren, dan zou hij het zelf doen. Ik keek haar aan, lachte haar vriendelijk toe, en zei haar dat ze gerust haar gang mocht gaan en dat ik het volste vertrouwen in haar had. Nou, ik moet zeggen dat ik al heel vaak geprikt ben, al tientallen malen, maar dat het nog nooit zo goed gedaan was als juist door deze jonge dame. Ze vroeg me na afloop of het meegevallen was en ik heb haar een compliment gemaakt. Ze deed het echt super!!

Ach, het is zo makkelijk om een vriendelijk woord te spreken, iemand moed te maken, je vertrouwen in iemand uit te spreken. We zijn zo snel geneigd om kritisch te zijn maar Spreuken 16:24 zegt: Vriendelijke woorden zijn als honing voor de ziel en als medicijn voor het lichaam.

Gewoon wat vaker doen? :-)

Dagelijkse broodkruimels

Dagelijkse broodkruimels

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


3 + 4 =