Misschien heb je vroeger als kind, óók weleens wat gestolen? Nou, ik wel hoor, ik weet nog dat mijn oma bij ons in huis woonde en ’s avonds mochten we dan bij haar nog iets lekkers ophalen en zo kreeg ik op een keer 3 bonbons mee, één voor mij en de andere twee voor mijn broertjes. Ik zie me nog op de gang staan met die verleidelijke dingen in mijn hand, het waren kokosbonbons, chocolade van buiten en kokos van binnen, in gedachten kan ik ze nog proeven:-) Maar ik dwaal af, ik stond daar dus boven op de overloop met die bonbons in mijn handen toen ik opeens een briljant idee had, ik bedacht me dat ik bést wel stiekem van iedere bonbon een héél klein hapje kon nemen, zo’n piepklein hapje van de achterkant(?) zou beslist niemand merken… Dus dat deed ik, maar toen ik er daarna naar keek, zag ik dat het toch wel erg opviel en toen heb ik ze maar gewoon helemaal opgegeten. Maar ja, mijn broertjes gingen ook nog naar mijn oma om wat lekkers te halen en toen kwam het uit natuurlijk, wat kun je als kind nog dom denken hè? Ik heb wel op mijn kop gekregen toen. Maar toen ik wat ouder was, zo’n 9 jaar ongeveer, had ik het slimmer bekeken, wij hadden allemaal een spaarpot maar daar mochten we niet zomaar geld uitnemen, dus dan nam ik die van één van mijn broertjes of ook die van mijzelf en dan zei ik, zal ik het geld eens tellen? En dan deed ik dat en als er bijvoorbeeld 8 gulden in zat, dan zei ik, er zit 7 gulden vijftig in… Als er dan niemand op reageerde, stak ik die 50 cent in mijn zak en dan kocht ik daar dropjes van, maar eerlijk gezegd, die dropjes smaakten me dan absoluut niet hoor, ik kon er niet van genieten, ik gaf ze weg op school en was blij als ze op waren. Je voelt natuurlijk wel dat je iets doet wat niet goed is. En bovendien had mijn moeder ons geleerd dat de Here God altijd álles kon zien en álles van je wist. Nou, eerlijk gezegd was dat destijds voor mij een beangstigende gedachte, iemand die zélfs de stiekeme dingen kon zien, nee, dat vond ik maar niks. Dat was voor mij een negatief gevoel.

David zegt het ook in één van de Psalmen : O God, Gij kent mijn verdwaasdheid, mijn schuldige daden zijn voor U niet verborgen. Psalm 69:6.

Het is ook werkelijk zo dat de Here God van alle dingen afweet, daar had mijn moeder gelijk in. Maar inmiddels ben ik ouder geworden, en heb ik een echte relatie met de Here gekregen en dat negatieve gevoel van toen is helemaal veranderd. Ik weet nog steeds dat voor Hem geen ding verborgen is, maar nú is dit juist een pósitief gegeven. Wat heerlijk dat Hij álles ziet en ook álles weet en je ziet het ook bij David terug, vooral in Psalm 139, daar begint hij de Psalm met te zeggen “Here Gij doorgrondt en kent mij” en dan volgt er een hele opsomming van David, en in het laatste vers van die Psalm zegt hij: Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten; zie of bij mij een heilloze weg is, en leid mij op de eeuwige weg.

En dit gebed wil ik meebidden met David, ik vind het heerlijk dat er voor de Here God niets verborgen is en als er dingen in mijn leven zijn die niet goed zijn, of die totaal geen nut hebben of zelfs alleen maar gedachten, noem maar op, dan wil ik graag dat Hij ze aan mij openbaart zodat ik daar verandering in kan gaan brengen. Hij is een goed werk in mij begonnen en ik wil Hem alle ruimte geven om dat ook te voleindigen!