Ik hoorde laatst een verhaal, een waargebeurd verhaal, een getuigenis van iemand en omdat het in het Engels stond heb ik het vertaald. Een ontroerend verhaal, een inspirerend verhaal en een bemoedigend verhaal dat ons oproept om nooit op te geven.

Een aantal jaren geleden in een Baptisten kerk in Crystal Palace, Zuid Londen, was de zondagmorgendienst bijna ten einde toen er een vreemdeling opstond van de achterste rij. Hij stak zijn hand op en hij vroeg of hij een getuigenis mocht geven. De pastor keek op zijn horloge en zei: “je krijgt 3 minuten”. De man vervolgde: “Ik ben net verhuisd naar deze regio. Ik heb voorheen in een ander deel van Londen gewoond. Ik kom uit Sydney, in Australië en een paar maanden geleden heb ik daar wat familieleden bezocht. Ik liep door George Street toen er een vreemde witharige man uit een winkel naar buiten stapte die mij een foldertje in de hand drukte en zei: “Excuseer mij, maar bent u gered? Als u vanavond zou sterven gaat u dan naar de hemel?” Ik was met stomheid geslagen door deze woorden, zei de man, niemand heeft me ooit zoiets verteld en heel de weg naar Heathrow bleef het me bezig houden. Ik belde een vriend die hier in deze nieuwe wijk woont waar ik nu leef en ik dank God dat hij een christen is. Hij leidde mij tot de Here en nu ben ik ook een christen”.

De Baptisten pastor vloog in de week na het getuigenis naar Adelaide in Australië. Een vrouw kwam naar hem toe voor nazorg en hij vroeg haar of zij een christen was. Ze zei: “Ik heb altijd in Sydney gewoond en een paar maanden geleden bezocht ik een paar vrienden daar. Ik deed nog even snel een paar boodschapjes in George Street en toen kwam er een vreemd uitziend kleine oudere man met wit haar uit een winkel. Hij gaf me een foldertje en zei: “Excuseer mij mevrouw, bent u gered? Als u vanavond zou sterven, zou u dan naar de hemel gaan?”. Ik was helemaal in de war door deze woorden zei ze, en toen ik terugkwam in Adelaide wist ik dat deze Baptistenkerk maar een blok verwijderd was van waar ik woon en ik zocht uit wie de Pastor was. Hij leide mij tot Christus en daarom kan ik u zeggen dat ik een christen ben”.

Deze Londense pastor vond dit wel heel vreemd, twee maal binnen 14 dagen had hij hetzelfde getuigenis gehoord. Hij vloog naar Perth om te prediken in de Mount Pleasant kerk en toen hij na enkele dagen zijn seminar had afgerond nam de senior oudste van de kerk hem mee voor een maaltijd. De pastor vroeg aan de ouderling hoe hij tot geloof was gekomen en de ouderling zei: “Ik ben opgegroeid in deze kerk vanaf dat ik 15 jaar oud was en maakte deel uit van de Boys Brigade. Een echte keuze voor Jezus heb ik nooit gemaakt, ik hobbelde maar zo’n beetje met de rest mee. Doordat ik ben uitgegroeid tot een invloedrijk zakenman was ik drie jaar geleden op een zakenreis in Sydney. Toen stapte er ineens een rare kleine man uit een winkel die mij een foldertje gaf en zei: “Excuseer mij, maar bent u gered? Als u vanavond zou sterven, gaat u dan naar de hemel?” Ik probeerde hem nog te vertellen dat ik een Baptisten ouderling was maar hij wilde niet naar me luisteren:.De hele weg naar huis was ik ziedend van kwaadheid. Toen ik in Perth kwam vertelde ik het mijn pastor, denkend dat hij mij wel gelijk zou geven, maar mijn pastor was op de hand van die man! Hij had zich al jarenlang gestoord aan het feit dat ik geen relatie met de Here Jezus had en weet u, hij had gelijk. Mijn pastor heeft me toen tot Jezus geleid, en dat is nu 3 jaar geleden”.

De Londense pastor vloog terug naar Engeland en hij sprak op de Keswick Conventie in het Lake District. Hij vertelde tijdens die conventie over die drie getuigenissen en tegen het einde van de conventie kwamen er vier oudere pastors naar hem toe en zeiden: “Wij zijn gered zo tussen de 25 en 35 jaar geleden doordat diezelfde kleine man ons in George Street een foldertje gaf en ons diezelfde vragen stelde”. De daaropvolgende weet vloog de pastor naar een conventie voor predikanten in het Caraïbisch gebied en ook daar deelde hij dit getuigenis. Aan het einde van een prediking kwamen drie predikanten naar hem toe en zeiden: “Wij zijn tussen de 15 en 25 jaar geleden gered door diezelfde kleine man dieook ons een foldertjes gaf en diezelfde vragen stelde, ook in Gerorge Street in Sydney”. De pastor deed op zijn reis nog een conventie voor militaire predikanten aan om te prediken in Atlanta, Georgia. Hij sprak daar voor zo’n 1000 predikanten. De kapitein Generaal nodigde hem uit voor een maaltijd en de pastor vroeg hem hoe hij tot geloof was gekomen. De kapitein zei: “Ik leidde een nogal ruig leven aan boord van een US Oorlogsschip. We waren op oefening in de Zuid Pacific en we gingen voor anker in de haven van Sydney. We gingen wraakbelust naar Kings Cross en ik goot me vol met drank. Ik stapte vervolgens op de verkeerde bus en kwam terecht in George Street. Toen ik  uit de bus kwam dacht ik dat ik een geest zag toen er ineens een oudere man met een witte baard voor me sprong en me een foldertje in de hand drukte. Hij zei: “Zeeman, ben je gered? Als je vanavond zou sterven, ga je dan naar de hemel?” De vrees voor God trof me onmiddellijk, zei de man, ik was in shock en onmiddellijk nuchter en ik rende terug naar mijn schip. Ik zocht de predikant op en die leidde me tot Christus. Niet lang daarna begon ik me voor te bereiden voor het werk van predikant onder zijn leiding en hier sta ik vandaag, leidinggevend aan 1000 predikanten en met elkaar leggen we ons toe op het winnen van zielen”.

Zes maanden later vloog de Londense pastor naar een conventie van 5000 missionarissen in een afgelegen hoekje van Noordoost India, om daar te spreken. Zijn gastheer nam hem mee naar huis voor een simpele maaltijd en de pastor vroeg hem hoe hij, een voormalig hindoe, tot Christus gekomen was. De gastheer zei: “Ik was in een bevoorrechte positie, ik werkte voor de Indiase diplomatieke dienst en reisde hiervoor de hele wereld rond. Op een keer bracht mijn werk me naar Sydney waar ik gezellig een beetje ging winkelen. Ik liep door George Street toen een kleine witharige man op me afstapte, me een foldertje in de hand duwde en zei: “Excuseer me meneer, bent u gered? Als u vanavond zou sterven, gaat u dan naar de hemel? Ik bedankte hem maar het bracht me wel in de war.Toen ik weer in mijn eigen stad was heb ik de Hindoe priester opgezocht maar die kon me niet helpen en raadde me aan om naar de missionaris te gaan om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. Dat was een betrouwbaar advies. Die dag heeft de missionaris mij tot Christus geleid en ik heb het Hindoeïsme meteen afgezworen en ben begonnen aan een studie voor predikant. Ik verliet de diplomatieke dienst en nu ben ik, door Gods genade, leider van al deze missionarissen en we hebben al honderdduizenden zielen voor Christus mogen winnen”.

Acht maanden later moest deze pastor spreken in Sydney. Hij vroeg de Baptisten voorganger: “Kent u een kleine man die foldertjes uitdeelt en getuigt in George Street?” De voorganger zei: “Jazeker, zijn naam is Mr. Genor, maar ik denk dat hij dat nu niet meer doet, hij is te oud en te broos”. De pastor zei: “Ik wil hem graag ontmoeten”.  Twee dagen later gingen ze samen naar het kleine appartement van Mr. Genor en een kleine, frèle man deed de deur open. Hij bood hen een stoel aan en maakte thee klaar. De Londense pastor vertelde hem alles over wat hij in de afgelopen drie jaar had gehoord en meegemaakt. De kleine man zat daar terwijl de tranen over zijn wangen naar beneden rolden. Hij zei: “Mijn verhaal is het volgende: Ik voer op een Australisch oorlogsschip en ik leefde een losbandig leven en ik kwam in een crisis terecht waarbij ik letterlijk met mijn rug tegen de muur kwam te staan. Een collega leidde mij tot Jezus en de verandering in mijn leven was zó wonderbaarlijk en ik was God zó dankbaar dat ik Hem beloofde om iedere dag minstens 10 mensen op eenvoudige wijze van Jezus te vertellen zolang God mij de kracht daarvoor gaf. Soms was ik ziek en kon niet gaan, maar dan haalde ik het op andere dagen in. Niet omdat ik mij daartoe gedwongen voelde maar omdat ik het met hart en ziel graag deed. Ik heb dit meer dan 40 jaar lang gedaan totdat ik nu te oud geworden ben. De beste plaats om dit te doen was George Street omdat daar honderden mensen liepen. In de 40 jaar dat ik dit gedaan heb heb ik nooit van één enkele persoon gehoord die zijn of haar leven aan de Here Jezus heeft gegeven, tot vandaag….”

George Street.

Het was de diepe liefde voor Jezus die deze man in staat stelde dit al die lange jaren vol te houden zonder ooit te weten of het vruchten had afgeworpen. Dit was meer dan een simpele belofte, dit was een enorme liefde voor het verlorene, ingegeven door een diepe liefde en dankbaarheid naar de Here Jezus toe. Het zijn meer dan 146.000 mensen die al aangeraakt waren door het simpele getuigenis van deze kleine man en wie weet op hoeveel meer levens deze man nog een impact gehad heeft.

Mr.Genor stierf twee weken later. Niemand dan een kleine groep Baptisten in Zuid Sydney wist van Mr. Genor, maar ik kan je verzekeren dat zijn naam beroemd was in de hemel. Kun je je voorstellen met hoeveel muziek en gejuich hij is binnengehaald?

(Bron: Evangelism Australia)