Ik weet niet hoe dat bij jou is, maar ik kan soms best wel minderwaardig over mezelf denken. Dan voel ik mij tekort schieten naar de Here God en naar de mensen om mij heen. Aan alle kanten zie ik mijn falen en fouten en daar kan ik dan verdrietig om worden. Dan zou ik de dingen zoveel beter willen doen. Het is alsof ik mezelf in een spiegel zie en mijn blik gefocust is op de oneffenheden die er zijn terwijl het beeld veel groter is. De goede dingen lijken in het niet te zinken bij de fouten die ik ontdek en dat kan heel ontmoedigend werken.

Misschien is dit wel herkenbaar? Weet je, op zo’n moment kan ik twee dingen doen, óf ik ga erin mee en laat me helemaal naar beneden trekken, óf ik hef mijn hoofd omhoog en zoek het aangezicht van Vader God.  Ik heb ervaren dat het veel makkelijker is om me naar beneden te laten trekken door negatieve gedachten en gevoelens, maar daar ga ik me niet beter van voelen. Aan de andere kant heb ik óók ervaren dat het me zo bemoedigt en opbouwt als ik me bedenk hoe Vader God over mij denkt, als ik in Zijn woord lees hoe kostbaar ik voor Hem ben, en als ik erbij stil sta hóé groot het geschenk was dat Hij mij gaf door het offer van Zijn Zoon, de Here Jezus.

Vader God houdt van jou en van mij, Zijn liefde is onvoorwaardelijk. Hij houdt van ons met alles wat er bij ons hoort en Hij wil niets liever dan dat we dat ten volle gaan beseffen. Soms kunnen we het gevoel hebben dat we onszelf eerst moeten “oppoetsen” om door Hem gezien en gewaardeerd te worden maar niets is minder waar. hoe mooi is dat?

Voor deze morgen wil ik een ieder die dit leest bemoedigen met een kijkje in de spiegel. Niet een spiegel die we onszelf voorhouden maar de spiegel die Vader God ons voorhoudt. Laten we deze dag eens beginnen door met Zijn ogen in Zijn spiegel naar onszelf te kijken.

Ik wens je een fijne en gezegende dag toe!

Zo kostbaar.