Al jaren volg ik een forum op iternet. Mijn blogjes worden daar ook elke dag geplaatst en ik lees ’s avonds voor ik naar bed ga altijd eventjes hoe de dag daar geweest is. Eigenlijk is dat best bijzonder, je hebt elkaar nooit persoonlijk ontmoet en toch voel je een bepaalde verbondenheid met de mensen daar.

Inmiddels ken ik hun namen, lees ik over hun werk, hun gezinnen, hun leuke en fijne ervaringen maar ook de moeiten en zorgen, soms ook de pijn en het verdriet dat in ieder mensenleven voor komt. Je leeft met elkaar mee, als ik de berichten daar lees dan zijn er dingen waar ik voor bid en ik weet dat ze ook met mij meeleven en soms lees ik ook reacties die ze schrijven, dankjewel daarvoor! Het voelt bijna een beetje of ik ze wel persoonlijk ken en ik wil ze vandaag een beetje in het zonnetje zetten. Het is een mooi forum waar mooie dingen op staan en ik wil ze zomaar eens een keertje bedanken voor hun medeleven, hun reacties en voor het gevoel dat ze mij geven, nl. dat ze mijn geestelijke familie zijn.

Lieve Henny, Christien, Vera, Hannie, Rebekka, Blessy, Arijenne, Emje, Bert, Irmgard en Jan, Lifesong, Elly, Ans en Jaap, met jullie lees en leef ik regelmatig mee en ik weet dat het andersom ook zo is en ik wil jullie bedanken daarvoor!

Het is zo bijzonder dat je je verbonden kunt voelen met mensen die je nog nooit gezien hebt. Dat komt omdat we allen kinderen zijn van dezelfde Vader, mooi is dat hè? Ik weet nog dat ik vroeger met mijn 1 jaar jongere broer altijd naar christelijke jeugdconferenties en op christelijke jongeren vakantie’s ging, we kenden daar niemand maar we voelden ons altijd meteen één met de anderen. En als ik dan toch een reis terug in de tijd maak dan herinner ik me ook weer hoe we destijds, toen ik nog kind was, dikwijls dit liedje zongen:

Kinderen van één Vader,

reikt elkaar de hand;

waar wij mogen wonen,

in wat streek of land,

hoe wij mogen spreken,

in wat tong of taal,

kinderen van één Vader

zijn wij allemaal.

Wij zijn allemaal kinderen van dezelfde Vader en in Hem mogen wij ons verbonden voelen, waar we ook wonen, wat we ook doen, hoe wij ook leven, het maakt niet uit, we horen gewoon bij elkaar…

Hoe jammer is het dan dat er zo’n verdeeldheid vaak is onder de kinderen van God, scheuringen, verwijten over en weer, leugens en bedrog, valse leringen, het is allemaal aan de orde van de dag en soms vraag ik me weleens af hoe je nog weet wat er klopt en wat niet, wat er wel goed is en wat niet?

I thess. 5:12-24: Wij verzoeken u, broeders, hen, die onder u zich moeite getroosten, die u leiden in de Here en u terechtwijzen, te erkennen, en hen zeer hoog te schatten in liefde, om hun werk. Houdt vrede onder elkander. Wij vermanen u, broeders, wijst de ongeregelden terecht, beurt de kleinmoedigen op, komt op voor de zwakken, hebt geduld met allen. Ziet toe, dat niemand kwaad met kwaad vergelde, maar jaagt te allen tijde het goede na, jegens elkander en jegens allen. Verblijdt u te allen tijde, bidt zonder ophouden, dankt onder alles, want dat is de wil Gods in Christus Jezus ten opzichte van u. Dooft de Geest niet uit, veracht de profetieën niet, maar toetst alles en behoudt het goede. Onthoudt u van alle soort van kwaad. En Hij, de God des vredes, heilige u geheel en al, en geheel uw geest, ziel en lichaam moge bij de komst van onze Here Jezus Christus blijken in allen dele onberispelijk bewaard te zijn. Die u roept, is getrouw; Hij zal het ook doen.

Een mooi gedeelte, het roept ons op tot actie, het spoort ons aan om “te bidden zonder ophouden”, kan dat wel? Is dat niet heel erg vermoeiend? Is ademen vermoeiend? Nee toch? Het gaat vanzelf, we hebben onze ademhaling nodig om in leven te blijven en we merken het niet eens dat we het doen. Zo zal het ook gaan als we meer en meer in relatie met de Here God komen, het gebed is eigenlijk gewoon praten met de Here God en bidden is als de adem van onze ziel, we hebben het nodig om in “leven” te blijven. Maar juist door dit praten, dit gebed, zijn wij voortdurend in contact met Gods Heilige Geest en kunnen we ook de dingen die we horen, zien en lezen, met Hem bespreken en zo alles toetsen. Het is goed om dat te doen en het niet zomaar langs ons heen te laten gaan of naast ons neer te leggen. Hier worden we duidelijk opgeroepen om er actief mee bezig te zijn en dan zullen wij kunnen onderscheiden wat wel- en wat niet goed is. Wat niet wil zeggen dat we dan de mensen moeten veroordelen die, naar ons idee, de boodschap niet recht snijden of op ander gebied soms de plank mis slaan. We mogen hen vermanen maar in alle omstandigheden worden we geacht elkander lief te hebben en, zoals het in dit Bijbelgedeelte staat: de vrede onder elkander te bewaren.

Toch wel weer iets om over na te denken vind ik voor mezelf. Ik wil het voor vandaag afsluiten met nogmaals die eerste twee regels uit dat kinderliedje:

Kinderen van één Vader

reikt elkaar de hand…

Handen die elkaar optrekken, helpen en vasthouden in liefde.