Vurig verwachtte ik de Here; toen neigde Hij Zich tot mij en hoorde mijn hulpgeroep, Hij trok mij op uit de kuil van het verderf, uit het slijk van de modderpoel; Hij stelde mijn voeten op een rots, mijn schreden maakte Hij vast, Hij gaf mij een nieuw lied in de mond, een lofzang aan onze God, mogen velen het zien en vrezen, en op de Here vertrouwen. Psalm 40:1-4.

Hij is nabij……..

Soms lijkt het leven zonder zin
de dagen zwart als de nacht
de uren tikken traag voorbij
geen mens die op je wacht..

Soms lijkt het leven uitzichtloos
geen spoortje zelfs, van licht
je wandelt als een blinde voort,
je hebt géén doel in ’t zicht..

Soms lijkt het leven hard als staal
men trapt je op je ziel
en niemand die er erg in heeft,
die je ophielp toen je viel..

Soms heb je echt geen krachten meer
kun je ’t even niet meer aan
dan blijf je liggen waar je valt,
geen moed om op te staan..

En juist als je géén hoop meer hebt
geen toekomstperspectief
ja dán is daar die éne stem
die zegt, “Ik heb je lief.

Daar waar jij zélf de moed verliest
en elke hoop vervaagt
kom Ik en help je hogerop,
Ik ben het die je draagt.

Ik plant je voeten op een rots
en omgeef je met Mijn kracht
Mijn hand leg Ik, Mijn kind, op jou,
Ik heb je tot hier gebracht.

En op de weg die hoger voert
neem Ik je bij de hand
en stap voor stap neem Ik je mee
tot in ’t beloofde land”.